Փաստ ինֆո

Երվանդ Թարվերդյան անուն-ազգանվան՝ վերջերս տեղի ունեցած ինքնահայտությունը, որ միանգամից Երևանի քաղաքապետի թեկնածության ինքնառաջարկում էր իր «Միացյալ Հայաստան» կուսակցության ցուցակով՝ նախադեպային է։ Սա նշանակում է, որ առաջիկայում լիքը ինքնակոչներ կարող են հայտարարել, թե իրենք Երևանի քաղաքապետի թեկնածու են։ Թարվերդյանի անունը գրելիս, ի դեպ, շատ հետաքրքիր տեսանյութերի ես հանդիպում, ուր պատկառելի տարիքով մարդիկ գովաբանում են իրենց կուսակցության ղեկավարին, որը պարզվում է՝ այն գտնված-միավորող կերպարն է, որ պիտի փրկի Հայաստանը։

Բնականաբար, հարց է առաջանում՝ ո՞վ է նա, ո՞վ է նա, ո՞վ է նա։ Պարզվում է՝ իր ֆբ էջում քննարկում ծավալածների մեջ նույնպես մեր կարծիքը կիսող անձինք կան, որոնց հետաքրքրում է այս պերսոնաժի հայտնությունը։

Իրականում, ինքնափիարի այս ֆորմատը բավական ուշագրավ է նրանով, որ եթե մարդը միանգամից իր ամբիցիաների մակարդակը սահմանում է շատ բարձր և հատկապես, երբ հայտարարում է իր՝ մի քանի բուհ ավարտած լինելու մասին, այդպիսով իրեն հակադրում է նախևառաջ բարձրագույն կրթություն չունեցող ներկա վարչապետին։

Այլապես, Թարվերդյանի կրթական ճանապարհը առանձնապես զարմանալի չէ, քանի որ մեր իրականության մեջ, հատկապես՝ ընդդիմադիր, մի քանի բուհ ավարտելով չի կարելի զարմացնել։

Սակայն, ավելի հետաքրքիր է այն, որ վերջինս քաղաքականության մեջ նորահայտ լինելով միանգամից այնպիսի հայտարարություններ է անում, որ մեկ՝ ուզում ես ասել, արի՛, եղբայր, արի՛, մենք քեզ սպասում ենք։ Ասում է՝ «Ես բազմիցս հայտնել եմ, որ երկրում միասնություն է պետք, և ոչ մի քաղաքական ուժ չունի լիարժեք կադրային պոտենցիալ կառավարելու երկիրը, ես կերազեմ մի օր, որ իշխանությունում լինեն բոլոր քաղաքական ուժերից ներկայացուցիչներ և անկուսակցականներ, իսկ երկիրը կառավարեն պրոֆեսիոնալները։ Այսօր մեր պետության համար անհրաժեշտ է ազգային սկզբունքների շուրջ համախմբվելը»։

Երևի ուշադիր չենք եղել, որ բազմիցս չենք լսել նրան, այլ վերջին երկուսը, նախ՝ քաղաքապետական հավակնությունների մասին, իսկ հիմա՝ քաղաքական կանխատեսումներ է նաև անում՝ հընթացս հայտարարելով, թե՝ «չեմ զարմանա, որ որոշ ժամանակ անց Դաշնակցությունը դաշինք կազմի «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության հետ՝ հանուն պետության»։

Բայց ա՛յ, այստեղ ուզում ես ասել, չէ՛, գնա՛, գնա՛, սա, հեչ անկեղծ ինքնառաջադրում չէ, այս անձնավորությունը որոշակի գործառույթ ունի, որի մասին դեռ ավելին ենք իմանալու առաջիկայում։ Իսկ առայժմ՝ հիմնական գործառույթը՝ եկած- չեկած՝ «ջուր պղտորելն» է։

Բայց նաև արանքում՝ իշխանություններին սիրաշահելը։ Թե բա՝ «ասել, որ իշխանություններն ազգային գաղափարախոսւթյունից զուրկ են, չի՛ կարելի»։

Վաղը գուցե կասի՝ «ի՞նչ է կարելի»․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո