Փաստ ինֆո

«Այնպիսի տպավորություն է, որ մենք գործ ունենք երկու բոլորովին տարբեր ելույթների հետ, - «Փաստինֆո»-ի եթերում հայտարարել է փորձագետ-միջազգայնագետ Գրիգոր Բալասանյանը՝ մեկնաբանելով Նիկոլ Փաշինյանի նոյեմբերի 10-ի և 11-ի ելույթները։ Նոյեմբերի 10-ին նա օգտագործել է «ցեղասպանություն» բառը, կոշտ պատասխանել Ալիեւին՝ հայտարարելով նրա հայտարարությունների անթույլատրելիության մասին եւ այն մասին, որ Ադրբեջանը կառուցողական գործընկեր չէ: Իսկ հաջորդ օրը լսեցինք բոլոր այն թեմաները, որոնք լսում ենք վարչապետից վերջին մի քանի տարիների ընթացքում»։

Փաշինյանի խոսքերից, ըստ զրուցակցի, հետևում էր, որ Հայաստանը Արցախի երաշխավորը չէ։ Ընդ որում, Արցախն ու Ադրբեջանն իրենք պետք է գտնեն հարաբերությունների կարգավորման ուղիներ և երկխոսություն հաստատեն, իսկ արցախահայության անվտանգության պատասխանատվությունը բացառապես ռուսական խաղաղապահ զորակազմի վրա է, որը պետք է այնտեղ մնա այնքան ժամանակ, քանի դեռ վտանգ կա հայ բնակչության համար։

«Բայց խաղաղապահների գլխավոր խնդիրը ոչ թե դա է, այլ հակամարտության գոտում ռազմական էսկալացիա թույլ չտալը, կամ մինչև խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը, կամ մինչև հարաբերությունների կարգավորումը, այսպես թե այնպես։ Իսկ արցախցիների անվտանգության ապահովման գլխավոր խնդիրը Արցախի Պաշտպանության բանակի և Հայաստանի զինված ուժերի վրա է, որոնք, ցավոք, այնտեղից դուրս են բերվել,- նշում է փորձագետը։

Գ. Բալասանյանը ենթադրում է, որ ընդամենը մեկ օրում Փաշինյանի դիրքորոշման կտրուկ փոփոխությունը պայմանավորված է դրսից ստացած մեսիջներով։ «Մարդը չի կարող մեկ օրում այդքան արմատապես փոխել իր կարծիքը,- կարծում է փորձագետ-միջազգայնագետը։ - Ես տպավորություն ունեմ, որ հինգշաբթի օրը նա անկեղծ էր խոսում, իսկ ուրբաթ օրը նրա խոսքում կաշկանդվածություն էր նկատվում, կարծես նա չէր ուզում խոսել որոշակի թեմաների շուրջ, բայց ստիպված էր։ Այսինքն՝ շուտափույթ մամուլի ասուլիսը պայմանավորված էր «սուր անկյունները» հարթելու անհրաժեշտությամբ։

Բալասանյանի կարծիքով՝ Փաշինյանի կտրուկ խոսքերը կարող էին դուր չգալ ուժի որոշ կենտրոնների, որոնք ձգտում են հասնել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության պայմանագրի շուտափույթ կնքմանը։ Սա է նրանց գլխավոր նպատակը՝ արևմտյան երկրներին Ադրբեջանի ածխաջրածիններով ապահովելու ուղիների հետագա կարգավորմամբ։ Եվ այդ նպատակին հասնելու համար նրանք ոչ մի բանի առաջ կանգ չեն առնի։

Գ. Բալասանյանը կարծում է, որ Հայաստանը չի կարողանա խաղաղության պայմանագիր կնքել Ադրբեջանի հետ։ «Թշնամու հետ խաղաղության պայմանագիրը չի ստորագրվում այնքան ժամանակ, քանի դեռ թշնամին չի ճնշվել», - հայտարարել է նա՝ հիշելով 2016 թվականի քառօրյա պատերազմում և 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմում ադրբեջանցի զինվորականների կողմից իրականացված վայրագությունները, ընդհուպ մինչև մեր օրերը։ Չեմ կարծում, որ խաղաղության պայմանագիր կստորագրվի, և Փաշինյանի ելույթն անուղղակիորեն հաստատում է իմ ենթադրությունը։ Նրա խոսքերից հետևում էր, որ նա ամեն ինչ արել է պայմանագիրը ստորագրելու համար, բայց եթե չի ստացվում, ապա դա իր իրավասության մեջ չէ»։

Փորձագետը չբացառեց Ադրբեջանի վրա արտաքին ուժերի ազդեցությունը, որոնք թույլ չեն տալիս նրան խաղաղության պայմանագիր կնքել այն տեսքով, որի մասին մենք խոսում ենք, եւ որի մասին բազմիցս պայմանավորվածություններ են ձեռք բերվել աշխարհի տարբեր մայրաքաղաքներում:

Հեղինակ՝ Լանա Մշեցյան

Աղբյուր` Փաստինֆո