Փաստ ինֆո

Անցակետերի բացումն, առհասարակ, իրենից վտանգ է ներկայացնում այն առումով, որ հետագայում կարող է շահարկվել Ադրբեջանի կողմից, թե պետք է լինի էքստերիտորիալ ճանապարհ, այսինքն՝ փորձեն գործընթացներն այնպես տանել, որ իրենց բեռնափոխադրումները դուրս մնան հայկական կողմի վերահսկողությունից, օրինակ՝ գոնե ռուսական վերահսկողության տակ լինեն։

«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման կարծիք հայտնեց ադրբեջանագետ Գառնիկ Դավթյանը՝ անդրադառնալով Նիկոլ Փաշինյանի՝ Ադրբեջանին արված առաջարկին։

Հիշեցնենք, որ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն այսօր թվիթերում նշել էր, որ արդեն մի քանի ամիս է՝ պաշտոնապես շրջանառվում է ՀՀ կառավարության որոշման նախագիծը՝ Հայաստանի ու Ադրբեջանի սահմանին 3 անցակետ բացելու վերաբերյալ՝ ապահովելու արևելյան Ադրբեջանի ու Նախիջևանի միջև կապը։ «Հայաստանի կառավարությունը սպասում է Ադրբեջանի դրական արձագանքին»,- նշել էր նա։

Սրան հետեւեց Ադրբեջանի ԱԳՆ-ի հայտարարությունը, թե Հայաստանը պետք է հրաժարվի Զանգեզուրի միջանցքի հետ կապված պատճառաբանություններից։ Ադրբեջանի գերատեսչությունից հայտարարել են, թե Հայաստանը պետք է դադարեցնի խուսափել 2020թ նոյեմբերի ստորագրված եռակողմ հայտարարության մեջ ամրագրված իր պարտավորություններից։

Գառնիկ Դավթյանը ուշադրություն է հրավիրում ոչ թե այս արձագանքի, այլ Իլհամ Ալիեւի ՝ ԱՊՀ գագաթնաժողովին արած հայտարարության վրա, ըստ որի, Ադրբեջանն ունի համբերություն, որը լցվելու

դեպքում ստիպված կլինի դիմել այլ մեթոդների։
«Այսիքն, իր հեռահար քաղաքականությամբ, Ադրբեջանը միջազգային ասպարեզում փորձում է իր համար լեգիտիմություն ստեղծել, որ իր կողմից ռազմական ագրեսիան պայմանավորված չէ հայկական տարածքները գրավելով, այլ՝ հայկական կողմին ստիպելուն է ուղղված, որ վերջինս կատարի իր պարտականությունը։ Այստեղ շատ հետաքրքիր է նաեւ ՀՀ իշխանության դիրքորոշումը, որը, պարբերաբար, Եվրոպայում հանդիպումների ժամանակ, անընդհատ խոսում է խաղաղության պատրաստակամության մասին, բայց , մեկնելով Ռուսաստան, հակառակ հայտարարություններ է անում՝ փորձելով հաճոյանալ ռուսական կողմին, բայց պետք է արձանագրել, որ երկու դաշտում խաղը բերելու է Հայաստանի, այսպես կոչված, արտաքին քաղաքականության որակազրկմանը, որովհետեւ խաղացողները կտեսնեն, որ Փաշինյանը , մանիպուլացնելով, փորձում է հնարավորինս ձգել պրոցեսը՝ հնարավորինս ներգրավելով տարբեր ուժերի՝ Արեւմուտքի ու Արեւելքի միջեւ մրցակցություն ստեղծելով։ Հայաստանի իշխանությունն ասում է՝ ես պատրաստ եմ բոլորին տրվելու, միայն թե, ով ավելի շատ շահագրգռի»,-նշում է մասնագետը։

Անդրադառնալով հարցին, թե Բաքուն ու Անկարան պարբերաբար խոսում են այն մասին, որ Հայաստանը պետք է պարտավորությունները կատարի, այսպես կոչված Զանգեզուրի միջանցքի մասով, արդյո՞ք սա կարող է նշանակել, որ այդուհանդերձ, Փաշինյանը որոշակի բանավոր պայմանավորվածության է եկել եւ հիմա նրանից պահանջում են կատարել խոստումը, ադրբեջանագետն ասաց․«Ես մեկ տոկոս անգամ կասկած չունեմ, որ Փաշինյանը ոչ միայն միջանցքի , այլեւ մյուս բոլոր պրոցեսների պարագայում, որոնց ականատեսն ենք մենք՝ տարածքային զիջումներից մինչեւ կորուստներ ու բախումներ, տվել է որոշակի խոստումներ։ Մենք այսօր ունենք թուրք-ադրբեջանական շահերը սպասարկող ղեկավարություն։ Բոլոր պրոցեսները տանում են ոչ միայն կորուստների, այլեւ, առհասարակ , հարցականի տակ են դնում Հայաստանի սուբյեկտայնությունը, իսկ Ալիեւի հայտարարությունները պատահական չեն։ Նա շարունակ փորձ է անում ի ցույց դնել Հայաստանի իշխանության բացթողումները, օրինակ, ակնարկում է, որ նա փորձում է Հարավային Կովկասից դուրս մղել ՌԴ-ին, ինչը ինչ-որ առումով ճշմարտություն է, հետեւաբար, փորձելով հաճոյանալ ռուսական կողմին, ցանկանում է ստանալ իր բաղձալի միջանցքը, քանի որ միայնակ Ադրբեջանը չի կարող այդ հարցը լուծել։ Այստեղ պետք է կամ ռուսներին մոլորեցնել՝ օգտվելով Նիկոլի արտաքին քաղաքականության բացթողումներից կամ պետք է պատերազմ սկսել, ինչը լեգիտիմացնելու քայլեր, արդեն իսկ իրականացնում է Ադրբեջանը»,-բացատրում է Գառնիկ Դավթյանը։

Ադրբեջանագետը նկատում է՝ Փաշինյանը հանրությունից գաղտնի է պահում գործընթացները, ոտքի վրա ինչ-որ անցակետեր է հորինում, առանց հեռահար հաշվարկի՝ առաջարկ անում Ադրբեջանին։

«Կարծում եմ, որ Փաշինյանի՝ նման որոշումները հապճեպ կայացված են՝ հաշվի առնելով Հայաստանի վրա ճնշման լուրջ մակարդակը եւ իր կողմից պատահական արված հայտարարությունները։ Նա, չունենալով որեւէ լուրջ հաշվարկ, փորձում է ինչ-ինչ առաջարկ անել, որոնք կամ կմեղմեն գործադրվող ճնշումը կամ պրոցեսները կերկարաձգեն կամ էլ՝ ինքը ցույց կտա, որ պատրաստ է զիջումների, բայց ոչ այն մակարդակում, որը Ադրբեջանն է պատկերացնում։ Այս քաղաքականությունը դրսի խաղացողների շրջանում չհասկացվածության է բերում, եթե դու մի բան ես խոստանում կամ ստորագրում ես որեւէ հայտարարության տակ եւ փոխարենը այլ բան ես առաջարկում, նշանակում է՝ Ադրբեջանին հնարավորություն ես տալիս նոր պատերազմ սկսել»,-շեշտում է մեր զրուցակիցը՝ նկատելով, որ Փաշինյանն այդպես արեց նաեւ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ, երբ մեկուսացրեց ԵԱՀԿ ՄԽ-ին, ինչ-որ անհեթեթ առաջարկներից սկսեց խոսել։

«Պատերազմի վտանգը բնավ չի նվազել, Հայաստանի իշխանության արտաքին քաղաքականության ձախողումները դրան են տանում, որ Ադրբեջանը լեգիտիմություն ստանա միջանցքի խնդիրը պատերազմով կամ լոկալ բնույթի բախումներով լուծել։ Ադրբեջանին ընդամենը պատճառ է պետք»,-եզրափակում է մասնագետը։

Աղբյուր` Փաստինֆո