Փաստ ինֆո

Աշխարհը փոխվել է եւ հնարավորություն չկա կոմպլեմենտար քաղաքականություն վարել, մի քանի աթոռի վրա նստել կամ մի քանի լարի վրա խաղալ՝ խուսափելով հարցի ուղիղ պատասխանից։ Այսինքն՝ Հայաստանը պետք է ուղիղ պատասխանի՝ արդյոք ճանաչո՞ւմ է Ուկրաինայի նախկին նահանգներում անցկացված հանրաքվեների արդյունքները։ «Փաստինֆո»-ի եթերում ասել է միջազգայնագետ Գրիգոր Բալասանյանը։

Հիշեցնենք՝ այս շաբաթվա ընթացքում հանրաքվեներ անցկացվեցին Ուկրաինայի նախկին մի քանի նահանգներում՝ Խերսոնում եւ Զապորոժիեում, Լուգանսկի եւ Դոնեցկի Ժողովրդական հանրապետություններում։ Եթե Խերսոնում եւ Զապորոժիեում քվեաթերթիկը երկու հարց էր ներառում, որոնցից առաջինը՝ «Համաձա՞յն եք դուրս գալ Ուկրաինայի կազմից եւ դառնալ ինքնուրույն պետություն» եւ երկրորդը՝ «Համաձայն եք արդյոք մտնել Ռուսաստանի կազմի մեջ», ապա Դոնբասում այն մեկն էր, քանի որ Ռուսաստանը արդեն փետրվարի 24-ից առաջ ճանաչել էր Լուգանսկի եւ Դոնեցկի ժողովրդական հանրապետությունների անկախությունը։

««Այո» ասածների ամենացածր տոկոսը գրանցվեց Խերսոնում՝ 87 տոկոս, իսկ Զապորոժիեում այդ տոկոսը անցավ 90-ը։ Նույնը նկատվեց նաեւ Լուգանսկում եւ Դոնեցկում։ Սա նշանակում է, որ Դոնբասի, ինչպես նաեւ Խերսոնի ու Զապորոժիեի մարզերի ազգաբնակչությունը կողմ արտահայտվեց Ռուսաստանի կազմի մեջ մտնելու համար։ Բնական է, որ այս հանգամանքը մեծ աժեոտաժ եւ հետաքրքրություն առաջացրեց ողջ աշխարհում։ Այն սվիններով ընդունեց առաջին հերթին Ուկրաինան ու նաեւ Արեւմուտքը, որոնք արդեն շտապեցին հայտարարել, որ ոչ մի կեպ չեն ճանաչելու այս հանրաքվեն ու անգամ այդ մարզերի ազգաբնակչությանը տրված անձնագրերը, եթե նրանք ցանկանան հետագայում ճանապարհորդել Արեւմուտքի երկրներ կամ աշխարհի այլ պետություններ։ Սա, իհարկե ,Ռուսաստանի եւ Արեւմուտքի խնդիրներն են։

Իսկ մեզ համար հետաքրքիր է մեր դիրքորոշումը, թե Հայաստանի Հանրապետությունն իր արտաքին քաղաքականությունն իրականացնելիս ինչպիսի՞ դիրքորոշում պետք է հայտնի այս հանրաքվեների նկատմամբ։ ՀՀ ԱԳՆ արդեն պետք է պլանավորած լիներ Հայաստանի պատասխանը, որովհետեւ ակնհայտ էր, որ հարցը գնում է դեպի հանրաքվե եւ մոտավորապես պարզ էր արդյունքը»,- ասել է Բալասանյանն ու ավելացրել. «աղուց արդեն՝ փետրվարի 24-ից սկսած, աշխարհը փոխվել է եւ հնարավորություն չկա կոմպլեմենտար քաղաքականություն վարել, մի քանի աթոռի վրա նստել կամ մի քանի լարի վրա խաղալ՝ խուսափելով հարցի ուղիղ պատասխանից։ Այսինքն՝ Հայաստանը պետք է գնա այդ քայլին, պետք է ուղիղ պատասխանի՝ արդյոք ճանաչո՞ւմ է հանրաքվեի արդյունքները։ Եվ դա պետք է անի ոչ այնքան Ռուսաստանի համար, ինչպես շատերը նշում են, որ դա ստիպված քայլ է, այլ Հայաստանը առաջին հերթին իր համար պետք է այդ ընտրությունն անի»։

Գ.Բալասանյանն ընդգծել է, որ Խորհրդային Միությունից Հայաստանը դուրս է եկել նաեւ հանրաքվեի միջոցով, որի արժեքը մենք շատ լավ գիտենք։ «Չպետք է մոռանալ նաեւ, որ Արցախը ժամանակին հանրաքվեով է դուրս եկել Ադրբեջանի կազմից։ Եվ քանի որ 30 տարի շարունակ մեր արտաքին քաղաքականությունն իրականացնելիս միջազգային իրավունքի սկզբունքներից ընտրում ենք ազգերի ինքնորոշման սկզբունքը, ապա ակնհայտ է, որ Հայաստանը չպետք է վարի երկակի քաղաքականություն։ Հայաստանը պետք ուղիղ ասի, որ եթե մեզ համար ընդունելի է Արցախի ժողովրդի հանրաքվեի արդյունքները, ապա մեզ համար ընդունելի պետք է լինի նաեւ Խերսոնի եւ Զապորոժիեի մարզերի ու Դոնբասի ազգաբնակչության հանրաքվեի արդյունքները։

Պետք է հստակ հասկանալ, որ այլեւս Ուկրաինան մեզ բարեկամ երկիր չէ։ Մեր թշնամի Ադրբեջանի բարեկամ երկիրը չի կարող մեզ բարեկամ լինել։ Պետք է չմոռանալ, որ 44-օրյա պատերազմի ավարտից հետո Ուկրաինան առաջիններից մեկն էր, որ շնորհավորեց Ադրբեջանին, չենք կարող մոռանալ նաեւ ուկրաինական ֆոսֆորային ավիառումբերը, որոնք Ադրբեջանը կիրառում էր Արցախի անտառները այրելու եւ Արցախի խաղաղ բնակչությանը մաքսիմալ վնաս հասցնելու համար։ Չենք մոռացել նաեւ Արցախյան առաջին պատերազմի ժամանակ այն էշելոնները՝ ադրբեջանական ռազմական տեխնիկայի, որոնք վերանորոգվում էին ուկրաինական ռազմական գործարաններում եւ առաքվում Ադրբեջան։ Չմոռանանք նշել, որ Ադրբեջանն ու Ուկրաինան ՎՈՒԱՄ կազմակերպության անդամ են, այսինքն՝ ռազմաքաղաքական գործընկեր լինելուց բացի, նաեւ տնտեսական գործընկեր են»,- հայտարարել է Բալասանյանը։

Մանրամասները՝ տեսանյութում

Աղբյուր` Փաստինֆո