Փաստ ինֆո

Հայությունը և Հայաստանը դժվարին ժամանակներ են ապրում։ Ճակատագրական։ Գոյաբանական։ Պատմության ընթացքում այսպիսի ժամանակներ բազմաթիվ են եղել, բայց, խոստովանենք՝ 30 տարի Անկախ Հայաստան և ազատագրված Անկախ Արցախ ունենալուց հետո ներկա՝ անիշխանությունը կամ՝ օտարահպատակ և սպասարկու իշխանությունը և այս ամենով պայմանավորված՝ մինչև կոկորդները զինված՝ թուրքադրբեջանական տանդեմի ցեղասպան քաղաքականությունը, գործողությունները և ախորժակը՝ հումանիզմի դեմ մարդակերության հաղթարշավի մասին է։ Թումանյանի ասած՝ «բերանն արնոտ էն մարդակերի» մասին, որի ճամփան մինչև մարդը դեռ հեռու է։

Երեք տասնամյակից մինչև մեկդարյա վաղեմության հարցերը՝ պարտության վրեժիից մինչև պատմության տարբեր ժամանակահատվածներում ցեղասպանություն գործած և մարդկության այդ մեծագույն հանցագործությունն այդպես էլ չընդունած ադրբեջանաթուրքական եղբայրությունը մի կողմից, հնագույն որոշ քաղաքակրթությունների՝ աշխարհաստեղծման ժամանակներից մեր օրեր հասցրած՝ «ոխակալ» հարցերը՝ մյուս, եկել, 21-րդ դարի գլոբալիզմի և հակահումանիստական ձևակերպմամբ ծառս են եղել մեր դեմ որպես քաղաքակրթային արժեքներից անդին գտնվող, բացառապես բիրտ ուժի, ստի և կեղծիքի վրա հենվող իրողություններ։

Ազգային պետությունների ժամանակը արհեստականորեն շրջանցող, ազգային ինքնաբավ պետությունների դեմ սուր ճոճող արևմտյան գլոբալիստների և նրանց դրածոների պայքարը ոչ միայն Արևելքի մեծ պետությունների դեմ է։ Արևմուտք-Արևելք խաչմերուկին նախասկզբնական ժամանակներից մինչ այժմ իր կենսական և պատմական բնօրրան՝ Արարատյան աշխարհում ապրող բնիկի՝ հայի դեմ է նաև։ Հայի և Հայաստանի։ Դավադրությունների տեսությունների պակաս չկա այս ասպեկտում։ Ընդ որում, վաղուց։ Այլ հարց, որ հայերն են անտեղյակ կամ՝ մատների արանքով նայում այդ տեսություններին։ Որոնք, ի դեպ, հենց այսօր կյանքի են կոչվում։

Երրորդ հանրապետությունում մեր դիվանագիտության արդյունավետ սկիզբը, թերևս, կոմպլեմենտարիզմի ժամանակն է եղել։ 20-րդ դարից նոր-նոր 21-րդը թևակոխած աշխարհը դեռ իրական հումանիզմի և հանդուրժողականության գաղափարաբանության ներքո էր ապրում և թշնամական երկրներով շրջապատված նորանկախ Հայաստանն իր դիվանագիտական առաջանցիկ հարաբերությունները կառուցելիս՝ Արևմուտք-Արևելք, ԱՄՆ-ՌԴ առկա հակասություններից՝ ճշգրիտ կառուցվող քաղաքականության համատեքստում, մեծ հաշվով, չէր տուժում։ Հակամարտությունների փուլը դեռ հետո, 20 տարի անց էր գալու՝ չարաբաստիկ համընկնումով գունավոր հեղափոխության օտարահպատակի և երկբևեռ աշխարհից միաբևեռության ձգտող մեծապետականների շահամոլական ծրագրերի․․․

Ի դեպ, 2018-ի գունավոր հեղափոխականների ներդրումից առաջ էլ, 2016-ից Հայաստանն արտաքին հարաբերությունների ասպարեզում կարողացել էր շրջանցել մեծապետականների «կամ-կամ»-ի պարտադրանքը՝ դիվանագիտորեն «և-և»-ի քաղաքականության գործնականացման փուլի սկիզբը դնելով, որով Հայկական Աշխարհը իրական զարգացում էր արձանագրում բազմաթիվ ոլորտներում՝ «և-և»-ի մոտիվներով ընդլայնելով իր բարեկամ պետությունների շրջանակը։ Չինաստանն ու Մետաքսի ճանապարհը այլևս փառավոր անցյալից ներկա տեղափոխելու ընթացքն էր․․․

Ավաղ, մեր պետականության վերջին 4 տարիները եղան արդեն իսկ ձևավորված, կայացած ինստիտուտների ավերման, կազմաքանդման ոչնչացման ժամանակներ։ Այդ գործընթացը դժվար է գնահատել զուտ որպես վատ կառավարման հետևանք, քանզի կազմաքանդման քաղաքականությունը գլոբոլ էր և բոլոր ոլորտներում։ Ավելին, ակնհայտ դարձավ նաև, որ նախածրագրված էր։ Գործընթացի մեջ ներգրավված անձանցով, «վայ-մասնագետներով», օտար դրամաշնորհներից սնվող կազմակերպություններով, այլ խոսքով՝ գործակալներով, կատարողներով, ընդհուպ՝ թշնամի ուժերի կողմից Հայաստանի դեմ օգտագործվողներով։ Որ այսօր էլ շարունակվում է․․․

Ներկա Հայաստանում լրտեսների ցանց է գործում, ցանց, որոնց մասին ԱԱԾ-ն լռում է, իսկ անորոշ-անդեմ կերպով բարձրաձայնում է ԱԺ խոսնակը։ Եվ բարձրաձայնում է բնավ ոչ ի շահ Հայաստանի քաղաքացու, այլ՝ ի տեղեկություն որպես ասպարեզ է նետում, որ այն որսացող թշնամին իրեն անհրաժեշտ ժամանակ օգտագործի։ Իսկ մինչ այդ ԱԱԾ-ն աստված գիտի՝ ինչով է զբաղված։

Հայաստանում այսպիսի՝ բացասական աուրա, այսպիսի քաոսային վիճակ նախկինում չի եղել։ Աշխարհի գերաճող մարդկության դեմ՝ կորոնավիրուս անվանյալ կենսաբանական զենքի կիրառումից մինչև այս ժամանակի՝ նորագույն տեխնիկայով, համացանցով, սոցիալական բազմաթիվ ցանցերով, ի վերջո, վիրտուալ և իրական կյանքում քայլող և մեր կողքին ապրող լրտեսական ցանցերով սպառնալիքը օդում կախված է ամեն օր ու ամեն ժամ։

Գլոբալիստների՝ բացարձակ շահի վրա հիմնված արշավանքը դեպի Արևելք և Կովկասյան տարածաշրջան՝ ժողովրդավարական մոտիվացիայով և պոպուլիստական տոնայնությամբ նոր չէ սկսվել։ ՈՒղղակի երկու տասնամյակ Հայաստանից հեռու էին խոշոր խաղացողները, պատերազմները, պատերազմի հրձիգները, քանզի Հայաստանում իշխանության ղեկը վարողները զենքին և պետության պաշտպանությանը խորապես տիրապետող մարդիկ էին։ Այսօր այլ է։

Այսօրվանները հե՛նց ժողովրդավարական մոտիվացիայով պոպուլիստական տոնայնությամբ, ստով ու կեղծիքով ժողովրդին կերակրողներն են։ ՈՒղղակի արդեն 4 տարի անց՝ նրանց կեղծավոր դեմքը շատերի համար է բացազատվել։

Չորս տարում երկու պատերազմ տեսած Հայաստան ու Արցախ ունենք։ Հազարավոր թանկագին զոհեր, ահռելի կորուստներ՝ Հայրենիքի կորուստ․․․

Միակ այլընտրանքը՝ ներկա իշխանության հեռացումն է։

Անցյալներում էլ մեր գլխին կախված՝ Ռուսիա, թե՞ Թուրքիա, Ռուսաստան, թե՞ Արևմուտք- հարցադրումը կախված է եղել։

Հայաստա՛ն, պիտի ասենք միշտ։ ՈՒժեղ, գիտելիքահենք Հայաստան։ Հումանիստական պետություն՝ թշնամուն բարեկամից զատող, երկխոսելու պատրաստ, սուր անկյուններ չսիրող և չկառուցող։

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո