Փաստ ինֆո

Նիկոլ Փաշինյանը հանրությանը մոլորեցնելու հերթական արարն է իրեն թույլ տվել՝ այդ կերպ փորձելով դիմադրության իմիտացիա ստեղծել։ Ոչ ավելին, եւ, այդ ամենը հաշվի առնելով, մենք չպետք է մոլորության տրվենք, թե նա իսկապես ամեն իչ անում է, որ այդ միջանցքի տրամաբանությունը կյանքի չկոչվի։

«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց ռազմական փորձագետ Դավիթ Ջամալյանը՝ անդրադառնալով Նիկոլ Փաշինյանի՝ Վլադիվոստոկում հայ համայնքի հետ հանդիպմանը արած հայտարարությանը, թե Ադրբեջանը տարածքային նկրտումներ ունի Հայաստանի հանդեպ: Փաշինյանն ասել է, թե ճանապարհի բացումը Սյունիքի մարզի և Հայաստանի համար ոչ մի սպառնալիք չի ստեղծում, ընդհակառակը՝ անվտանգության և կայունության լրացուցիչ երաշխիքներ է ստեղծում, բայց նա սպառնալիք է համարել,այն, որ Ադրբեջանն օգտագործում է «Արևելյան Զանգեզուր» արտահայությունը։ «Նկատի է առնվում, որ գոյություն ունի նաև «Արևմտյան Զանգեզուր», այս ամեն տակ թաքնված նկրտումներ կան, թեև միջազգային հանրության մոտ Ադրբեջանն ասում է, թե տարածքային պահանջներ չունի Հայաստանից»,-ասել է Փաշինյանը: «Օրինակ՝ խոսվում է միջանցքի մասին, ուզում եմ հստակ լինի․ մենք ՀՀ-ի տարածքով որևէ միջանց որևէ մեկին չենք տալու, ուզում եմ բոլորս հստակ արձանագրենք, բայց ճանապարհ տալու ենք և պատրաստ ենք տալ ցանկացած պահի

«Փաշինյանը պարզապես , հասկանում է, որ իր ցանկությունն այստեղ շատ քիչ է, այստեղ կա ռուսական եւ իրանական զսպող գործոն, որի հետ նա հաշվի չնստել չի կարող եւ ՌԴ -ում ասում է այն, ինչ պետք է ասի՝ հաշվի առնելով Ռուսաստանի դիրքորոշումը, միեւնուն ժամանակ նա դիմադրության իմիտացիա է փորձում ստեղծում երկրի ներսում։ Փաշինյանի իշխանության կապիտուլյանտական տրամաբանությամբ, այո՛, ճանապարհի տրամադրումը սպառնալիք է , Արցախի հանդեպ առկա սպառնալիքների պայմաններում, այո՛, այդ ճանապարհը սպառնալիք է, Հայաստանը թրքացնելու ալիեւյան ռեժիմի հետեւողական քայլերի ֆոնին, այո՛, սպառնալիք է։ Այն կարող է սպառնալիք չլինել, եթե երկրում լինի պետականակենտրոն իշխանություն, այն սպառնալիք չի լինի, եթե մենք, արժանապատվորեն մեր անվտանգային հարցերը լուծելուց հետո, Արցախի շուրջ առկա խնդիրները լուծելուց հետո, հավասարը հավասարի սկզբունքով քննարկենք հարցը եւ տնտեսական տեսանելի փոխշահավետության սկզբունքով գնանք փոխադարձաբար բոլոր կոմունիկացիաների ապաշրջափակմանը, բայց , օրինակ, եթե մենք այդ տրամաբանությամբ առաջնորդվելու լինենք, ապա պետք է պահանջենք օրինակ, Սոթք-Քարվաճառ Մարտակերտ ճանապարհի շահագործումը, մենք պետք է պահանջենք նաեւ օգտվել նույն Բերձորի ճանապարհից եւ այդպես շարունակ։ Այսինքն, այստեղ պետք է լինի հավասարության ու փոխադարձության սկզբունքը։ Հետեւաբար, այո՛, սպառնալիք է, եթե թրքացածների իշխանությունն է ղեկին, ո՛չ, սպառնալիք չէ, եթե բոլոր անվտանգային հարցերը լուծվեն եւ մենք արժանապատվորեն հանդես գանք բանակցություններում՝ ուժի դիրքերից, սեփական շահերը պաշտպանելու ունակ լինելով»,-շեշտում է Դավիթ Ջամալյանը։

Ըստ մասնագետի, այդ հնարավորության գիտակցումն է ստիպում Ադրբեջանի հետ, այսպես կոչված, խաղաղության պայմանագիր ստորագրելու հարցում շտապել։ Իսկ շտապողականություն, Ջամալյանի խոսքով, թուրք-ադրբեջանական տանդեմից ու Փաշինյանից բացի, դրսեւորում են ԵՄ-ն եւ ԱՄՆ-ը։

ԱՄՆ-ի կողմից ԵԱՀԿ ՄԽ նոր համանախագահի նշանակումը, նրա խոսքով, ընդամենը Արցախի շուրջ ընթացող պրոցեսներում ՌԴ-ի դերակատարությունը նվազեցնելու նպատակ ունի, որը նույն անգլոսաքսոնական շահերն է սպասարկելու։

Խոսելով խաղաղության համաձայնագրից, որի շուրջ աշխատանքների մեկնարկի մասին հայտարարվեց բրյուսելյան հանդիպումից հետո, Ջամալյանն ասաց․ «Անընդհատ ընդգծվում է, որ այդ խաղաղության պայմանագիր ասվածն Արցախի հետ որեւէ կապ չունի։ Եթե այս իշխանությունը տեսանելի հեռանկարում մնաց, ապա այո՛, այն կստորագրվի, որովհետեւ, եթե ամեն ինչ գա եւ հանգի Նիկոլ Փաշինյանի եւ նրա շրջապատի ցանկությանը, ապա նրանք պակաս չեն շտապում։Նրանք հանձնել եւ հանձնում են ամեն ինչ, որպեսզի գործընթացը բերեն հասցնեն տրամաբանական մի հանգրվանի, երբ պետք է այս կապիտուլյացիան դե յուրե ամրագրվի եւ, իհարկե, այս տրամաբանությամբ նրանք օր առաջ կստորագրեն համաձայնագիրը»։

Միեւնույն ժամանակ, Դավիթ Ջամալյանը կարեւորում է ռուսական զսպող գործոնը եւ մի շատ կարեւոր հարցադրում ՝ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը ունի՞ հեռանկար եւ արդյո՞ք այդ պայմանագիրը ստորագրելու այս պրոցեսն ավելի արագ տեղի կունենա, թե՞ ավելի շուտ Փաշինյանի իշխանությունը անկում կապրի։

Դիտարկմանը, որ մամուլն անգամ ժամկետներ է նշում եւ խոսք է գնում նոյեմբեր ամսվա մասին, Դավիթ Ջամալյանն արձագանքեց․ «Հաշվի առնելով, որ առաջիկայում լինելու են լուրջ զարգացումներ ներքաղաքական դաշտում եւ, ամենայն հավանականությամբ, աշնան ընթացքում կապիտուլյանտական ռեժիմն, իրոք, կզրկվի իշխանությունից, սա հասկանալով Բրյուսելում շտապեցնում են կապիտուլյացիայի կնքումը։ Մեր պետականակենտրոն ուժերը շատ շուտով կկողմնորոշվեն առաջնորդի հարցում եւ վարչապետի աթոռը զբաղեցնողին սահմանադրական իմպիչմենտի մեխանիզմով հեռացնելու պրոցեսի մեկնարկը կտան։ Ենթադրում եմ, որ այն թեկնածուն, որն առաջ կքաշվի ընդդիմության պետականակենտրոն ուժերի կողմից, կլինի այն մեկը, ով ունակ կլինի համախմբելու իր շուրջը լայն մասսաներին եւ Հայաստանում իշխանափոխություն տեղի կունենա։ Այս հեռանկարները տեսնելով, Արեւմուտքը մի կողմից ակտիվացնում է Ռուբեն Վարդանյանին՝ անգլիական տրոյական ձիուն, իբրեւ հակակշիռ, մյուս կողմից, շտապեցնում է խաղաղության պայմանագրի կնքումը, որովհետեւ շատ լավ հասկանում է, որ Հայաստանի ապագա իշխանությունը բոլորովին այլ մեկնարկային դիրքերից է հանդես գալու։ Եթե այդ համաձայնագրի տեքստի պատրաստ լինելը կապում են նոյեմբեր ամսվա հետ, ենթադրում եմ, որ մինչեւ այդ զարգացումներ կլինեն»,-եզրափակեց Դավիթ Ջամալյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո