Փաստ ինֆո

Արցախի Մարտակերտի շրջանի Տոնաշեն գյուղում մարդիկ իրենց առօրյա հոգսերով են զբաղված։ Ադրբեջանական սադրանքներին սովոր են․ թուրքին նոր չեն ճանաչում, դրա համար էլ ոչ խուճապի են մատնվում, ոչ էլ՝ իրեր հավաքում։ Պինդ են, զգոն ու իրատես։

«Ամեն ինչ նորմալ է, գյուղացիներն իրենց առօրյա հոգսերով են զբաղված։ Այնպես չի, որ լրիվ հանգիստ, անհոգ ապրում ենք, բայց չենք էլ խառնվում իրար։ Հիմա ինչ ունենք՝ ունենք։ Սա է իրականությունը, պետք է պինդ մնանք ու այդպես էլ կանք։ Հավաստիացնում եմ, որ մեր հողին շատ ամուր ենք կառչած, բոլորն էլ մտածում են, որ ուրիշ տեղ երբեք ավելի լավ չի լինելու, քան այստեղ է՝ մեր հողում։ Ես գնալու ոչ մի տեղ չունեմ․ իմ տունն այստեղ է»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է Տոնաշենի գյուղապետ Մուշեղ Եդիգարյանը։

Որպես ասվածի ապացույց՝ գյուղապետը հավելում է՝ պատերազմից հետո գյուղացիները մոտ 60-70-ով ավելացրել են անասնագլխաքանակը։
«Գյուղացիների սեփականաշնորհած, վարձակալած հողերը Մատաղիսում և Թալիշում են գտնվում։ Դե, քանի որ Թալիշն էլ, Մատաղիսն էլ ադրբեջանցիները բռնազավթել են, մեր հողերն էլ չկան։ Հիմնական զբաղմունքը դարձել է անասնապահությունը։ Գյուղի տարածքն էլ քանի որ անտառածածկ է, հարմար է խոշոր եղջերավոր անասուն պահելու համար։ Պետությունը 10 ջերմոց էլ է բերել, բաժանել։ Ընտանիքներին բավարարում է, բանջարաբոստանային կուլտուրաներ են ցանում և դրանով իրենց հոգսը հոգում մասամբ»,-ասում է Եդիգարյանը։

Այս կապակցությամբ խնդիր է, թերևս, այն, որ անասունները մեկ-մեկ անցնում են պայմանական շփման գիծն ու պայթում ականի վրա։ Տոնաշենի գյուղապետն, ամեն դեպքում, լիահույս է, որ դժվարությունները չեն ընկճելու գյուղացիներին, իսկ որ խոստացված նոր ճանապարհն էլ սարքեն, որը գյուղը կկապի Արցախի մնացյալ հատվածի հետ, ավելի լավ է լինելու։

Հիշեցնենք, որ մայրուղու այն հատվածը, որը Տոնաշենը կապում էր Մարտակերտի հետ, անցնում էր Մատաղիսով, որն ադրբեջանական օկուպացիայի մեջ է։

Աղբյուր` Փաստինֆո