Փաստ ինֆո

Ադրբեջանը Թուրքիայի համաձայնությամբ է կրակում Հայաստանի և Արցախի ուղղությամբ: Թուրքիան օգտագործում է Ադրբեջանին՝ բանակցային գործընթացում Հայաստանի վրա ճնշում գործադրելու համար: «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասել է թուրքագետ Ռուբեն Սաֆրաստյանը:

Նկատենք, որ հարաբերական անդորրից հետո Ադրբեջանն այսօր կրակել է Հայաստանի և Արցախի ուղղությամբ:

Ըստ թուրքագետ Ռուբեն Սաֆրաստյանի՝ Ադրբեջանը հերթական անգամ սադրանքի է դիմել Թուրքիայի թույլտվությամբ, ավելին` նա կարծում է, որ Ադրբեջանի այս ակտիվացումը կապված է Էրդողանի վերջին հայտարարության հետ, որտեղ նա բացահայտ ճնշում գործադրեց Հայաստանի վրա՝ ասելով, որ Ադրբեջանն իրենց եղբայրն է , ամեն ինչ նրա հետ համաձայնեցնում են:

Փորձագետի արձանագրմամբ՝ Թուրքիան, տարբեր ուղղություններով կոնֆլիկտների մեջ մտնելով, փորձում է իր նշանակությունը բարձրացնել խոշոր պետությունների համար, որպեսզի իր հետ հաշվի նստեն:

Ռուբեն Սաֆրաստյանի խոսքով՝ Թուրքիայի գերագույն նպատակը շատ կոնկրետ է՝ փորձում է դառնալ աշխարհի կարևորագույն պետություններից մեկը և մտնել համաշխարհային քաղաքականության բարձրագույն լիգա, ինչպես օրինակ ԱՄՆ-ն, Ռուսաստանը, Չինաստանը.

«Էրդողանի գլխում հիշողություններ կան, որոնք գրքերից է Օսմանյան կայսրության մասին, թե այն միջնադարում եղել է աշխարհի ուժող պետություններից մեկը, հիմա Էրդողանի նպատակը սա է, գաղտնիք չէ, որ ինքը միանձնյա է ղեկավարում Թուրքիան և ոչ մեկը ոչինչ չի կարող անել նրա դեմ, ինչ մտածում է` անում է»,-ասաց Ռուբեն Սաֆրաստյանը:

Զրուցակիցը միևնույն ժամանակ ընդգծում է՝ թեև Թուրքիան, Էրդողանի ղեկավարությամբ, ցանկանում է «իր գլխից վերև թռնել» ու դրա համար մտածված տարբեր ուղղություններով կոնֆլիկտների մեջ է մտնում, իր համար փորձում է տեղ նվաճել, բայց Թուրքիան միջին պետություն է , չի համարվում խոշոր պետություն.

«Սա հանգեցնում է նրան, որ Թուրքիան ծավալապաշտական և ագրեսիվ արտաքին քաղաքականություն է վարում»,-հավելեց թուրքագետը:

Իսկ թե ինչու՞ խոշոր պետություններին չի հաջողվում կանխել Թուրքիայի նկրտումները, ինչու՞ են խուսափում կոշտ գնահատականներ տալ Թուրքիայի վարած ագրեսիվ քաղաքականությանը` դիտարկմանն ի պատասխան Ռուբեն Սաֆրաստյանը պարզաբանեց՝Թուրքիան ունի որոշակի ուժ՝իր աշխարհագրական դիրքը, բանակը, նշանակությունը ՆԱՏՕ-ի համար, ԱՄՆ-ի համար, իսլամական աշխարհում որոշակի հեղինակությունը,այս ամենի հետ հաշվի են նստում նաև խոշոր պետությունները.

«Էրդողանը շատ դեպքերում շատ ղեկավարների վիրավորել է, իհարկե, իրեն պատասխանել են, բայց առաջին խնդիրը նրանում է, որ Էրդողանին որևէ երկրի ղեկավար չի սիրում մարդկային առումով, խորշում են նրանից, իսկ Թուրքիային վերաբերվում են ինչպես փողոցի երեխայի, որը անընդհատ կռիվներ է անում, ոչ ոք նրան սիրում, բայց քանի որ ուժեղ է հաշվի են նստում, հիմա Թուրքիան ունի որոշակի ուժ: Բացի սա՝ Էրդողանը կոշտ հայտարարություններ է անում, ագրեսիվ քաղաքականություն է վարում, բայց նա շատ պրագմատիկ մարդ է , շատ լավ գիտի, որ կարմիր գծերն անցնել չի կարելի:»,-ասաց Ռուբեն Սաֆրաստյանը:

Փորձագետը միևնույն ժամանակ արձանագրում է՝ Թուրքիան արդեն սպառում է իր ռեսուրսները, ուստի փորձում է շատ դեպքերում ձեռնպահ մնալ ակտիվորեն կոնֆլիկտների մեջ մտնելուց, ինչպես առաջ էր անում.

«Թուրքիան փորձում է իր գլխից վեր թռնել, բայց միևնույն ժամանակ սպառում է իր ռեսուրսները: Լինելով միջին պետություն՝ ամեն ինչ անում է, որ դառնա մեծ պետություն, հիմա ռեսուրսները հերիքում են, բայց տնտեսությունը դեֆոլտի առաջ է կանգնած, Էրդողանը հասկանում է, որ իր՝ Թուրքիան մեծ պետություն դառնալու ամբիցիաները պետք է սահմանափակի: Վերջին տարիներին Թուրքիայի արտաքին քաղաքականության ինտենսիվությունը պակասել է, առաջ մտնում էր կոնֆլիկտների մեջ, բայց հիմա սառեցրել է դրանք, իրենք զգում են, որ ռեսուրսները պակասում են, լիմիտին են հասնում իրենց:

Այս պատճառով Թուրքիան տարբեր կոնֆլիկտների մեջ առանձնապես ակտիվ չի, հիմա կենտրոնացել է Ուկրաինայի վրա, ուզում էր միջնորդի դեր ստանձնել, բայց չեղավ, հիմա ուրիշ բան գտավ՝ հացահատիկի խնդիրը, հիմա միայն սրա վրա են կենտրոնացել, արդեն չեն կարող տարբեր ուղղություններով ագրեսիվ, ծավալապաշտական քաղաքականություն վարել, ինչպես օրինակ մեկ տարի առաջ»:

Աղբյուր` Փաստինֆո