Փաստ ինֆո

Պետական ապարատում անսխալական երևալու (չխառնել անսխալական լինելու հետ) բարդույթը ոչ մի լավ տեղ չի տանում։ Նման հայտարարությամբ է հանդես եկել իրավագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Արթուր Ղամբարյանը՝ անդրադառնալով հեռախոսազանգերի վերծանումների թեմային։

Նրա գրառման մեջ ասվում է.

«Նախ՝ Օրենսգրքի 232-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետում գործածվող «ՀԱՂՈՐԴԱԿՑՎՈՂՆԵՐԻ հեռախոսահամարները» ձևակերպումը պետք է փոխարինել «ԲԱԺԱՆՈՐԴՆԵՐԻ հեռախոսահամաներ» ձևակերպմամբ։ Օրենսդրի կողմից «Հաղորդակցվողներ» բառի գործածումը օբյեկտիվ մեկնաբանման տեսանկյունից իրավակիրառողների (նաև իմ) կողմից ընկալվել է՝ հաղորդակցվողների հեռախոսահամարներից կատարված զանգերի (վերծանումների) իմաստով, մինչդեռ ասում են, որ Օրենսդրի սուբյեկտիվ կամքը եղել է պարզապես բաժանորդների (և ոչ թե հաղորդակցվողների) հեռախոսահամարների մասին տեղեկություն պահանջելը։ Եթե դա այդպես է, ապա Օրենսդիրը պետք է օրենքի օբյեկտիվ տեքստը համապատասխանեցնի իր սուբյեկտիվ կամքին։

Այժմ այս սխալ օրենսդրական ձևակերպման հետևանքով իրավապահ համակարգը հայտնվել է անորոշության վիճակում։

Այսպիսով՝ քննիչը Օրենսգրքի 232-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետի հիմքով կապի օպերատորներից հեռախոսազանգերի վերծանումներ չի կարող պահանջել, նա դատախազի համաձայնությամբ պահանջում է բաժանորդի հեռախոսահամարի մասին տվյալներ։
Երկրորդ՝ քննիչը հեռախոսազանգերի վերծանումները կարող է ստանալ գաղտնի քննչական գործողության ռեժիմով (Օրենսգրքի՝ 249-րդ հոդված), ընդ որում բացառապես՝
Ա) ծանր կամ առանձնապես ծանր, ինչպես նաև կաշառք ստանալու կամ կաշառք տալու ենթադրյալ հանցանքների վերաբերյալ վարույթներով (242-րդ հոդված)․
Բ) դատարանի որոշումը ստանալուց հետո պետք է դրա կատարումը հանձնարարի ՕՀԳ մարմիններին (244-րդ հոդված)։

Փաստորեն՝

1․ քննիչը ոչ մեծ ծանրության կամ միջին ծանրության հանցանքների վարույթով հեռախոսազանգերի վերծանումները, նույնիսկ գաղտնքի քննչական գործողության ռեժիմով, չի կարող ստանալ (մարդու իրավունքներին ներգործելու ինտենսիվության տեսանկյունից սա խիստ վիճահարույց մոտեցում է՝ Ա․Ղ․)․
2․ ՕՀԳ մարմինը, որը, ամենայն հավանականությամբ, տեխնիկապես չի տիրապետում վերծանումների մասին տեղեկություններին (դրանց աղբյուրը կապի օպերատորներն են), պետք է քննիչի հանձնարարությունը վերահասցեագրի կապի օպերատորին։ Մինչդեռ, եթե այս գործընթացը կազմակերպվեր քննչական գործողության ռեժիմով, ապա քննիչը վերծանումներն անմիջապես կպահանջեր կապի օպերատորներից, և նման արհեստական փաստաթղթաշրջանառության անհրաժեշտությունը կվերանար։
Պետական ապարատում անսխալական երևալու (չխառնել անսխալական լինելու հետ) բարդույթը ոչ մի լավ տեղ չի տանում»։

Աղբյուր` Փաստինֆո