Փաստ ինֆո

Կառավարության թիվ 3 շենքում տեղակայված գերատեսչությունների ղեկավարների փախուստը հետնամուտքով վկայում է մեկ բանի մասին՝ նրանք վարչապետի աթոռին կառչած և Հայաստանը կործանման տանող արարածին համակարծիք են, նրա պաշտպաններն են և նրանք ևս կիսում են վերջինիս տեսակետը՝ թե՝ Արցախը պիտի լինի Ադրբեջանի կազմում։

Հետնամուտքով փախչող այդ նախարարները /աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի, առողջապահության, շրջակա միջավայրի, տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների, քաղաքաշինության/ ուղղակի վախկոտ և կամազուրկ էակներ են, քանի որ խուսափեցին հստակ դիրքորոշում հայտնել մեր ազգի համար կենսական հարցերի վերաբերյալ։ Նրանք, ըստ էության, կապ չունեն Հայաստանի և Արցախի, հայության հետ։

Նրանք հրաժարվեցին ասել, որ Հայաստանն աջակցելու է Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի լիարժեք իրացմանը: Նրանք հրաժարվեցին ասել և պնդել, որ Արցախը երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում և որ Հայաստանի և Արցախի միջև պետք է լինի հուսալի ցամաքային կապ, որ Արցախն անկլավ չի լինելու:

Այդ նախարարները հետնամուտքով փախչելով խուսանավեցին հայտարարել, որ Հայաստանի Հանրապետությունն Արցախի ժողովրդի անվտանգության և ինքնորոշման իրավունքի իրացման երաշխավորն է, որ սահմանագծման և սահմանազատման աշխատանքները պետք է իրականացվեն ՀՀ ինքնիշխան տարածքից Ադրբեջանի զորքերի դուրս բերման նախապայմանով, որ սահմանագծման և սահմանազատման աշխատանքների արդյունքում բացառվում է Հայաստանի Հանրապետության ամբողջականության խաթարումը:

Ի վերջո, այս անձինք ինքնակամ վերածվեցին նիկոլի դատապաշտպանների, քանի որ հրաժարվեցին ասել, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացում բացառվում է որևէ համաձայնություն, որը հարցականի տակ կդնի Հայոց ցեղասպանությունը և որ Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ ճանապարհների ապաշրջափակումը չի կարող տեղի ունենալ միջանցքային տրամաբանությամբ:

Վախենալով, որ ցուցարարները կճեղքեն ոստիկանական պատը, վերը նշված նախարարները պետական այրին անվայել անպատասխանատու վարք դրսևորելով փախուստի դիմեցին հետնամուտքից։ Բնականաբար, առաջնային վախը գալիս է վարչապետի աթոռն զբաղեցնողից, քանզի ոստիկաններին ապօրինի հրահանգ տվողը, որ պատ կազմեն և արգելեն ընդդիմադիր պատգամավորներին մուտք գործել կառավարության թիվ 3-րդ շենք, հենց նա է։ Միով բանիվ, նախարարների փախուստը փաստում է, որ նրանք չեն հասկանում՝ ինչ ասել է պետություն, որ նրանք ուղղակի ստրկորեն ծառայում են հայրենիքը մաս- մաս թշնամուն հանձնողին։

Ի դեպ, օրեր առաջ ՀՀ ոստիկանապետը առանց որևէ պրոբլեմի ընդունել էր երթի մասնակիցներին, լսել նրանց պահանջները, որոշակի ընթացք տվել։

Ընդհանուր առմամբ, նախարարական աթոռներից համարձակության և կամ՝ կամային որևէ դրսևորում դժվար է ակնկալել, գոնե հետպատերազմական ողջ նախորդ ընթացքում նրանցից քծնանքից զատ այլ բան չենք տեսել։ Այդ աթոռներն զբաղեցնող անձինք հատկապես պատերազմից հետո կառչած մնալով աթոռից, կամ որ ավելի մերժելի է՝ պարտվողական, դավաճանական պատերազմից հետո զբաղեցրելով նախարարական պաշտոն, տվյալ քայլով արդեն իսկ կիսել են իրենց քպական ղեկավարի ընդունած հակահայ որոշումների պատասխանատվությունը։

Մեծ հաշվով, վարչապետի աթոռից կառչածի ուսապարկերը՝ օրենսդիրում և գործադիրի առաջին դեմքերը, փախչելու տեղ չունեն․ ազգային ուժերը, Հայաստանի և Արցախի ճակատագրով, պետության ապագայով մտահոգ բազմահազարանոց հայությունը նրանց կամ-կամի առաջ է կանգնեցրել, ինչից խուսանավել չեն կարող, և այսօր արդեն իրենց փախուստով փաստեցին, որ կամակատարներ են։

Շեշտենք, որ թիվ 3-րդ մասնաշենքի պետական ծառայողներից ընդդիմությունը արդեն երկրորդ անգամ դրական ազդակներ է ստանում՝ պատշգամբներից նրանք ողջունում են ցուցարարներին։ Նախարարությունների աշխատակիցների մեջ բազմաթիվ են գիտակից և պետական մտածողությամբ մարդիկ, որոնք օր առաջ ցանկանում են ազատվել այս աղետաբեր իշխանությունից։

Աղբյուր` Փաստինֆո