Փաստ ինֆո

Ազգային ըմբոստության ապակենտրոն այս շարժումը, որն ըստ էության, հստակ նպատակ ունի, պիտի առավել կոնկրետ բանաձևի այդ նպատակի մասին։ Անշուշտ, ներկա հակազգային, դավաճանական իշխանության հրաժարականին հասնելը նպատակ է։ Սակայն, երբեմն, երբ ընդդիմադիր շարժման ակտիվին հարցնում են, թե ի՞նչ պիտի հաջորդի սրանց հեռացմանը, կոնկրետ և որոշակի պատասխան գրեթե չի տրվում։

Ապակենտրոն նախաձեռնություններն, ինչ խոսք, համաձայնեցված են միմյանց հետ և մի կետում կենտրոնանալու են։ Եվ այդ կետը լինելու է Երևանը, համայն հայության մայրաքաղաքը, որտեղ առվակներն ու գետակները միանալով հզորահուն գետ են դառնալու՝ սրբելով-տանելով նիկոլիզմը։

Բնականաբար, ցանցային եղանակով ընթացող շարժման ճանապարհային քարտեզը բոլորին չէ, որ ծանոթ է և մարդիկ հընթացս են իրազեկվում։ Ներկա իշխանությունը ներկայացնող որոշներ կատարվող գործընթացի այս փուլի դիտարկմամբ տեսակետներ է հայտնում, թե իբր, ընդդիմությունը 2018-ի շարժման նմանօրինակ քայլեր է իրականացնում։ Ինչ խոսք, տեխնոլոգիաները նույնն են և առայժմ կարծես ձևն իշխում է բովանդակությանը։ Թերևս, տպավորություն կա, թե ավելի շատ երիտասարդություն ներգրավելու համար է, որ ձևական կողմն է դոմինանտը։

Իրականում, սա կարելի նաև բացատրել այլ կերպ, օրինակ, որ ինչպես քամի եկան այս իշխանությունները, այնպես էլ քամու նման անցնելու են ու գնան և նրանց հեռացնելու գործընթացը հենց այն ճանապարհով և ձևով է տեղի ունենալու, որով եկել են։ Բնականաբար, սա էլ որպես տարբերակ կարելի է դիտարկել։

Սակայն, խոստովանենք, որ այն, ինչ երեկ տեղի ունեցավ Շառլ Ազնավուրի հրապարակում՝ զոհվածների ծնողների և հարազատների նախաձեռնությամբ, այնքան բազմաբովանդակ էր ու բազմաշերտ՝ տեղեկատվական, իրավական, հետաքննական, բացահայտողական․․․ Ի վերջո, կուռ, ամբողջական և մի տեսակ սառը դատողության ծիրում լինելով իսկ՝ խորապես ազգային և զգացական երանգներով։ Այս դեպքում բովանդակության և ձևի միասնություն էր և շատ ազդեցիկ ու տպավորիչ։ Եվ ծնողներն էլ շատ համախումբ էին։

Հայրենիքի ազատագրման գաղափարն էր հիմանական շեշտադրումը, բայց ոչ թմբուկ և ոչ պլակատ որպես, այլ որպես հերոսացած տղաներին համակած և զոհողության մղած հստակ համոզմունք՝ իրենք կռվել են և զոհվել հանուն հայրենի հողի։

Այսօրինակ աուրա, մթնոլորտ երբեք չի եղել 2018-ին և երբեք չէր կարող լինել, քանի որ «ժողովրդավարության» հանունները հային հայրենիք չեն կարող ապահովել երբեք։ Ի դեպ, «կոռուպցիան» էլ հայրենիք չունի։

2022-ի այս ապակենտրոն պայքարի առանցքը հայրենիքն է և պետությունը, մասնակիցները՝ հանուն հայրենիքի հերոսացածները և հայի հայրենիքում, հայկական պետականության պայմաններում ապրելու և արարելու մեր իրավունքը։ Այստեղ, այս նույն երկնքի տակ, բնականաբար, տեղ չեն կարող ունենալ հայրենիքի դավաճանները, Արցախը թշնամուն հանձնողները, Հայաստանը մասնատողները։

Այն, որ շատ շուտով համազգային պահանջ որպես հնչելու է «մահաբե՛ր, հեռացիր»-ը, արդեն զգալի է և շոշափելի։

Աղբյուր` Փաստինֆո