Փաստ ինֆո

Այսօր էլ Ազատության հրապարակից տարբեր ուժեր ժողովրդին, Հայաստանի և Արցախի քաղաքացիներին են դիմում միավորվելու կոչով։ ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության ղեկավար Արթուր Վանեցյանն է, որ վարչապետի աթոռն զբաղեցնողի վերջին ելույթից կամ՝ խնքնախոստովանական ցուցմունքից հետո ԱԺ նիստերին մասնակցելուց իսպառ հրաժարվեց և իր պայքարի դաշտն Ազատության հրապարակ տեղափոխեց։ Հիմա՝ ի շահ հայրենիքի կազմակերպված երթին միանալու կոչ անում։ Մի քանի օր է հրապարակում է գիշերում՝ հետքայլ չի լինելու, հայրենիքի լինել-չլինելու հարցն է։

Ապրիլի 16-ից Սերոբ Գասպարյանի դիմադրության շարժումն է նաեւ մեկնարկել Ազատության հրապարակում, որն ապրիլի 18-ից համալրում ունեցավ արդեն հացադուլի տեսքով ։

2020 թվականի սեպտեմբերիին թուրք-ադրբեջանական տանդեմի սանձազերծած պատերազմի մասնակից Նվեր Կիրակոսյանը ընկերոջ՝ Արթուր Ավագյանի հետ երկու օր է՝ հացադուլ է անում՝ ի պաշտպանություն Արցախի։ Նրանք էլ իրենց կոչն ունեն՝ ուղղված երիտասարդներին։ Տղաներին միայն չթողեցին պատերազմի վետերանները. Աշոտ Սեւյանն իր մարտական ընկերների հետ իրենց համերաշխությունը հայտնեցին ու նստացույցի նստեցին։

Ընդհանրապես, որքանո՞վ են մեր հայրենակիցները ականջալուր այն Գերխնդրին, որը հայրենիքի լինել-չլինելու մասին է։ Մի տեսակ տպավորություն կա, թե մարդիկ լուրջ չեն ընդունում Հայաստանի՝ /Արցախը՝ հետը/ գլխին կախված մեծ վտանգը, չեն գիտակցում, որ պարտադիր պայման է, անհրաժեշտություն է հրապարակում իրենց ներկայությունը, մասնակցային և մասնակից լինելը։

Սակայն մասնակից լինելու, պայքարի մաս կազմելու, անհատ-միավոր լինելու կարևորության, անհրաժեշտությունը չգիտակցելուն զուգահեռ ակնհայտորեն զգացվում է նաև մեկ այլ դեֆիցիտ՝ հանրության վստահության դեֆիցիտը։ Հավատի պակաս կա։ Այսինքն, մի կողմից՝ գոյութենական վտանգի գիտակցման, անգամ՝ ինքնապահպանական բնազդի կորուստ, մյուս կողմից՝ «կոչնակների» հանդեպ վստահության պակաս։

Ի՞նչ անել։ Վաղը գուցե ուշ լինի։ Իսկ այսօր դեռ չի գիտակցվում վտանգը։

Իսկ վտանգը և՛ ներսում է և՛ դրսում։ Ներսում՝ պարտվածի և իր պարտվողական հոգեբանությունն ու սպասարկու կերպը ազգին փաթաթող մի հակահայ, դրսում՝ մեր գոյաբանական թշնամին՝ թուրքը՝ իր տարատեսակ դրսևորումներով․․․

Անհրաժեշտության գիտակցման և վստահության պակասի արանքում խմորվող այս դիլեման պիտի լուծվի հենց Ազատության հրապարակում։

Ազգային ինքնակազմակերպման պահն ու ժամն է։

Աղբյուր` Փաստինֆո