Փաստ ինֆո

Արցախի Մարտակերտի շրջանի ճանկաթաղ համայնքում գարնանացանի աշխատանքները չեն սկսել, հավանականություն էլ գրեթե չկա, որ կսկսեն։ 2020թ․ Արցախի դեմ Ադրբեջանի սանձազերծած պատերազմի հետևանքով գյուղի վարելահողերն ու արոտավայրերը գրեթե ամբողջությամբ սահմանային են դարձել։

«Մոտ 200 հա վարելահող չի օգտագործվում։ Սահմանին շատ մոտ է, գյուղատնտեսական տեխնիկա այդ հատվածներում չի կարող աշխատել։ Ոչ մի տրակտորիստ, հատկապես Մարտակերտում, Խրամորթում տեղի ունեցած դեպքերից հետո, երբ անգամ խաղաղապահի ներկայությամբ թշնամին կրակել է, ռիսկ չի անում դաշտ մտնել»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է Ճանկաթաղի համայնքապետ Սասուն Վանյանը։

2021 թվականին այդ տարածքներում, ինչպես Վանյանն է ասում, աշնանացան էլ չէր արվել։ Միայն գյուղի վերևի հատվածում գտնվող փոքր մակերեսով հողակտորներ են մշակվել ու տնամերձ հողատարածքները։ Դրանք էլ հիմնականում այգիներ են։

Ճանկաթաղցիների ապրուստի մյուս հիմնական միջոցն անասնապահությունն էր։ Վանյանի խոսքով՝ պատերազմից հետո դրա հնարավորություններն էլ խիստ կրճատվել են։ Հատկապես գյուղի ներքևի հատվածում անասուններին արոտ տանելը բացառվում է։

«Պատերազմից հետո բազմաթիվ դեպքեր են եղել, որ անասուններն անցել են թշնամու տիրապետության տակ անցած տարածքներ ու հետ չեն եկել։ Տարեվերջին էլ է նման դեպք եղել։ Հատկապես գյուղի ներքևի հատվածից են հաճախակի անցնում»,-ասում է համայնքապետը։

2020 թվականի վերջերից մինչև հիմա ճանկաթաղցիներին պատկանող շուրջ 20 գլուխ խոշոր եղջերավոր անասուն է անցել թշնամու բռնազավթած տարածքներ։

Պատերազմից հետո գյուղը նաև տարածքի ձգվածության պատճառով է խոցելի դարձել։ Գյուղի մի ծայրից մյուսը մոտ 5 կմ է․ հետևաբար՝ թշնամու հետ սահմանային գիծն էլ է երկար։

«Բարձունքներում իրենք են, ձորի մեջ՝ մենք։ Գյուղի դիմացի հատվածում տեղակայված ադրբեջանական երկու դիրքից ամբողջ գյուղը դիտարկվում է»,-ասում է Սասուն Վանյանը։

Թշնամու ուղիղ նշանառության տակ են գտնվում հատկապես գյուղի ներքևի հատվածում տեղակայված տները, որտեղից մինչև ադրբեջանական դիրքեր, ինչպես համանյքապետն է ասում, հազիվ 500 մետր է։

Աղբյուր` Փաստինֆո