Փաստ ինֆո

Արևմտյան ժողովրդավարություն կոչվածը իրականության հակառակ երեսն է։ Ընդհանրապես, արևմտյան  ժողովրդավարները  իրենց կեղծ դեմոկրատական գաղափարները որպես կերակուր են նետում սոսկ աշխարհի արևելյան հատվածի երկրներին՝ աչք փակելով բացառապես  թուրքադրբեջանական բարբարոսների եղեռնագործությունների դեմ, ականջները՝ խուլ, անտարբեր ու քարացած հոգիներով։

Ռուս-ուկրաինական  հարաբերություններն ամբողջովին ցուցանում են արևմտյան ժողովրդավարների մերկությունը, գաղափարական սնանկությունը, խոսքի և գործերի, կոնկրետ արարքների հակասությունը։ Մի խոսքով, այս օրերին մենք ականատեսն ու վկան ենք նրանց  երկակի ստանդարտների, որոնք չնչին իսկ կապ չունեն իրականության հետ։ Արևմտյան աշխարհը ՈՒկրաինան ներկայացնում է որպես «զոհ» և միաժամանակ՝ որպես զենք օգտագործում  է Ռուսաստանի դեմ։ 

Ի դեպ, դեռ չի սառել 44-օրյա պատերազմի զոհերի արյունը, դեռ մեր գերիները տառապում են, իսկ անհայտ կորածները անհայտության մեջ են։ Բայց արևմտյան ժողովրդավարները ինչպես այն օրերին էին պապանձված, քար լռության մեջ,  նույնպեսև՝ այսօր են երկերեսանի։

Ընդ որում, բոլոր ասպարեզներում։ Քաղաքականությունից անդին է մշակույթը, բարձր արվեստը, որը այսօր, 21-րդ դարում բռնաճնշումների է ենթարկվում։ Ռուսաստանի հանդեպ ռազմական, ֆինանսատնտեսական, տեղեկատվական ու քարոզչական ճնշումներին զուգահեռ արևմտյան ժողովրդավարները, որոնց երկրներին արևելյան կիսագնդում թյուրիմացաբար  սովոր են անվանել «քաղաքակիրթ աշխարհ»՝ բարձր արվեստը քաղաքականությունից չի կարողանում զատել։ 

Այսինքն, աշխարհահռչակ դիրիժոր Վալերի Գերգիեւի եւ դաշնակահար Դենիս Մացուեւի ելույթներն է չեղարկում Նյու Յորքի «Քարնեգի հոլ» համերգասրահում՝ մոռանալով, որ արվեստն ու քաղաքականությունը նույն հարթության մեջ չեն կարող դրվել և որ արվեստը հենց նրա համար է, որ սովորեցնի զսպել անզուսպների վայրի կրքերն ու ախորժակը։

Ընդ որում, որևէ կերպ այս չեղարկումը չի պատճառաբանվում, ինչը ավելի ցցուն է դարձնում իշխանության պարտադրանքը։ Փաստորեն, ՌԴ նկատմամբ արևմտյան պատժիչ գործողությունները արվեստն էլ չեն շրջանցում։

Այն, որ սա կոնկրետ քաղաքականություն է և բնավ պատահական չի արվում, արդեն ավելի հաստատուն է դարձնում մեկ այլ տեղեկատվություն՝ լրացնելով և հստակեցնելով Գերգիևի համերգի չեղարկման պատճառները։

Ահավասիկ՝ Մետրոպոլիտեն օպերայի երեկվա  հայտարարությունը, ըստ որի վերջինս  այլևս չի համագործակցի այն կատարողների կամ այն մշակութային կառույցների և հաստատությունների հետ, որոնք իրենց աջակցությունն են հայտնել ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին: Այսինքն, ի՞նչ է ուզում և պահանջում արևմուտքը արվեստի մարդկանցից։ «The New York Times»-ի այս ծանուցումը իսպառ ոչնչացնում է միֆական պատկերացումը, թե հանձինս Եվրոպայի և ԱՄՆ-ի  գործ ունենք աշխարհի քաղաքակիրթ հատվածի հետ։ Չկա նման բան։ Քաղաքակրթության բնօրրանը Արևելքն է։ Խաչմերուկը՝մենք։

Այստեղ տեղին է Արևելքն իր հոգու հայրենիք համարող Մեծն Թումանյանի մարգարեական քառյակը՝ 1921 թվականին գրված․

Արյունալի աղետներով,

               աղմուկներով ահարկու,

Արևմուտքի ստրուկները մեքենայի

               և ոսկու՝

Իրենց հոգու անապատից

               Խուսափում են խուռներամ

Դեպ Արևելքն՝ աստվածային-

               Հայրենիքը իմ հոգու…

Հարյուր  և մեկ տարի է մեզ բաժանում թումանյանական քառյակի ժամանակից:  Արևմուտքը հումանիզմից ավելի է հեռացել, իսկ պատիժներն ու ճնշումները՝ ստով փաթեթավորված՝ դեռ կան և՝ սաստիկ, ուղղակի՝  մուտացիայի են ենթարկվել։

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո