Փաստ ինֆո

Ռուս-ուկրաինական պատերազմն իսկական ողբերգություն է, որտեղ ամենաարգահատելին այն ցինիզմն է, որով Արևմուտքը վերաբերվում է Ուկրաինային: Որևէ իրական օժանդակություն Ուկրաինային չի տրամադրում, ընդհակառակը՝ կրակի վրա յուղ են լցնում: «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասել է իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը՝ նկատելով, որ Արևմուտքը նման գործողություններ է իրականացնում անգամ այն դեպքում, երբ ուկրաինական ժողովուրդը փաստացի կանգնած է պետականության կորստի առաջ:

Ըստ փորձագետի՝ Արևմուտքը փորձում էր Ուկրաինայում ստեղծել հակառուսական պլացդարմ, որը, սակայն, Ռուսաստանը չէր կարող թույլ տալ, ուստի դիմեց կտրուկ գործողությունների.

«Ըստ էության, ռուսները և ուկրաինացիները միևնույն մարմնի տարբեր մասեր են, ցեղակցական և լեզվական առումով շատ մոտ ժողովուրդներ են, որոնք չեն կարող իրար թշնամի լինել, Ռուսաստանից մեծ ջանքեր է պահանջվելու Ուկրաինայում ներդրված հակառուսականությունը դուրս մղելու համար, քանի որ անբնական է, որ Ռուսաստանը և Ուկրաինան իրար դեմ պատերազմում են, նրանք եղբայրական ժողովուրդներ են »,-նշեց Վարդան Ոսկանյանը:

Նշենք, որ ռուս-ուկրաինական պատերազմի ֆոնին Արևմուտքը և Եվրոպական մի շարք երկրներ գրեթե ամեն օր կոշտ արձագանքներով են հանդես եկել, ինչպես նաև տնտեսական պատժամիջոցներ են կիրառել Ռուսաստանի նկատմամբ, ԵՄ գրեթե բոլոր երկրները փակել են իրենց օդային տարածքը Ռուսաստանի համար:

Զրուցակցի արձանագրմամբ՝ Արևմուտքի և Եվրոպայի այսչափ բուռն արձագանքը պայմանավորված էր այն հանգամանքով, որ Ռուսաստանը գնալով հզորանում է և ընդլայնում իր ազդեցության գոտիները, ինչն Արևմուտքը դիտարկում է սպառնալիք իր համար.

«Այսօր ակնհայտ է, որ Ռուսաստանի շահերը չեն կարող հաշվի չառնվել, դա արվում է բացառապես մեկ հանգամանք նկատի ունենալով, որ Ռուսաստանը հզորագույն պետություն է: Ըստ իս՝ Արևմուտքին ո՛չ պետք է շատ հզոր Ռուսաստան, ո՛չ էլ ամբողջովին քայքայված Ռուսաստան՝ հաշվի առնելով, որ Ռուսաստանը միջուկային գերտերություն է, ուստի Ռուսաստանի ցանկացած հզորացում չի բխում Արևմուտքի շահերից, դա դիտարկում են վտանգ՝ սեփական շահերի նկատմամբ »,-ասաց փորձագետը և հավելեց. «Բնական է, որ միաբևեռ աշխարհակարգի փլուզման հետևանքով աշխարհում ստեղծվելու են մի քանի բևեռներ, և միանշանակ է, որ այդ բևեռներից մեկը դառնալուն հավակնում է Ռուսաստանը, եթե արդեն իսկ նման բևեռ չէ »,-ասաց Ոսկանյանը:

Համեմատելով ռուս-ուկրաինական պատերազմի դեպքում միջազգային հանրության կոշտ արձագանքը, որի շրջանակներում նաեւ ռազմական օգնություն է ցուցաբերվում Ուկրաինային՝ ընդհուպ ռազմական ինքնաթիռների տեսքով, իսկ հայ-ադրբեջանական 44-օրյա պատերազմի դեպքում , ըստ էության անտարբերություն էր՝ Ադրբեջանի գործած պատերազմական հանցագործությունների նկատմամբ՝ փորձագետն արձանագրեց՝ աշխարհը հաշվի է նստում հզոր պետությունների հետ:

Ոսկանյանի խոսքով՝ աշխարհի բոլոր պետություններն օգտվում են երկակի ստանդարտներ կոչված գործիքակազմից, և ելնելով իրենց շահերից՝ դիրքորոշում հայտնում այս կամ այն խնդրի վերաբերյալ:

«Ընդ որում, կարևոր հանգամանք կա, որ «նեղացածների» վրա ամենևին ուշադրություն չեն դարձնում, այսօր աշխարհաքաղաքական իրադարձություններն այնպես են դասավորվում, որ հարգանքի է արժանանում բացառապես ուժի միջոցով սեփական խնդիրները լուծելը, հետևաբար, եթե Հայաստանը խնդիր ունի լուծելու իր առջև ծառացած մարտահրավերները, որոնք վերաբերվում են անվտանգությունը, ապա մեր թիվ մեկ օրակարգը պետք է դառնա Հայաստանի անվտանգային համակարգի արդիականացումը, հզորացումը:

Ակնհայտ է, որ այսօր աշխարհում անվտանգությունը սկսել է ավելի մեծ կարևորություն ստանալ, քան մինչ այս էր, մեր միակ և առաջնային օրակարգը պետք է լինի Հայաստանի և Արցախի Հանրապետությունների անվտանգության ապահովումը »,-ընդգծեց նա:

Իսկ թե ինչու էր միջազգային հանրությունը 44 օր շարունակ աչք փակում Ադրբեջանի անմարդկային քայլերի և ագրեսիվ հայտարարությունների վրա, փորձագետը նկատեց, սրան նպաստել է երկու գործոն՝ Բաքվի բռնապետական վարչախումբը որոշակիորեն աշխատել էր միջազգայի տարբեր խաղացողներ հետ, որոնք Ադրբեջանի ներդնում ունեն շահեր.

«Մասնավորապես, ակնհայտ է, որ բրիտանական կողմը Ադրբեջանում ունի տնտեսական զգալի շահեր՝ խոսքը “British petroleum” ընկերության մասին է, որը լուրջ ազդեցություն ունի Մեծ Բրիտանիայի քաղաքականության վրա»,-ասաց նա:

Իսկ երկրորդ գործոնը, ըստ զրուցակցի, այն է, որ Հայաստանը ճիշտ չի աշխատել միջազգային հանրության հետ, փոխարենը՝ զբաղված է եղել ներքաղաքական երկրորդային խնդիրներով։

«Ակնհայտ է, որ Հայաստանն այդ ընթացքում զբաղված էր բացառապես ներքաղաքական խնդիրներով, ինչը թուլացրել էր մեր դիրքերը միջազգային ասպարեզում:

Սրանք էին հիմնական գործոնները, որոնք ազդեցին միջազգային հանրության արձագանքների վրա, բայց եթե Արցախյան պատերազմում մենք հաղթեինք, ապա միջազգային հանրությունը կընդուներ մեր հաղթանակը »,-ասաց Վարդան Ոսկանյանը:

Աղբյուր` Փաստինֆո