Փաստ ինֆո

Պոպուլիստներից ազատագրումը փրկություն է դրանց գերին դարձած պետությունների համար։ Այսօր արևմտյան աշխարհի հզորները առանց ցավի հետևում են ռուս-ուկրաինական պատերազմին՝ խաղացնելով սեփական մարիոնետներին, իրենց սանձազերծած պատերազմի արդյունքում՝ պոպուլիզմից քանդվող պետությանը տանելով վերջնական կործանման։ Ակնհայտ էր, որ տևական ժամանակ՝ ՈՒկրաինային ուղղորդողների միակ խնդիրը նրանց առճակատման տանելն էր և առճակատման դեմ՝ առճակատումն անխուսափելի դարձնելը։

Միաբևեռ աշխարհակալության ձգտողների հոգը չէ, որ պատերազմն՝ իր բոլոր աղետալի հետևանքներով և խաղաղ բնակչության՝ սեփական տունը լքելու՝ գոյաբանական ու մարդկային ողբերգություններով ամենուր իրենց «ֆեյք» ժողովրդավարության պտուղն է, որը միշտ և բացառապես թունավոր է։

Այս համատեքստում և բոլոր նման դեպքերում որպես հիմնական ցավ հայության ճակատագիրն է, քանզի ՈՒկրաինայում ապրող մեծաքանակ հայություն կա․․․

Ամեն վայրկյան լսում ենք՝ բնակչությունը լքում է Կիևը, ուկրաինական քաղաքները լքողների հերթեր են գոյացել։ Որքան էլ ռուսական կողմը հորդորում է քաղաքացիական բնակչությունը՝ վախ ու տագնապ չունենալ, մարդկային հոսք է սկսվել։ Մարդկայնորեն, իհարկե, հասկանալի է, ով՝ ով, մենք լավ գիտենք՝ ապատեղեկատվությունն իբրև զենք՝ նման դեպքերում կրակող և խոցող զենքի հանգույն է․․․

ՈՒկրաինական պոպուլիստը քայլ առ քայլ կրկնում է մեր՝ տեղական պոպուլիստին․ Երկուսն էլ առանձնանում են պոռոտախոսությամբ, ապատեղեկատվությամբ, անպատասխանատվությամբ, բացարձակ և թեթևամտության հասնող անհոգությամբ՝ պետության և ժողովրդի հանդեպ։ Պետության, երկրի ղեկավարի սրտացավությունն օտար է նրանց։

Ի դեպ, նրանք առանձնանում են նաև իրենց անորոշ ու անիմաստ տեքստաբանությամբ, ականջները՝ միշտ օտար տերերից եկող մեսիջներին՝ իրենց պետության շահերից բխող որոշումներ կայացնելու անկարողությամբ։ Որ այս դեպքում նույնն է՝ անկամությամբ։

Պատահական չէ, որ այսօր որպես պետություն՝ Հայաստանը նստած- սպասում է, թե իրադարձություններն իրեն ու՞ր կտանեն։ Անղեկ, ցաքուցրիվ, անգաղափար․․․

Պատմության քառուղիներով․․․

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո