Փաստ ինֆո

Armnews-ը, Armnews FM-ը, նաև՝ Tert.am-ը,  դադարեցնում են գործունեությունը: Ամեն ինչ բազմակի անգամ ասել ենք, ամեն բան պարզաբանել ենք, բացատրել, ներկայացրել, վերլուծել, կանխատեսել․․․հիմնադիրներն ասել կուզեն՝ այլևս սպառել են մեդիայի միջոցով ասելիքը։

Իրականում՝  կա ասելիքի ժամանակ  և կա  անելիքի ժամանակ։ Խոսքի և գործի ժամանակ․․․

2018-ի «հեղափոխություն»  կոչվածի էությունը ի սկզբանե ինձ համար պարզ է եղել, քանի որ առաջնորդի գաղափարները, հիմքերը, այսինքն՝ արմատները՝ որտեղի՞ց է եկել, ի՞նչ սնունդ ստացած՝ ովքե՞ր են ուսուցիչները՝ վերջիններիս  գաղափարներն որտեղից են գալիս և այլն, շատ հստակ և անկասկած են եղել։  Այսինքն, դրական սպասելիքներ ի սկզբանե չեմ ունեցել,   եղել է տագնապ, թե՝ ո՞նց կարող էր ծովի պես ահագնանալ ժողովրդական ալիքը՝ առանց մտածելու, հարցնելու՝  ու՞մ շուրջ, դեպի ու՞ր գնալու համար․․․Բայց նման հարցեր կարծես չէին տրվում այն ժամանակ։ Էյֆորիկ վիճակ էր։ Հարց տվողն էլ, պատասխանողն էլ, ուղղորդողն էլ  հրապարակներում մեկ մարդ էր։

2018-ի սեպտեմբերից գրում  և ահազանգում եմ մեր ազգի՝ ինքնապահպանական բնազդը կորցնելու մասին։ 2019-ի սկզբից՝ առավել ինտենսիվ։ Ոլորտ առ ոլորտ, տեղի ունեցածի պատճառներն ու  շերտերը բացահայտելուն կոչված անթիվ հրապարակումներս նոր կուռք ստեղծողների միջավայրում երբեմն զուտ սրտահովանք են թվացել, երբեմն՝ մենախոսություն, բայց շարունակել եմ։  Կուսակցականությունից, իշխանությունից և ընդդիմությունից անդին՝ կա  Հայաստան և կա հայությություն։

 Այդ հավերժական մնայունը, անկորնչելի այդ արժեքն է եղել ելակետս միշտ։  Մեր անվտանգային համակարգերի, երկրի պաշտպանության, պետականության, հայապահպանության, ազգայինի դեմ պայքարի համատեքստում  իշխանության եկածները ոչ մի բարի ու դրական բան անողը չէին։ Հակառակն էին և դրա համար էր թավիշ կոչվածը։

Սևուսպիտակի ազգը բաժանողները, կոռուպցիայի անունը լսած, բայց այդպես էլ այն չգտնողները մինչև հիմա էլ չեն հասկացել, որ կոռուպցիայի դեմ պայքարի գինը պետականության կորուստը չի կարող լինել,  կշռելին և անկշռելին, անգինը ո՞նց համեմատես։  Կամ՝ երբ անկախ պետություն չունենաս, ինքնըստինքյան, կոռուպցիա  էլ չես ունենա, բայց ա՞յդ գնով․․․Իսկ գուցե կոռուպցիան դրոշակ սարքածները հենց այդ էլ ուզու՞մ էին։ Ի դեպ, իրենք դեռ նոր իշխանության եկած՝ ընկել  կոռուպցիայի հասցեներն էին որոնում և ըստ իս, այն մեծածավալ  գտան ասֆալտ փռելու ճանապարհներին․․․մինչդեռ շոուներ էին սարքում՝  մարդկանց ասֆալտին փռելով․․․  

Թո՛ղ որ կոռուպցիայի դեմ պայքարեինք շարունակ, բայց երկիրս անվտանգ  լիներ։ ադրբեջան, Թուրքիա, Իսրայել, երևի կոռուպցիայից զուրկ էին, որ հաղթեցին պատերազմը։ Երևի ալիևների հարստությունը իրենց խաշնարած պապերից փոխանցված ժառանգություն է, կամ՝ Էրդողանինը, կամ էլ՝ Իսրայելի ժողովուրդը Նաթանհայուին հանիրավի էր մեղադրում․․․ Նրանք բոլորը հողի գինը գիտեն, իսկ հայերը չգիտեն, ՀՀ վարչապետի աթոռին բազմածը չգիտի։ Եվ Հայաստանի հողն ու ջուրը աջ ու ձախ նվիրում է թշնամուն։ Դեմարկացիա-դելիմիտացիա՝ անտարակույս՝ թուրքի օգտին, հայ դատը մեր խնդիրը չէ, սփյուռքինն է․․․  Շուշին արժեք չունի, դժգույն դժբախտ է, բա մեզ պե՞տք է, սարը ձյունոտ է տարին 12 ամիս և անմատչելի, բա մեզ պե՞տք է։ Կամ՝ Սև լիճը․․․ Իրականում, իր նմանն է, որ մեզ պետք չէ, դժգույն-դժբախտ ու անպիտան,  արմատով-բանով նվիրենք իր սիրելի  թուրքազերիներին․․․

Երկու տարի անց՝  2020-ի 44-օրյա պատերազմում կրած խայտառակ պարտությունից, կապիտուլյացիայից, հազարավոր զոհերից, մինչ օրս շարունակվող՝ թուրքազերիների առջև՝  անարժանապատիվ կեցվածքից, շարունակական զիջումներից  ավելի՝  է՞լ ի՞նչ պիտի լինի, որ ուշքի գա, արթնանա, ծառս լինի պատրամքաթափ ու կոտրված ժողովուրդը, բայց․․․ հանրությունը նիրհի մեջ է, որը՝ ապատիկ, որը՝ անորոշության, ոմանք էլ՝ լուծման բանալին տեսան հեռանալու մեջ։

Հայի քարավանային մտածողությունն իրենն արեց և անում է ավելի ուժգին։ 

«Բա հայրենի՞քը»՝ ասում էր հին ընկերներիցս մեկը  հին ընկերուհուս, երբ 93-ի դաժան ձմեռվա մի քանի շաբաթն Իրանում անցկացնելուց հետո նա խուրմա-հալվայով վերադարձել էր, մինչդեռ մնացողներս նավթավառի առջև ու մթության մեջ էինք եղել․․․  Հումորով էր ասում՝ հոգու հետ էր խաղում՝ քանզի՝ միշտ վերադարձող էր նրա տեսակը․․․ Հիմա՝ քանի՞սն է գնացողներից վերադարձող տեսակ։   Դժվար է ասել։

Մի բան հաստատ է՝ 90-ականներին հայրենիքից հեռացածների  մի  տեսակ կար, որի արտագաղթելն, ըստ իս,  ավանդական սփյուռքի համար որակական առումով ճակատագրական եղավ։ Ընդհանրապես, Հայաստա՛նի  համար ճակատագրական եղավ, քանի որ նաև նրանք էին ներկա իշխանության հետ «քաղաքացիական պայմանագիր» կնքողները։

Անգիտորեն՝ ոմանք, ոմանք՝ գիտակցաբար․․․

Հեղինակ՝ Ա.Ե.

Աղբյուր` Փաստինֆո