Փաստ ինֆո

Բնականաբար, հիշում եք՝վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձի այն ցնցող հայտարարությունը Արցախի Հանրապետության տարածքները հանձնելու մասին, երբ կապիտուլյանտը խոստովանեց, թե՝ պատերազմի միջոցով եթե վերջիններս չհանձնվեին, ապա իրեն դավաճան կհամարեին։ Այսինքն, միայն նրա համար, որ ինքը դավաճան չհամարվի, տվյալ անձը հազարավոր տղաներ՝ մի ողջ սերունդ զոհաբերեց, հաշմանդամ դարձրեց․․․

«Որ չասեն դավաճան է» կամ՝ «Որ դավաճան չհամարվի» օպերացիան ձախողվեց, քանի որ ինչ կա՝ կա, ուզում է թատրոն խաղա, ինչ է թե՝ չկոչվի այդպիսին, ուզում է՝ առանց թատրոնի։

Դեռ Թումանյանն է ասել՝ «Դերասանությունը գեղեցիկ է բեմի վրա, ուր խաղում են, բայց գարշելի է կյանքում, ուր ապրում են»։ Հիմա՝ իր ողջ գարշելիությամբ հանդերձ՝ դավաճանը՝ դավաճան է, որքան էլ փորձի կոծկել իր էությունը։

Սա, իհարկե, նրա միակ ինքնախոստովանական ցուցմունքը չէ։ Հաճախ է նա այդ կերպ օգնում հաջորդ իշխանություններին։

Երեկ, «դերասանություն, որ կոչվի ասուլիս» օպերացիայի ընթացքում նույնպես նման հայտարարություն-ցուցմունքների պակաս չեղավ։ Օրինակ, այս մեկը․ հարցին, թե՝ ինչու՞Հայաստանում, վերջին մեկ տարվա ընթացքում Վարդենիսից դեպի Գորիս նոր սահմանում ամրաշինական աշխատանքներ չեն կատարվել, նախօրոք չեն կառուցվել Գորիս -Կապան, Կապան-Ճակատեն այլընտրանքային ճանապարհները /ուր այսօր ադրբեջանցիներն իր թույլտվությամբ առաջ են եկել/՝ պատասխանելու համատեքստում բանախոսը նախ՝ իր անգործությունը՝ դավաճան չհամարվելու, այսինքն, այդ կերպ արդարացնելու մոտիվներով պատճառաբանեց, ասելով՝ « Եթե առաջնորդվեինք կանխավարկածով, որ ՀՀ-ն դիտավորյալ Ղարաբաղը տալիս էր, և այլն, և այլն, տրամաբանական կլիներ, որ էդ ամեն ինչը արված լիներ, «հանձնելու» բոլոր նախապատրաստական գործողությունները արված լինեին », ապա՝ սկսեց բանակին մեղադրել քաղաքականությամբ զբաղվելու մեջ, ըստ էության, խոստովանելով, որ այդ ամենը անցած մեկ տարում չի արվել բանակի, սպայակազմի «ինատու», «ջգրու»։

«Քաղաքականությամբ զբաղվող բանակն ինչի՞ պետք է իր գործով զբաղվեր: Բա երբ մարդիկ բանակին հրավիրում էի, որ գան ոչ թե սահմանով զբաղվեն, այլ՝ կառավարությունով զբաղվեն, բա սահմանով ո՞վ էր զբաղվելու իրենց կարծիքով»,-ասաց բանախոսը, հավելելով, որ 2020-ի նոյեմբերի 9-ից մինչեւ 2021-ի ապրիլի վերջ կոչեր էին անում, որ բանակը վերցնի իշխանությունը և բանակը մի մեծ տոկոսով զբաղված էր քաղաքականությամբ՝ քաղաքական հանդիպումներ, քաղաքական ինտրիգներ, ելույթներ, կոչեր, որն ի վերջո պսակվեց ԳՇ-ի հայտարարությամբ. «Բա դա անվտանգային հետեւանք չէ՞ր ունենալու»․․․

Իրականում, նորմալ ղեկավարը, մանավանդ, նա, ով ամեն օր ամբիոնից ընդդիմադիր կարգավիճակում ճոռոմ մեղադրականներ էր ներկայացնում այլոց, առանց մտագար կանխավարկածների՝ պիտի լծվեր բանակի ամրաշինական և պաշտպանունակությունը մեծացնելու գործին, այլ ոչ թե՝ մայկատրուսիկային ու ելակային բանակով հրճվեր՝ ամրաշինական առումով մատը մատին չտալով։

Ինչքան էլ փորձի «դուխով» գլխարկի տակ թաքցնել, ադրբեջանի հետ պայմանավորվածի՝ հակահայ մտքերն ու ականջները երևում են։

Աղբյուր` Փաստինֆո