Փաստ ինֆո

Նոյեմբերի 16-ին Սյունիքում ադրբեջանական ագրեսիա հետևանքով մարտական գործողությունների ժամանակ զոհված շարքային Դավիթ Հելբերտի Ամիրյանը ծնվել էր Լոռու մարզի Դեբետ համայնքում, ծառայության անցել ՀՀ ԶՈՒ-երում, ապա արտերկրում մի քանի տարի աշխատելուց հետո վերադարձել էր հայրենիք ու արդեն վեց տարի է, ինչ պայմանագրային ծառայության էր անցել։ 41-ամյա Դավիթը 44-օրյա պատերազմի ժամանակ մասնակցել էր Մատաղիսի ինքնապաշտպանական մարտերին։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում Դեբետ Համայնքի ղեկավար Աշոտ Ղազարյանը պատմել է, որ պատերազմից հետո Դավիթն ափսոսանք էր զգում, վրեժ ուներ լուծելու։

«Ափսոսանքը, բոլորին էր հատուկ, նաև իրեն։ Ոմանք պատերազմի ժամանակ ընկերներ կորցրեցին ու դժվար էր խոսելը։ Մենք դեռ վրեժ ունեինք լուծելու։ Հոգեբանական ապրումները, մտածելակերպը շատերը չունեին, ինքը՝ ուներ։ Մտածող տեսակ էր։ Լռությունը ավելի շատ բան էր ասում, քան խոսքերը։ Ինքը անելու բան ուներ»։

Դավիթն ամուսնացած չէր։ Ղազարյանը պատմել է, որ շատ էր ցանկանում ընտանիք կազմել։ Չհասցրեց։ Հարազատները Սյունիքում մարտական հերթապահություն իրականացնող Դավիթի հետ վերջին անգամ շփվել են նոյեմբերի 16-ին ու երկու օր անց հարազատները ճանաչել են նրան տարածված տեսանյութերից մեկում։ Մի քանի վայրկյանանոց տեսանյութում նկատել են, որ Դավիթը վիրավոր է ու նրան ադրբեջանական համազգեստով զինվորականները պատգարակով տեղափոխում են։

«Երեկ չէ առաջին օրը գիշերն ենք տեսել տեսանյութը։ Պարզ երևում է՝ Դավիթը կռվել է, վիրավոր է եղել ու ադրբեջանական համազգեստով զինծառայողները իրեն տեղափոխում են։ Ինքը ի վիճակի չի եղել մարտ վարելու։ Ոչ մի այլ տեսանյութում, բացի դրանից, ինքը չի երևացել։ Տարբեր տեղեր գնացել էինք, որպեսզի տեղեկություն ստանայինք և կասկածելի թվացող կադրերը, որտեղ իրեն նմանեցնում էինք, ճշտումներ անեինք, փաստորեն ինքը ոչ մի տեսանյութում չկար, որովհետև վիրավոր էր ու առանձնացված էր մնացածից՝ այդպես ենք տրամաբանում»։

7 վայրկյանանոց տեսանյութում նկատել են, որ Դավիթը գլխի շրջանում վնասվածք ունի։ համայնքի ղեկավարն ասում է՝ կցանկանար, որ տեսանյութը հարազատները չտեսնեին։ Բայց վստահեցնում է՝ ըստ տեսանյութի, Դավիթի վիրավորումը մահացու չէր՝ գլխի և ոտքերի հատվածում է եղել վիրավորումը։

Նոյեմբերի 16-ից հետո ոչ ոք Դավիթի մասին լուր չեն ստացել։ Ինքը, Դավիթի եղբոր հետ ուղևորվել զորամաս, հարազատներն էլ են փորձել հետաքրքրվել, տեղեկություն իմանալ։ Տեսանյութը տեսնելուց հետո շտապել են Երևան ու ճանապարհին զանգով են տեղեկացել, որ լուրերով հաղորդել են Դավիթի անունը։

«Գիշերը տեսանք տեսանյութը ու շտապում էինք նախարարություն, կարմիր խաչ։ Ճանապարհին զանգեցին, որ...։ Եղբայրն անձամբ իմ հետ է եղել, իմ մեքենայով Նախարարություն գնալու ճանապարհին էինք, որ անունը լուրերով հրապարակել էին արդեն»,- պատմել է Ղազարյանը։

Ադրբեջանական վերջին ագրեսիայի ու հայկական կողմի մարտերի մասին կցկտուր տեղեկություններ ունեն, յուրաքանչյուրն իր պատմություն է պատմում, երբեմն հորինում, Ղազարյանը նշեց, որ կռվողները միայն ամենաճիշտ տեղեկությունները կարող են հաղորդել։
«Ինքը կռվող տեսակ էր, վրեժ ուներ լուծելու։ Մի բան պարզ է, Դավիթը հանձնվող տեսակ չէր։ Անցել էր 44-օրյա պատերազմով, տարիներով մարտական հերթապահություն էր իրականացրել։ Դավիթն ուղղակի չէր հանձնվի։ Տեսանյութն ապացուցում է, որ Դավիթը կռվել է՝ ֆիզիկապես այլևս ի վիճակի չի եղել մարտ վարելու։ Եթե ողջ մարդ լինի, այնտեղից գա՝ կպատմի իրականությունը։ Դա իմ կարծիքն է»։

Նոյեմբերի 18-ին, ուշ երեկոյան, Շուշիում ադրբեջանական կողմը ԱՀ ԱԻ պետական ծառայությանն է փոխանցել նոյեմբերի 16-ին ՀՀ սահմանի արևելյան ուղղությամբ Ադրբեջանի զինված ուժերի իրականացրած հարձակման հետևանքով զոհված 3 հայ զինծառայողի մարմին: Ըստ Դեբետի ղեկավարի, նրանցից մեկը Դավիթն էր, մյուսը՝ հարևան Անտառամուտ գյուղի բնակիչ, կրտսեր սերժանտ Արթուր Մարտիրոսյանը։ Նրանք միասին էին եղել։

Դավիթի եղբայրը հիմա Երևանում է։ ճանաչել է եղբոր դին։ Ընտանիքի անդամները դեռ հստակ որոշում չեն կայացրել՝ որտեղ կամփոփվի հերոսի աճյունը։ Սակայն Ղազարյանը կարծում է, հայրենի գյուղում կհուղարկավորեն Դավիթին, չնայած չգիտի՝ Երևանում գտնվող եղբորը ինչ են առաջարկել։

Նոյեմբերի 16-ին Ադրբեջանի ԶՈՒ ստորաբաժանումների՝ Հայաստանի արևելյան սահմանագոտում հայկական դիրքերի վրա հարձակման ու Սյունիքում ծավալված մարտական գործողությունների հետևանքով զոհված զինծառայողներից երեքը հետմահու պարգևատրվել են Արիության մեդալով։ Դավիթի անունը նրանց ցուցակում չէ։

Աղբյուր` Փաստինֆո