Փաստ ինֆո

Վարչապետի աթոռն զբաղեցնող անձը 44-օրյա պատերազմից հետո իր ձեռքով ստորագրած կապիտուլյացիոն պայմանագրից մեկ տարի անց հարցազրույց է տալիս , պերմանենտ և առանց նախապայմանների խաղաղության մասին իր նախկին տեքստերն է կրկնում և «հաթաթա» տալիս ադրբեջանի նախագահին, թե՝ խաղաղության առաջարկը նրա մենաշնորհը չէ։

Այս զույգի համար խաղաղությունը կռվախնձոր է դարձել, ամեն մեկն իր խաղաղության պատկերացումն է առաջարկում, եթե կապիտուլյանտինը՝ թուրքադրբեջանական տանդեմին խաղաղ ենթարկվելն է, ապա՝ ալիևի համար՝ խաղաղ տիրանալն է Արցախին ու ՀՀ սահմանամերձ հատվածներին։ Դե, իրենք գիտեն, որ քանի ներկա իշխանությունն է՝ ինչ ուզեն, ինչպես ուզեն՝ կլինի։ Իրականում՝ երկուսի համար էլ խաղաղությունն ընդամենը բառ է, որ իրարից գողանում են։

Փաշինյանի համար ալիևին հակադարձելու այլ թեմա չկա, ասենք՝ պապանձված է մեկ տարի է՝ «դուխը» չի ներում Արցախ գնալու, կամ՝ համարձակություն չունի՝ ասի, թե՝ լավ, ի՞նչ էր նշանակում «բոլորը՝ բոլորի դիմաց», երբ ես ձեր «բոլորին» արագ-արագ հանձնեցի, ընդհուպ՝ 2 մարդասպանները, իսկ դուք մեր գերիներին ոչ միայն չհանձնեցիք, այլ այսպես կոչված՝ հրադադարից հետո էլ՝ շարունակեցիք գերևարել մեր զինվորներին, և քաղաքացիական անձանց։

Հարցազրույցի մեջ համ «հրադադար» է ասում համ էլ՝ չի կարողանում տեղը տեղին՝ ալիևին մեղադրել՝ հրադադարը խախտելու, Արցախի և Հայաստանի անզեն քաղաքացիների նկատմամբ զենք կիրառելու, սպանելու, նրանց կենդանիներն ու ինչքը գողանալու մեջ։ Այսինքն, էս իշխանությունը եկած օրից իրեն երկրի տեր չի զգում, ո՛չ պետության, ո՛չ քաղաքացու մասին հոգածություն չունի, սրանք միայն պետության ունեցվածը՝ մսխելու, վայելելու, քաղաքացիների հարկերը գրպանելու համար են։

Եվ ասում է փաշինյանը գերիների մասին, թե՝ մեր հայրենակիցներն են, պիտի «անհոգնել» աշխատենք նրանց վերադարձնելու համար։

Պարսկահայն էս դեպքում պետք չուներ ասելու «հոգնած չըլնես», քանի որ փաշինյանական իշխանությունը չի աշխատում, որ մի հատ էլ հոգնի․․․

Լսես, թե՝ կարդաս՝ նույն տեքստն է, ուղղակի կարդալիս՝ ձայնը չես լսում, սակայն տողերի մեջ էլ ֆալշը զգում ես։ Իրականում այդ հարցազրույցը ոչ մի բանի մասին էր։ Ոչ մի նոր բանի՝ «խաղաղության հանդերձով պարտությունից բացի»․․․Կոմունիկացիաներ, ճանապարհներ, սահմանների բացում, այս ամենը որպես հայկական կողմի ցանկություն ներկայացնելն էլ է կեղծ, իրականում մենք այսօր սրանց կարիքը չէ, որ ունենք, հետպատերազմական լրջագույն, կարևոր խնդիրներ կան կուտակված․․․ թեպետ՝ ոնց մտածում ես՝ դրանց ներկա իշխանության մոտենալը չմոտենալուց լավ է։ Ասենք՝ բանակաշինության հարցը, հոնքը սարքելու տեղ, աչքն էլ կհանեն։

Իսկ ընդհանրապես, հիշեք թե փաշինյանն ի՛նչ ողբերգություն էր ապրում, երբ իր ժամացույցն ու օծանելիքն էր կորցրել ու երբ երեկ անվրդով ասում էր՝ հրադադարի պայմանագիր է կնքվել, բայց օր չկա, որ զոհ կամ վիրավոր չլինի։ Հատուկենտ օրեր՝ Հայաստանում էլ, Արցախում՝ առավել ևս։

Լավ, բա մե՞նք, մենք բոլորս կապիտուլյացիոն պատերազմին հաջորդած այսպես կոչված «հրադադարից» հետո մի տեսակ չե՞նք ադապտացվել գույժերի ու մահերի, շարունակական զոհերի հետ։ Կրկին զոհ ունենք՝ հայտնում է տելեգրամյան ալիքը՝ «Երբ հայ խաղաղ բնակիչներն /ավելի ուշ գրվեց, որ ջրմուղագործներ են եղել/ աշխատում էին ճանապարհին, ադրբեջանական դիրքից իջել է մի ադրբեջանցի զինծառայող և մոտեցել նրանց։ Երկխոսություններ չեն եղել, ադրբեջանցին հեռացրել է ավտոմատը, հանել ատրճանակը և դեմ-դիմաց կրակել է աշխատողներից մեկին»։ Միաժամանակ, ըստ վկաների ցուցմունքների, նա քթի տակ անհասկանալի ինչ-որ բան է քրթմնջացել։ Մնացած բանվորները, տեսնելով դա, փախել են։ Ադրբեջանցին սկսել է կրակել նրանց վրա, ինչի արդյունքում մի քանի բանվոր վիրավորվել են։ Դրանից հետո Ադրբեջանի ԶՈւ զինծառայողը հանգիստ բարձրացել է դեպի Շուշի։ Իսկ ադրբեջանական կողմն ինչպես միշտ պնդում է, որ չի կարողանում գտնել հիշյալ զինծառայողին՝ իբր նա փախել է։ Պարզ է, չէ՞, որ ալիևը նրան հերոսի կոչում կտա խաղաղ բնակչին սպանելու համար։ Տպավորություն է, թե երեկ՝ հայի բազկից սարսափող ադրբեջանցինները նիկոլյան իշխանության օրոք գրազ են գալիս ու մեր իսկ բարձունքներից իջնում են հայ սպանելու։

Հայաստանը եթե ադեկվատ ղեկավար ունենար, ադրբեջանի պետական քաղաքականության մաս կազմող այս խայտառակ փաստը, իսկ այսպիսիք շատ են, պետք է ադրբեջանի կողմից պետական ահաբեկչոթյուն որպես ներկայացներ, աշխարհով մեկ ադրբեջան պետությունը ահաբեկչական պիտի որակեր և աղաղակեր հայության և ադրբեջսնական բարբարոսների համատեղ ապրելու անհնարինության մասին: Ոչ թե՝ խաղաղոթյան մասին կեղծ տեքստեր արտասաներ: Բայց ոչ:

․․․Փաշինյանի համար համակարգչային խաղ է «Պատերազմ» և «Խաղաղություն»-ը։

Հեղինակ՝ Ա.Ե.

Աղբյուր` Փաստինֆո