Փաստ ինֆո

Գաղտնիք չէ, որ մարզային համայնքներում ընտրությունների նախընտրական շրջանի քարոզչական բեռն ընկած է հիմնականում տեղական կուսակցական ներկայացուցիչների վրա։ Յուրաքանչյուր տեղատարածքի մասնակից քաղաքական ուժերն, իհարկե, ունենում են համակարգող-պատասխանատուներ, սակայն գործ անողը, մարդկանց շրջանում քարոզող- նրանց ուղղորդողը տեղերի մարդիկ են։ Բնականաբար, հենց նախընտրական շրջանում են համայնքների առջև ծառացած անվտանգային և սոցիալ-տնտեսական խնդիրների լուծման երաշխավորներ փնտրվում, ընդ որում, մարզաբնակների տառապանքը փորձ ունի, հիմա միայն ռեալ երաշխավորներին պիտի վստահեն։ Եվ այլևս մարզերի բնակիչներին ասֆալտ փռելով չեն կարող գրավել իշխանությունների ներկայացուցիչները։ Ոչ էլ՝ թոշակներ բարձրացնելու խոստումներով, քանի որ իշխանության բարի կամքը թոշակառուների հանդեպ շատ հստակ դրսևորվեց, այն չնչին էր՝ ընդամենը՝ 2100 դրամ և ոչ ավելի, որն ինչ խոսք, կաթիլ էր իրենց շռայլորեն բաժանվող պարգևավճարների ֆոնին։

Ընդհանրապես, հունիսյան ընտրություններից հետո տեղի ունեցածը մարզերի բնակիչներին խոշորացույցով ցույց տվեց, որ Փաշինյանն ու իր իշխանությունը թքած ունեն սահմանային մարզերի և տեղացիների ինչպես անվտանգության ու պաշտպանության, այնպես էլ՝ սոցիալ-տնտեսական խնդիրների վրա։ Այս ամենն անհետևանք չմնաց և ցայտուն արտահայտվեց Գորիսի, Գյումրու, Մեղրիի, Տաթևի և այլ համայնքների ավագանիների ընտրությունների ժամանակ, ուր նիկոլական իշխանությունն ուղղակի տապալվեց։

Հիմա, մարզերում ՏԻՄ ընտրությունների հաջորդ փուլն է մոտենում և բնական է՝ իշխանությունը ռևանշիստական մտասևեռումների մեջ է։ Սովորաբար, նման դեպքերում, երբ իշխանությունն զգում է, որ ոտքի տակից հողը գնում է, սկսում է կամայական-անկապ փոխատեղություններ իրականացնել՝ մեկին հանել, մյուսին դնել, այսինքն, իր լծակներն օգտագործելու միջոցով ցույց տալ, թե՝ ես եմ որոշողը։

Այն կարգի որ ասենք, Շիրակի մարզում մարզպետի պաշտոնին նստեցվում է միայն իր «չոլկայով» հայտնի մեկը, որն իրեն այսօր երևի Նանյանի դերում է երևակայում։ Ահա այսպես՝ մեկ այլ երևակայական հիվանդ քպուհու էլ թեկուզ հիպոթետիկ՝ Լոռու մարզպետի դերը վերապահելով ներկուսակցական քննարկումներում, ըստ կանխատեսումների՝իշխանությունն ինքն իր պարտությունն արդեն իսկ ամրագրել է նաև Վանաձորի ավագանու ընտրություններում։

Վախի չափաբաժինն այնքան մեծ է իշխանության մեջ, որ վերջինս հիմա լծվել է արդեն իսկ ընտրված թեկնածուների հանդեպ կեղտոտ խաղերին, որոնք մի դեպքում արտահայտվում են ընտրված քաղաքապետին անազատության մեջ պահելով և վերջինիս փոխարեն որպես «տեղապահ»՝ համայնքի տեղակալի համար օրենսդրական փոփոխություններ հորինելուն, ինչ է, թե՝ Գորիսում /նախաձեռնության հեղինակների սույն մղումը հենց Գորիսի ընտրությունների արդյունքներով է պայմանավորված/ ՝ իրենցից մեկին փաթաթեն մարդկանց վզին։ Մեկ այլ դեպքում՝ ի մասնավորի՝ Գյումրիում, արդեն ընտրված քաղաքական ուժերի հետ են «դաշինքի» գնում՝ զանազան բանսարկություններով ու քրեական գործերի հարուցմամբ՝ սեփական մակաբույծներին պարտադրելով։ Այստեղ արդեն սկսել են գործադրել նույն մեթողներն, ինչ արվում էր Ծառուկյանի նկատմամբ։

Մեկ այլ մարզպետի պաշտոնում էլ, չենք զարմանա, եթե քպական վարչապետը հանրությանը հայտնի «կոկորդիլոս» - մարզպետին նորից մեջտեղ բերի։ Ի՞նչ կարող է անել մակաբույծների իշխանությունը, եթե այս են իր ունեցած կադրերը՝ ուղղակի փողոցից տարբեր պաշտոններում պատահաբար հայտնված ու այստեղ այնտեղ՝ պոռոտախոսող, թե՝ «մեխն էլ է մեր ձեռքում, չագուչն էլ, ինչ կուզենք կանենք»։ Իսկապես վախենալու կադրեր են, որոնց ձեռքում հայտնված մուրճն ու մեխն ի շահ ժողովրդի երբեք չի գործածվել։ Իշխանության եկել են պետություն կառավարելու իրավունք, հնարավորություն և, ըստ էության, ցանկություն չունեցող մարդիկ, ովքեր կարծել են, թե իշխանություն լինել՝ նշանակում է ոչինչ չանել և աշխատավարձ ստանալ, ոչինչ չանել և պարգևատրվել, ոչինչ չանելու դիմաց՝ սպառել ու միայն սպառել պետական բյուջեն։ Սրանց իշխանությունն արտահայտվում է՝ սուտ խոստումներով, պատժիչ գործողություններով, ոստիկանական մահակներով և համատարած իշխանազանցությամբ։

Բնականաբար, արդեն իսկ բազմիցս իրեն չարդարացրած իշխանությանն ընտրելու ոչ մի պատճառ չունի ժողովուրդը, իսկ այս՝ հնարավոր-զավեշտալի նշանակումները մարզերում պիտի լրացուցիչ ազդակ հանդիսանան, որ ոչ մի դեպքում չընտրեն իշխանության ներկայացուցիչներին։

Ընդհանրապես, նմանօրինակ անձանց մարզերի պատասխանատու նշանակելու նպատակը ՏԻՄ-երում ընտրված և ընտրվելիք ընդդիմադիր թեկնածուների գործունեությանն ամեն կերպ արգելակելու, մարդկանց՝ միմյանց դեմ տրամադրելու և համայնքային տնտեսությունները վերջնականապես կազմաքանդելու նպատակ է հետապնդում: Զուգահեռաբար՝ թշնամին իշխանության թողտվությամբ՝ինչ ուզում՝ անում է․․․

Այս բոլոր վտանգները աչքի առաջ ունենալով է, որ համայնքների մեր քաղաքացիները պիտի գնան ընտրության։

Աղբյուր` Փաստինֆո