Փաստ ինֆո

Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը՝ դատավոր Նապոլեոն Օհանյանի նախագահությամբ, մեղավոր է ճանաչել Գորիսի «Գուսան Աշոտի անվան մշակույթի կենտրոն» ՀՈԱԿ-ի տնօրեն Հայկ Խաչատրյանին՝ առաջադրված մեղադրանքում՝ դատապարտելով նրան ազատազրկման՝ չորս տարի ժամկետով։ Միևնույն ժամանակ դատարանը որոշել է Խաչատրյանի նկատմամբ ընտրված պատիժը պայմանականորեն չկիրառել՝ նրա նկատմամբ որպես փորձաշրջան սահմանելով 3 տարի ժամկետով։ 

Ինչպես արդեն տեղեկացրել ենք՝ Հայկ Խաչատրյանը մեղադրվում էր ՀՀ քրեական օրենսգրքի 149.1-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետի հատկանիշներով։ Ըստ մեղադրանքի՝ Խաչատրյանը հարկադրել է կենտրոնի գրադարանավար Արմիդա Աղաբեկյանին և մյուս աշխատակիցներին մասնակցել «Հայաստան» դաշինքի՝ Գորիս քաղաքում նախատեսված նախընտրական քարոզչությանը, իսկ գրադարանավարուհի Արմիդա Աղաբեկյանին խոչընդոտել է մասնակցել Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորած «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության նախընտրական քարոզչությանը՝ իբրև աշխատանքից ազատման սպառնալիք հնչեցնելով և անվանելով վերջինիս «դավաճան»։ Նախաքննության ընթացքում Խաչատրյանի նկատմամբ որպես խափանման միջոց էր կիրառվել կալանավորումը, որն արդեն դատաքննության փուլում փոխարինվել է գրավով՝ Վերաքննիչ քրեական դատարանի կողմից, ինչից հետո Խաչատրյանն ազատ է արձակվել։ Քրեական գործը դատարանում քննել է Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Նապոլեոն Օհանյանը, որը, ի դեպ, բոլորովին վերջերս նշանակվել էր դատարանի նախագահ։

Հատկանշական է, որ Հայկ Խաչատրյանի դեմ միակ ցուցմունք տված անձը եղել է գրադարանավարուհի Արմիդա Աղաբեկյանը, որի ցուցմունքի հիման վրա էլ դատարանը կայացրել է մեղադրական բնույթի դատավճիռ։ Հայկ Խաչատրյանի պաշտպան Րաֆֆի Ասլանյանը «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում դատական ակտը գնահատեց որպես առերևույթ անօրինական և ընդգծեց՝ չկար ապացույցների բավարար համակցություն՝ անձի անմեղության կանխավարկածը հաղթահարելու և մեղադրական դատավճիռ կայացնելու համար, ինչն անընդունելի է։ Դատավճիռը կառուցվել է մեկ անձի ցուցմունքի հիման վրա, որը շահագրգիռ էր գործի ելքով, սա իրավական պետությանը բնորոշ չէ։

«Յուրաքանչյուր իրավաբանի համար սա առերևույթ անօրինական դատական ակտ է»,-ընդգծեց Ասլանյանը։

Պաշտպանական կողմը պատրաստվում է վերաքննիչ բողոք ներկայացնել դատավճռի դեմ՝ գտնելով, որ ամբաստանյալի արարքում հանցակազմը բացակայում է, պետք է կայացվեր արդարացման դատական ակտ, ծայրահեղ դեպքում, եթե դատարանը նույնիսկ բավարար դիտեր նշված անձի մեկ ցուցմունքը, ապա, միևնույն է, ցուցմունքով վերագրվող արարքը չի համապատասխանում դրա փաստացի քրեաիրավական որակմանը, այսինքն՝ մեղադրանքի փաստական նկարագրությունը չի համապատասխանում արարքի քրեաիրավական որակմանը։ Պաշտպանության կողմը գտնում է, որ նույնիսկ այդ պայմաններում անձի արարքում այլ հանցակազմի հատկանիշներ են առկա, մասնավորապես, խոսքը գնում է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 163-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 3-րդ կետով նախատեսված, այսինքն՝ նախընտրական քարոզարշավի ժամանակահատվածում հավաքին մասնակցելուն արգելելը, խոչընդոտելը կամ հարկադրելը։ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 149.1-րդ հոդվածը՝ նախընտրական քարոզչական գործողությունները չեն կարող ընտրողներին վերաբերվել. հանրահավաքին ներկա գտնվող անձը կամ մասնակիցը չի կարող լինել քարոզչության մասնակից։

«Դատարանն իրավիճակային լուծում տվեց, բայց իրավական լուծում չեղավ այդ գործով այդպես էլ՝ հաշվի առնելով քրեական գործի տեսանելի և ակնհայտ ենթատեքստը»,- ընդգծեց Ասլանյանը՝ հավելելով, որ ցանկացած անկողմնակալ դիտորդ իրավունք ունի համադրել առկա ապացույցները և դատավճիռը։

Վերաքննիչ բողոքով պաշտպանության կողմն առաջին հերթին կբարձրացնի արդարացման պահանջ՝ հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ ապացույցների բավարար համակցությունը չի նշանակում մեկ անձի հակասական, քաղաքական վրեժի շարժառիթով ուղղորդված ցուցմունքը, առհասարակ, մեկ անձի ցուցմունքը չի կարող օրենքի իմաստով հանդիսանալ անձի դատապարտման համար բավարար ապացույցների համակցություն։ Բացի այդ, կբարձրացվի նաև արարքի որակման հարցը, մասնավորապես, նույնիսկ այդ մեկ ցուցմունքով Խաչատրյանին վերագրվող արարքի քրեաիրավական որակումն ակնհայտ սխալ է, միջին ծանրության հանցագործության փոխարեն արարքը որակվել է որպես ծանր հանցագործություն։

Հեղինակ՝ Իզաբել Սահակյան

Աղբյուր` Փաստինֆո