Փաստ ինֆո

ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի՝ հետպատերազմական և հետընտրական վերլուծությունների և գնահատականների համատեքստում հրավիրված ասուլիսը, որը հաջորդեց հոկտեմբերի 1-3-ը ՀՀԿ նախաձեռնած՝ ծաղկաձորյան՝ «Հետպատերազմյան Հայաստան. ի՞նչ քայլեր ձեռնարկել» խորհրդաժողովին, ոչ միայն փաստեց ՀՀ 2-րդ և ՀՀ 3-րդ նախագահների՝ հիմնական հարցում տեսակետների համընկնումի մասին, այլև հստակություն մտցրեց բազմաթիվ կարևոր այլ հարցերում ևս։

Ինչ խոսք, 44 -օրյա պատերազմի և հետոյական ողջ ընթացքը «հետաքննության» կարոտ է, քանի որ առայսօր բազմաթիվ հարցեր առկախված են, շատ հարցերի պատասխաններ տրված չեն։ Իսկ դրանց պատասխաններն անպայման պիտի տրվեն, քանզի այդպիսով է, որ հասարակությունը պիտի ինչ-որ տեղ իմաստնացած դուրս գա համընդգրկուն այս ապատիայից։ Բնականաբար, պատերազմի անխուսափելիության հարցի պատասխանը նույնպես կարևորներից մեկն է։ Կարո՞ղ էինք խուսափել պատերազմից՝ այո՛, այս կարծիքին է թե Ռոբերտ Քոչարյանը, թե՛ Սերժ Սարգսյանը։ Բնականաբար, երկու տասնամյակից ավելի ընդամենը ռազմատենչ հայտարարություններ անող ազարբայջանի հարձակման համար ներկա իշխանությունը ուղղակի գտածո էր՝ իր անիրազեկությամբ և ապաշնորհությամբ, թե՛ ներքին, թե՛ արտաքին ճակատում տապալված քաղաքականությամբ, հասարակության ծայրահեղ բևեռացվածությամբ։ Ի հավելումն, Փաշինյանի պոպուլիզմը, պերմանենտ՝ոչ ադեկվատ, հակասական մտքերն ու հռետորաբանությունը․․․և․․․

Այսօր ՀՀ 2-րդ նախագահը հիշեցրեց Փաշինյանի այն ելույթը, որի ժամանակ վերջինս կոչ էր անում ձևավորել ջոկատներ, գտնել զրահաբաճկոններ՝ այն ուղղակի ազդակ համարելով Ադրբեջանի համար, թե՝ Հայաստանն այլևս ռեսուրսներ չունի։

Ի դեպ, համանման մի փաստ էլ վերջերս տեղի ունեցավ, ընդ որում, այս անգամ՝ ուժային և իրավապահ մարմնի կողմից։ ՀՀ Քննչական Կոմիտեն, հանդես եկավ տարօրինակ հայտարարությամբ, որպիսին երբևէ չէր եղել։ ՔԿ նախագահը Արգիշտի Քյարամյանն է, մեկը, որը պատերազմից առաջ ԱԱԾ ղեկավարն էր։ Եվ ահա, անվտանգությունից իսպառ բոբիկ սույն պարոնի ղեկավարած կառույցը, որ պարզվում է նույնքան հեռու է այսօր ազգային անվտանգության գիտակցումից ու անգամ մեր փխրուն վիճակի ընկալումից իսպառ զուրկ՝ ասես միտումնավոր հայտարարություն է տարածում՝ թե տարբեր զորամասերի ժամկետային զինծառայողներ են ձերբակալվել, որոնք իրենց տրամադրված հերթական արձակուրդի ժամկետը լրանալուց հետո հայտարարել են, որ չեն ցանկանում վերադառնալ իրենց ծառայության վայրեր և հրաժարվել են զինվորական ծառայության առանձին պարտականությունները կատարելուց: Ի՞նչ է սա, եթե ոչ մի նոր ազդակ՝ ուղղված թշնամուն։

Եվ ուշագրավ է, որ Քննչական կոմիտեն արագորեն քրեական գործ է հարուցել և նախաքննության փուլում, իսկ ձերբակալել ժամկետայիններին՝ «հանցավոր արարքի կասկածանքով»։ Այսինքն՝ չի էլ համբերել, որ կասկածները հիմնավորվեն, ինչն ավելի քան կասկածելի է: Արդյոք սա ևս մի փաստ չէ, որ վկայում է բանակը հետևողականորեն քայքայելու, զինվորներին և սպաներին վարկաբեկելու մասին։ Ի վերջո, մեր բանակի՝ տարիների ու տասնամյակների պատմությունը բոլորիս աչքի առաջ է՝ հայ զինվորը երբեք չի լքել իր խրամատը, իր պաշտպանական գիծը։ ՈՒ եթե անգամ նման կասկածներ լինեն էլ, քննչական կոմիտե կոչվող մարմինն էլ ինչի՞ համար է, որ իր գործառույթներն իրականացնելու փոխարեն հայտարարություն է տարածում՝ հարվածի տակ դնելով պետության անվտանգությունը և մեր զինվորներին: Թե՞ թշնամուն ուրախացնելու և նշան տալու խնդիր էր լուծում: Այս համատեքստում պատահակա՞ն էր արդյոք ադրբեջանական «Haqqin.az»-ի արագ արձագանքը Ք Կ այս հայտարարությանը, դատեք ինքներդ...

Շարունակական օրհասի մեջ գտնվելու այս ընթացքում մենք պիտի կարողանանք Մեծ վճիռ կայացնել, բայց դա պիտի անենք կարող-ազգային ուժերի հավաքական խտացմամբ։ Կկարողանա՞նք, կշարունակենք մեր ընթացքը այս տարածաշրջանում՝ քարտեզի վրա՝ որպես Հայաստան-Արմենիա, ապա թե՝ ոչ, անկմանը գահավիժումն է, որ հաջորդելու է։ Որից հետո, ինչպես ասում են՝ «Էլ երկրորդ անգամ Վենետիկում չենք հավաքվի»․․․

Բնականաբար, շատերի մոտ առաջացած հարցերի և հարցադրումների շարքում է այն, թե՞ արդյոք փոխհամաձայնեցված է նախագահների քայլերը։ Ըստ Ռ․ Քոչարյանի՝ Սերժ Սարգսյանի հետ կապը կա, բայց պլանավորված ինչ-որ գործողություն չկա: Այսինքն, այն, որ «Ֆրակցիաները իրար հետ շփվում են խորհրդարանում», ակնառու է, ինչ վերաբերվում է դրանից դուրս շփումներին, «դեռ չկա», ինչպես վկայում է 2-րդ նախագահը, հուսանք, որ հիմնական հարցի լուծմանը տանող քայլերն ու ճանապարհները այդ շփումներն էլ կվերանորոգեն։

Իսկ այն, որ անհրաժեշտության դեպքում երկուսն էլ պատրաստ են շարունակել պայքարը խորհրդարանից դուրս, փողոցում, ակնհայտ է։ Ավելին, ՀՀԿ առաջնորդը շեշտում է՝ «բացառապես»՝ խորհրդարանից դուրս․․․

Ասել է, թե՝ հարցերի հարցը, գերխնդիրը առայժմ մեկն է, որից, ըստ էության կախված է Հայաստանի և Արցախի ապագան։ Դա մեզ պարտություն բերած իշխանության, հողատուների, կապիտուլյանտների հեռացումն է իշխանությունից։

Փողոցային ակտիվ պայքարը՝ համոզչական, քարոզչական աշխատանքով, ժողովրդի ակտիվ ներգրավմամբ որքանո՞վ արդյունք կտա, վաղ է դեռ գնահատական տալ, բայց որ փողոցային պայքարի գործընթաց պիտի ծավալել, անկասկած է։

«Մեր նպատակը իշխանափոխությունն է, մեր նպատակը այս մարդկանց տուն կամ մեկ ուրիշ տեղ ուղարկելն է, և դրա համար պայքարելու ենք մեր բոլոր հնարավորություններով»: Սա ասում է Ռ․ Քոչարյանը։ Իսկ Սերժ Սարգսյանը այս համատեքստում հայտարարել էր՝ «Մենք պայքարելու ենք, եթե ուրիշ ճանապարհ չլինի՝ պայքարի այլ ձևեր ենք օգտագործելու»։ Եվ ապա՝ «Ես չեմ կարծում, որ հաջորդ պատերազմի հավանականությունը մեծ է, հատկապես տեսանելի ապագայում։ Գուցե ինչ որ բան փոխվի։ Այն, ինչ այսօր է կատարվում՝ բոլորովին խաղաղության նման չէ։ Պրոբլեմ է, բայց դրանք մեզ չպետք է վհատեցնեն։ Մենք պայքարելու ենք, եթե ուրիշ ճանապարհ չլինի՝ պայքարի այլ ձևեր ենք օգտագործելու»։

Կապիտուլյանտի հրաժարականը, ըստ էության, օրակարգի հրատապ և հիմնական հարցն է։ Այս երկրի չարիքը․․․Բայց ժամանակը սուղ է, իսկ պատերազմին պատրաստ լինելը՝ անհրաժեշտություն...

Աղբյուր` Փաստինֆո