Փաստ ինֆո

Քաղպայմանագրի նախընտրական ծրագրի խոստումների շարանից կազմված և կառավարության նիստի ընթացքում ներկայացվածը թե որքանով կարելի է համարել 2021-26 թթ կառավարության ծրագիր, դատեք ինքներդ։

Որևէ ծրագիր եթե չունի իր ֆինանսական հստակ հիմնավորումը, այսինքն՝ պետական և մասնավոր միջոցների ամբողջությունը, ներդրումների ծավալը, ռիսկերը, ժամկետները, ընդամենը ինչ-որ ուղղությունների թվարկումից է կազմված՝ առանց ֆինանսական հիմնավորումների՝ առոչինչ է, ուղղակի ցանկությունների մատյան։

Ընդ որում, այստեղ ոչ մի տեքստ չի կարող փրկել, ուզում է ժողովրդավարության մասին լեգենդներ պատմվի, տեղեկատվական տեխնոլոգիաներին վերաբերվի, կրթության ոլորտին, թե՝ տրանսպորտային բնագծին։

Եվ ահա թե՝ ինչու։ Տեսեք, մենք բոլորս շատ լավ տեսնում և հասկանում ենք, որ Հայաստանում ժողովրդավարությունը ամեն օր և ամեն ժամ է նահանջում՝ վկա՝ Սյունյաց համայնքապետերի, հիմա նաև՝ համայնքապետերի տեղակալների հանդեպ իշխանության ապօրինությունները։

Իրականում, բոլորիս աչքի առաջ է կատարվել ամեն ինչ։ Սյունիքում 44-օրյա պատերազմից և հատկապես՝ կապիտուլյացիոն պայմանագրի ստորագրումից հետո սկսեցին տարօրինակ գործընթացներ ծավալվել։ Եվ երբ հստակ դարձավ, որ բանակի կազմալուծմանը լծված կապիտուլյանտը որոշել է սյունեցուն անպաշտպան թողնել, մոտավորապես՝ այս հանգի՝ ինքներդ ձեզ պաշտպանեք, թե կարող եք։ ՈՒ երբ տեսավ, որ կյանքի գնով անգամ պատրաստ են պաշտպանել, սյունեցիներին կոտրելու այլ ուղիների դիմեց։ Քաղաքական հաշվեհարդար, ինչը տևական ժամանակ է, ինչ կատարվում է։ Ընդ որում, բոլորովին նշան չունի սույն «աննկուն» ժողովրդավարի համար, որ համայնքապետերի մի մասը այլևս ԱԺ պատգամավորներ են՝ սահմանադրորեն՝ անձեռնամխելի․․․ Գեղարքունիքում, Երասխում նույնպես մարդու իրավունքների և ժողովրդավարության համար պայքարողը ներկա իշխանությունը չէ․․․

Վերջինս, ի դեպ, հույժ ժողովրդավարական ճանապարհով ամեն օր նոր մեթոդներ է հորինում լրատվամիջոցների առջև տաբուներ և արգելքներ դնելու համատեքստում՝ բոլոր բաց դռներն ու համակարգերը փակելով, կողպելով ու զմռսելով։ Ընդհանրապես, ձեռքները ճար լիներ՝ լրագրողների դասը կվերացնեին իրենցքայլականներով՝ թողնելով միայն ընտանեկանն ու սորոսածիններին։

Հիմա, մեր աչքի տեսածին հավատա՞նք, թե՞ «Նյու Վասյուկի» ոճով կառավարության ծրագրին։ Ասենք, ո՞նց հավատաս, որ «Կառավարությունը մտադիր է լրջագույն միջոցներ ձեռնարկել հանրային և ազգային լավագույն ներուժը համախմբելու ուղղությամբ: Օրենքի և իրավունքի, փոխադարձ հարգանքի, ատելության ու արժանապատվությունը նվաստացնող խոսքի բացառման վրա հիմնված ազգային միասնության հաստատումը կառավարության առաջնահերթ խնդիրներից է»: Մանավանդ, երբ շեշտվում, է, որ կառավարության հիմքը քաղպայմանագրի խոստումներն են։ Իսկ այս ուժի ղեկավարն, օրինակ, Լոռու մարզի Վարդաբլուր գյուղի գյուղացիներին հստակ նախընտրական խոստում ունի տված, որը, սակայն, շատ հեռու է փոխադարձ հարգանքի, արժանապատվություն մասին ճառասացությունից և շատ մոտ է ատելության ու անհանդուրժողականության քարոզին։

Ընդհանուր առմամբ, կառավարության խնդրո առարկա ծրագիրը՝ աշխատավարձերի չնչին բարձրացումից մինչև զբաղվածության խնդիրներ՝ սուտ խոստումների հավաքածու էր՝ ժողովրդի մասով։ Փոխարենը՝ թուրքադրբեջանական տանդեմին տրված խոստումների և պահանջների կատարման իմպերատիվներ՝ ՀՀ անվտանգությունը՝ ոչ դես, ոչ դեն՝ կոմունիկացիաների բացման հետ կապելու մասով։

Ընդհանրապես, անվտանգություն, բանակի բարեփոխում, պաշտպանություն՝ այս կարևոր և խարսխային նշանակություն ունեցող հարցերի տողատակերում միշտ վտանգն է առկա, մանավանդ, երբ այդ մասին խոսում է վառվող տարածաշրջանում բազմիցս կատալիզատորի դեր ստանձնած անձը, մեկը, որ խաղաղություն և կայունություն է խոստանում մեր դարավոր թշնամու անունից, մինչդեռ վերջինս հայտարարում է և գործում «Հայաստանն իմ թշնամին է» համատեքստում՝ ամեն օր տարբեր ուղղություններով՝ Սյունիք, Գեղարքունիք, Երասխ՝ նախահարձակ կրակ բացելով մեր զինվորների և սահմանների վրա։

Միջանցքի բացում, կոմունիկացիաների բացում, Հայաստանով՝ թուրքադրբեջանական եղբայրության միացում, տնտեսական գոտի, թուրքական թունավոր լոլիկ ու այլ «զրթուզիբիլ»՝ ա՞յս չէ՞ ներկա կառավարիչների խոստումների ապոգեյը։ Այսինքն, Հայաստանը դարձնել իջևանատուն, քարվանսարա․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո