Փաստ ինֆո

2021 թվականի հուլիսի սկիզբ, Սահմանադրական դատարան, քննվում է հունիսի 21-ին տեղի ունեցած ԱԺ ընտրությունները անվավեր ճանաչելու վերաբերյալ՝ 4 քաղաքական ուժերի դիմումները։ «Հայաստան», «Պատիվ ունեմ» դաշինքներ, «Զարթոնք», «Հայոց հայրենիք» կուսակցություններ։

ՍԴ դատավորները 9-ն են, նրանցից՝ ՍԴ դատավոր Վահե Գրիգորյանը այն մեկն է, որն անձամբ Փաշինյանի և նրա թավշյա ուսապարկերի շնորհիվ նոր -նոր ՍԴ դատավոր ընտրված՝ հայտարարեց, թե՝ պատրաստ է ստանձնել ՍԴ նախագահի պաշտոնը։ Ճիշտ է, նա դեռ ՍԴ նախագահ չի դարձել, բայց հատկապես այս օրերին հաճախ կարելի է լսել տեսակետներ, թե անմիջական ազդեցություն ունի Սահմանադրական դատարանի ներկայիս նախագահի վրա։

Նրա հետ կապված՝ դեռ 2019-ին էր պարզ, որ հատուկ է գործուղվում ՍԴ, որ հավակնությունները դատավորի չեն, այլ՝ ոսկե ձկնիկի պառավի նման՝ միանգամից՝ ՍԴ նախագահի պաշտոնն է ուզում։

Ինչպես ասում է հին իմաստությունը՝ «Նմանս զնմանը գտանի»՝ սատանան և յուր գլխավոր փաստաբանը համատեղ անցած ճանապարհ ունեին, չէ՞ որ Փաշինյանն ինքն էլ նույն կերպ՝ օրենքի և իրավունքի հերն անիծելով, բազմաթիվ մանիպուլյացիաների գնով և «ժողովուրդ» բառն իբրև դրոշակ ծածանելով էր յուրացրել իշխանությունը՝ հասնելով վարչապետի աթոռին։

Հիմա՝ սատանայի փաստաբանը, որ ընդդիմադիր Փաշինյանի ներկայացուցիչն էր եղել տարիներ առաջ, ով «Մարտի 1-ի» գործով տուժողների փաստաբանն է եղել շարունակաբար, ով վարչապետի պաշտոնակատարի գլխավոր իրավախորհրդատուն է եղել և է՝ այսօր ՍԴ-ում հիմնական գործող անձ է և, բնականաբար, գործի պիտի անցներ։

Առաջին օրերին, ի դեպ, գլխավոր փաստաբանը լուռ էր, հիմնականում լսում էր, ընդ որում, նաև՝ իր տևական -փաստացի անգործության մասին գործընկերների գնահատականները։ Տեղ-տեղ՝ կիսաձայն առարկում էր կամ առաջարկ անում՝ մի տեսակ՝ միջնորդավորված «հուշում» որպես՝ սատանայի կողմից ։

Այս դատավարության համատեքստում հիշատակելի է նաև նրա՝ երկու տարի առաջվա՝ «Սահմանադրական դատարանի մասին» ՀՀ օրենքում առաջարկվող փոփոխությունը, ըստ որի՝ ՍԴ այն դատավորները, ովքեր հրաժարական կտան «իքս» ժամանակահատվածում, կպահպանեն իրենց հրաժարականի պահին ունեցած աշխատավարձը, ինչն ակնհայտ չէր տեղավորվում ո՛չ իրավական, ոչ՝ բարոյական տիրույթում, ի վերջո՝ նաև՝ ճնշում էր դատարանի վրա, կաշառք՝ գումարած ճնշում:

Վահե Գրիգորյանի այդ հայտարարությունը, աներկբա՝ օրենքի և իրավունքի հետ որևէ կապ չուներ, այն քաղաքական հայտարարություն էր, բնականաբար՝ քաղաքական թիմի ղեկավարի հետ՝ համաձայնեցված:

Գրիգորյանի այդ հայտարարությունը քաղաքական լինելով՝ ժամանակին շատ հստակ ցուցանեց, թե ինչու էր իշխանությունը, ԱԺ մեծամասնությունը հե՛նց Վահե Գրիգորյանին և միայն նրան տեսնում որպես ՍԴ դատավորի թեկնածու:

Հիմա՝ ի՞նչ, եկել է սատանայի փաստաբանի հատուցման ժա՞մը։ Ամեն դեպքում, մի քանի օր ընթացող ՍԴ նիստերն այդ են վկայում։ Այդ են վկայում նաև Վահե Գրիգորյանի՝ երեկվա հարցերն ու հարցադրումներն՝ ուղղված դատավարության բոլոր մասնակիցներին։ Ընդ որում, բոլորովին տարօրինակ չենք համարում, որ այդ հարցադրումները թեպետ արտաքուստ հղումներ էին պարունակում Մայր օրենքին, սակայն, մեծ հաշվով, նույն քաղաքական մտավարժանքներն էին, որպիսիք արդեն լսել ենք։ Հիշե՞նք Մարտի 1-ի գործով՝ ՀՔԾ-ԱԱԾ ղեկավարների գաղտնալսված խոսքը՝ թե՝ «Հիմա Վահեն ա գալու մոտս՝ Գրիգորյան, Վահեն լուրջ բան կգրի հեսա, ու ելույթ էլ կունենա ու սաղ հարցերին կպատասխանի»։

Որպես փորձագետ, որպես փաստաբան, հիմա էլ՝ որպես ՍԴ դատավար Վահե Գրիգորյանի՝ հիպոթետիկ հարցերն՝ ուղղված ընտրություններն անվավեր ճանաչելու համար ՍԴ դիմած քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչներին՝ պոպուլիզմի տարրեր էին պարունակում, քանզի շարունակաբար և հաճախ՝ ժամանակավրեպ կերպով էր նա կիրառում սատանայի՝ ամենափրկիչ՝ «ժողովուրդ» բառը։

Փաշինյանի՝ վարչապետի պաշտոնից հրաժարվելով՝ վարչապետական աթոռից չհրաժարվելու /դեմ ըլլալով՝ կողմ ըլլալու/ խնդրին Վահե Գրիգորյանի՝ ՍԴ դատավորի ակնոցով նայելու առաջարկը շատ ուշագրավ էր, մանավանդ, երբ նա առաջարկում էր խոսել բարձրագույն գործադիր պաշտոնյայի շարունակականության մասին՝ իբր՝ անկախ անձերից՝ պաշտոնյայի, որի հայտնվելն այդ պաշտոնում ժողովրդավարական գործընթացների արդյունք է, և այլն, և այլն, սակայն, հենց ինքը՝ հաջորդ պահին իսկ՝ անուն-ազգանուն է բարձրաձայնում՝ Նիկոլ Փաշինյան։

Ավելի առաջ գնալով իր քաղաքական մանիպուլյատիվ տեքստում, Գրիգորյանն արդեն, ըստ էության, հանդես է գալիս ուղղակի որպես սատանայի անձնական փաստաբան, ասելով՝ ինչու՞ պիտի սահմանադիրը կամենար, որ ժողովրդի կողմից ընտրված գործիչը, առաջնային լեգիտիմությամբ օժտված՝ չկարողանար պաշտոնավարել, փոխարենը մեկ ուրիշին՝ ո՛չ ընտրյալ մեկին / փոխվարչապետ/ տրվեր այդ հնարավորությունը․․․

Այս՝ սեփական անփոխարինելիության սին մտայնությամբ, ակներև է, որ իր նախկին փաստաբանին Փաշինյանն է վարակել։ Մյուս կողմից էլ՝ Սահմանադրությունը մանիպուլյացիոն գործարքի առարկա դարձնելու պատճառահետևանքային կապերը տանում են դեպի փաշինյանական վախեր ու տագնապներ, երբ նա քաղաքական ուժերից, ընդ որում, նաև՝ իր ուսապարկերից, ըստ էության, «խոսք էր վերցնում», թե՝ մեկ այլ վարչապետի թեկնածու հո չե՞ն առաջադրի, ի վերջո՝ հանգելով ապօրինություն գործելուն։ Այստեղ են ասել՝ փողոցից եկածը կանոն- օրենքով, Սահմանադրությամբ ո՞նց ապրի․․․

Ասացեք խնդրեմ՝ այդ որտե՞ղ է, որ ժողովրդի ու ժողովրդավարության տակ պատսպարվելով, խոսքի ազատությունը վկայակոչելով նախընտրական քարոզարշավի օրերին վարչապետի պաշտոնակատարը բղավում է՝ «ասֆալտին փռելու ու պատերին ծեփելու, թաթիկները կամ մատերը կտրելու, վենդետաներ անելու և դրանց սաղին բռնելու շինելու մասին»։ Եվ այդ ամենն արդարացնում է նրա փաստաբանը։ Ի վերջո, ա՞յս է Նոթինգհեմի համալսարանում՝ մարդու իրավունքների մագիստրոսի գիտական կոչում ստացած իրավագետ, ՍԴ դատավար Վահե Գրիգորյանի՝ ժողովրդավարության և խոսքի ազատության մասին պատկերացումը, որի էտալոնն էլ, թերևս, Փաշինյա՞նն է։ առաջնային լեգիտիմությամբ օժտվա՜ծ, ժողովրդի ընտրյա՜լ․․․

Կապիտուլյացիոն պատերազմը՝ իր հետևանքներով, Արցախի կորուստը և Հայաստանի սահմաններին այսօր տիրող վիճա՛կն է Փաշինյանի ներկա բնորոշիչը, այլ ո՛չ թե՝ միայն թավշյա ստերով ժողովրդին խաբելով իշխանությունն ու վարչապետի աթոռը զավթելը։ Իսկ «առաջնային լեգիտիմություն» ասվածը, «համատարած ընտրակեղծարարությունն է», որի առջև աչք է փակում սույն ՍԴ անդամը։

Սա այն դեպքն է, երբ Հայաստան պետությունն ու պետականությունը «իշխանության շարունակականություն» հայցողի հետ հակոտնյա են։ Այս բանը կարող է չգիտակցել սատանայի փաստաբանը, սակայն, ՍԴ դատավորը չի՛ կարող նույնն անել։

Հ․Գ․Ուզում եմ հուսալ, որ Սահմանադրական դատարանի դատավորների մեծամասնությունը քվեարկելիս՝ որպես Բարձր դատարանի ներկայացուցիչներ, հավատարիմ կմնան իրենց՝ եռամիասնական պարտք- պարտականությանը՝ մարդ-անհատի, ոլորտի պրոֆեսիոնալի և պետականության ջատագով՝ ՀՀ քաղաքացու։

Աղբյուր` Փաստինֆո