Փաստ ինֆո

«Կոնֆետ էին նետում, զինվորները, ճանկռվելով, այդ կոնֆետների հետևից վազում էին»։ Հայ զինվորի մասին էս տեսակ նախադասություն կարող է ասել հոգեմտավոր խնդիրներ ունեցողը: Ընդ որում, մեկը, որի մանկությունն անցել է կոնֆետի, քաղցրավենիքի կարոտ լինելով:

Պատահական չէ, որ այս խոսքրի հեղինակը պարտության սիմվոլ և պարտությունը հպարտություն համարող կապիտուլյանտն է: Մարդու լեզուն էլ չի պտտվում նման արարածին թեկուզ 3 տարով երկրի ղեկավար անվանել: Դա ուղղակի վիրավորական Է: Ճակատագրորեն՝ ծնողների համար չսպասված, չսիրված երեխան պետության ղեկին է՝ իր տխուր ու մերժված մանկության բարդույթները չհաղթահարած...Ցավալի մանկություն, որն այսօր ծանրացել է մի ողջ ազգի և պետության վրա։

Հայաստանում երեք տարի առաջ իշխանության բերվեց լյումպենի թեկնածուն: Բնականաբար, ոչ միայն այդ սեգմենտի թեկնածուն էր՝ ԱԱԾ-ի նախկին ղեկավարի գեղարվեստորեն ներկայացրած՝ «Շակալ» մականունով գործակալը թուրքադրբեջանական եղբայրության ակտիվ ներգրավմամբ և արևմտյան օթյակների ձեռամբ «նվեր» արվեց Հայաստանին: Աշխարհի հնագույն պետություններից մեկի, աստվածաշնչյան դրախտավայր Արարատյան երկրի համար ուտելիքից ու հագնելիքից զատ ոչնչի մասին միտք ու գաղափար չունեցող այս մարդակերպին ՀՀ վարչապետի աթոռին բազմեցնող կենտրոնները հստակ գիտեին, թե ինչ են անում:

Հայաստանը թուրքական վիլայեթ, հայերին՝ սպասարկու ազգ դարձնելուն լծված արևմուտքի տարածաշրջանային ներկայացուցիչը խորապես էր ուսումնասիրել օբյեկտին և նրա չտես ու ընչաքաղց կողակցին։

Հո պատահական չէ՞, որ այդ մեկը հենց այն մեկն է, որի բոլոր զուգորդումները հայկական բանակի մասին մայկատրուսիկային և ելակային են, կոնֆետն էլ՝ վերադիր։ Այս էր նիկոլի թվի բանակը։

Չենք զարմանում, քանզի ոչ միայն մենք, այլ՝ աշխարհն է տեսել, թե սույնը ոնց է Երևանի կենտրոնում մանղալի առջև խորոված անում, ոնց է խոզ մաշկում։ Երբեմնի Աղասի Խանջյանի կեցավայրում, որ հետո դարձավ ՀՀ նախագահինը, ոնց է օղի թորելու սարքը վերածում հիմնական և կարևոր ատրիբուտի: Դեռ մեկ, մեկուկես տարի առաջ այս մասին մի լուսանկար էր պտտվում համացանցում, խոզ խանձողի տեսանյութին ավելացել էր օղի թորողի կենցաղավարությունը։ Սա էր այն երանավետ կենցաղը, որ հատուկ էր վերջին 3 տարիների ՀՀ վարչապետին և որի նմանների համար ինքը «սվոյ» է:

Բայց մենք ազգովի հո գերի չե՞նք չինական բադի առջև շունչը պահած, «տավարի քյալլա» քերթելու մեծ մասնագետ, հայկական գյուղմթերքի ցուցահանդեսների ժամանակ ոսկորը հավերժ սովածի հայացքով ուտելիքին նայող մարդուն: Բուլկի լինի թե՝ հայկական լավաշ՝ ասես միանգամից է ուզում կլլել, բադրիջանի մուրաբայի համտեսն էլ կարող է հաջորդել կամ նախորդել խորոված մսին կամ ձկանը։

Իր գաստրոնոմիական մտատանջությունները հայկական բանակին վերագրելը, ոչ այլ ինչ է, քան՝ ազգ-բանակ գաղափարից բանակն օտարելը։ Նաև այդ նպատակով է նա հայ զինվորին անգամ ինքնապաշտպանական նպատակով արգելում զենք գործածել, պետական սահմանը խախտող թշնամուն հակահարված չտալ։

Հայ զինվորին ոչ թե պետական սահմանի, այլ՝ կոնֆետի համար կռիվ տվող ներկայացնելն ինչի՞ մասին է վկայում:

Ո՞ վ է այս՝ գաստրոնոմիական կրքերի գերի անձը, որին այսօր գերի է դարձել հայ գյուղացին: Արդյո՞ք հողին կպած հայ մարդը, հիմնականում՝ սահմանապահի կարգավիճակում գտնվող, նիկոլի պես ղեկավար կարող է ուզել: Հարյուր դրամանոց թուրքական լոլիկը որպես համազգային երազանք ներկայացնողը կարո՞ղ է ՀՀ ղեկավարի հավակնություններ ունենալ: Ա՞յս է հայ գյուղացու երազանքը:

Չեմ հավատում,առավել ևս չեմ տեսնում նման բան ո՛չ «Հայաստան» դաշինքի ղեկավարների առջև հարցեր առաջադրող գյուղի աշխատավորների, ո՛չ էլ «Պատիվ ունեմ» դաշինքի հետ հանդիպող մեր հայրենակիցների շրջանում։

Հողին կպած մարդը միշտ ավելի ռեալ է տեսել իրավիճակը, հիմա էլ հողի վրա ամուր կանգնած գյուղացին պիտի հասկանա, որ նիկոլին Հայաստան վստահելը Հայաստանի վերջը կլինի, որ բանակը կազմաքանդելուց հետո նա անցել է հայկական գյուղերը քանդելուն, գյուղացուն իր հողից կտրելուն, սորոսյան երազանք՝ կանեփի և թուրքական էժան լոլիկի վրա հայ գյուղացուն նստեցնելուն։

Այս մտածողությամբ սահման պահել, ճիշտ դիրքավորվելն անհնար է: Մեզ դեռ տևական ժամանակ ձեռքը զենքին սովոր, միտքն արթուն, ուժեղ և կարող ղեկավար է պետք:

Իսկ քաղպայմանագրի մանկապարտեզին գուցե «Գրանդ Քենդի» ընկերությու՞նն օգնության հասնի՝ նրանց շտաբներին կոնֆետ բաժանի՝ նիկոլն ու իր շրջապատն ուտեն, կշտանա՞ն... թե՞ քարոզարշավի այս փուլում դա ընտրակաշառք կհամարվի...

Աղբյուր` Փաստինֆո