Փաստ ինֆո

ԱԳ նախարարի հրաժարականին, ըստ հայաստանյան մամուլի, հաջորդելու են այլ ուժայինների ղեկավարների հրաժարականներ ևս։ Խոսվում է ՊՆ, ԱԱԾ բարձրաստիճանների հրաժարականների մասին։

Բնականաբար, նրանց հրաժարականներն այսօր ոչինչ չեն նշանակում, քանզի ամիսներ, տարիներ շարունակ իրենք պարգևավճարի դիմաց եղան կամակատարներ, իրենք նպաստեցին պետության կործանմանն ու համակարգերի կազմաքանդմանը՝ բանակ, ազգային անվտանգության ծառայություն, իրավապահ ոլորտ, արտաքին հարաբերություններ․․․ չկա այնպիսի պետական ինստիտուտ, այնպիսի բնագավառ, որն այսօր գործում է։ Բոլորը քանդված, լուծարված, անգործության մատնված են, բացառապես մեկից՝ Մարդու իրավունքների պաշտպանից։

Երեկ հաստատվեց արտգործնախարարի հրաժարականի լուրը, բայց ի՞նչ է տալիս դա պետությանը, ի՞նչու է հեռանում, հրաժարական գրում հիմա, երբ բոլոր սև գործերն իր պաշտոնավարման ժամանակ եղան։ Պատերազմից անմիջապես հետո հրաժարական տալով Հայաստանը լքեց պատերազմական ժամանակի պաշտպանության նախարարը՝ Դավիթ Տոնոյանը։ Թերևս, այս դեպքում վստահորեն կարելի է ասել, որ իշխանության ղեկավարը թողեց, որ անարգել լքի, ըստ ամենայնի, լուրջ ինֆորմացիայի տիրապետող էր, վերջինիս գնալն էր ձեռնտու նրան։

Այն, որ Հայաստանն ու Արցախը ծրագրված պարտության մատնածի առաջարկով Արա Այվազյանը դարձավ ԱԳ նախարար, արդեն իսկ մեծագույն սխալ գործեց և դրան հաջորդող իր դերակատարությունը պարզ էր՝ ինչպիսին պիտի լիներ։

Նիկոլի թվին պաշտոնավարող պաշտոնյան արդեն հետպատերազմական շրջանում ամբողջովին լեգիտիմացրեց պարտվածի և պարտվողական ընթացքի մեջ գտնվողի անհեթեթ և պետականակործան գործողությունները՝ արտաքին ճակատում։ Ի դեպ, ասվածը կարելի է տարածել բոլոր առաջին դեմքերի վրա՝ յուրաքանչյուրն իր ոլորտում մեղավոր է և պատասխանատու։

Արտաքին գերատեսչությանը վերապահված հարցերը ադրբեջանի նախագահի հետ պայմանավորվող և ԱԳՆ պրոֆեսիոնալներին բացարձակ անտեսող հակահայը առաջիկայում նոր հրաժարականներ կընդունի։ Դրանցից ոչ մեկը չպետք է ազատվի, փախուստ տա իր բաժին պատասխանատվությունից։ Արդեն իսկ առնետների վազքը սկսված է։

Բոլոր ուժայինները՝ անուն առ անուն, ոլորտ առ ոլորտ պատասխան են տալու, թե՝ ո՞նց, ինչի՞ դիմաց լծվեցին բանակի քանդմանը, ո՞նց ստացվեց, որ Հայաստանի և Արցախի անվտանգությունը, պետությունն ու պետականությունը ստորադասեցին վարչապետի աթոռին կառչածին։ ՈՒ մինչև վերջ շարունակում են։
Փախչելու՞ են։ Մեկ է՝ պատասխան են տալու․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո