Փաստ ինֆո

Մի քանի օր առաջ ընկերոջ հետ վազում էինք, երբ մտանք վազքի դանդաղ ռիթմի մեջ, սկսեցինք զրուցել: Հիմնականում խոսում ենք աշխատանքի, երեխաների, նորությունների, ֆիլմերի, տեսախաղերի մասին: Բայց երբեմն մեր թեմաները դառնում են փոքր ինչ ավելի խորը, ավելի անձնական:

Եվ մի անգամ նա հարցրեց ինձ. «Ի՞նչ կանեիր, եթե կինդ այնքան գեր լիներ, որ դու այլևս չցանկանայիր նրան։ Դու կասեի՞ր նրան այդ մասին»:

Բանը չսիրելու մեջ չէ, նա սիրում է կնոջը։ Նրանք ամուսնացած են 15 տարի, ունեն երկու երեխա, նրանք միշտ մի թիմ են: Նրա կինը երբեք չի եղել նիհար, եւ դա իրենից խնդիր չի ներկայացրել: Նրա հասակի համար իր քաշը նորմալ էր։

Բայց երկու երեխայից հետո նա լցվել է եւ թվում է, թե միայն շարունակում է դա անել:

Թեև կինը փորձում էր՝ հաճախում էր նիհարելու մրցույթների, հետեւում  անվերջ դիետաների, բայց քաշը չէր իջնում:

Ինչո՞ւմն է խնդիրը:

Ես ընկերոջս հարցրեցի, թե որն է խնդիրը։ Նա ասաց, որ սիրում է կնոջը, որ նա լավագույնն է աշխարհում, որ նա պատրաստ է նրա համար ամեն ինչի, բայց ինչ-որ բան փոխվել է նրա քաշի հետ կապված, եւ նա սկսել է ավելի ու ավելի շատ քաշ հավաքել: Արդեն 100 կգ-ը վաղուց թևակոխել է՝ 130 կգ-ի մոտ։ Հասել է նրան, որ ինքն այլեւս գրավիչ չի համարում կնոջը, եւ դա իրեն անհանգստացնում է։

«Ես չգիտեմ, թե ինչպես օգնել նրան», - ասում է նա: «Նա աստիճանաբար կորցնում է իր անկախությունը քաշի պատճառով եւ դա նրան խղճուկ է դարձնում»:

Կա արդյո՞ք լուծում:

Ես առաջարկել եմ, որ նա սկսի վերահսկել ամբողջ ընտանիքի սննդակարգը, որպեսզի միասին անցնեն ճիշտ սննդակարգի։ Նա փորձեց, բայց կինը միևնույն է ֆաստ-ֆուդ էր գնում և ուտում այն, մինչ ամուսինն աշխատավայրում էր։

Ես մտածեցի, գուցե կնոջ մոտ դեպրեսիա կա, և նա պարզապես այլ խնդիրներ ունի։ Ընկերս խոսեց նրա հետ, եւ նա ասաց, որ իր հետ ամեն ինչ կարգին է:

Այդ ժամանակ ես հարցրեցի. Գուցե՞ ամեն ինչ այդպես էլ թողնել: Չէ որ ոչինչ մարդուն չի ստիպի փոխվել, քանի դեռ նա ինքը չի ցանկանում: Նա կույր չէ և տեսնում է, որ շատ է գիրացել։ Եվ երբ պատրաստ լինի ու ցանկանա՝ դրանով կզբաղվի։ Նա խոսեց կնոջ հետ, բայց կինն ասաց, որ իր քաշն իրեն խանգարում է, որ նա փորձում է ինչ-որ բան անել, ապա հանձնվում է եւ ավելի շատ էքաշ հավաքում: Կամ ասում է, որ ամուսինը չի օգնում իրեն:

«Սա պարտվողական իրավիճակ է։ Եթե ես փորձում եմ օգնել, նա ասում է, որ ես ճնշում եմ գործադրում իրվրա. Իսկ եթե ոչ մի բառ չեմ ասում, ապա նա ասում է, որ ինքն ինձ համար միևնույն է»։

Բանն արդեն ոչ միայն գրավչության կորստի մեջ է։ «Ես անհանգստանում եմ իր առողջության համար: Բժիշկը արդեն նրան ինհալատոր է դուրս գրել, քանի որ նա շնչառության անբավարարություն ունի: Իսկ եթե նրա մոտ սրտի կաթված լինի՞»:

Կարծում եմ, դա վախեցնում է ընկերոջս ամենից շատ։

Իսկ դուք նման բանի հետ բախվե՞լ եք: Ինչպե՞ս խոսել այս կարգի նուրբ թեմայի մասին:

Եթե կինս սկսեր անել այն, ինչը վնասում է իր առողջությանը՝ շատ խմել կամ ծխել, ես կասեի։ Բայց քաշը ... Ես էլ վստահ չեմ, որ կխոսեի այդ մասին։

Դու ուզում ես սատարել, դու սիրում ես նրան, հոգ ես տանում, անհանգստանում, բայց եթե ասես, որ նա գեր է, ապա կնեղացնես նրան։ Իսկ եթեչասես, ապա պարզապես մնում կողքից է նայել, թե ինչպես է նա իրեն ավելի վնասում:

Ինչ անե՞լ...

Աղբյուր` Փաստինֆո