Փաստ ինֆո

Արդեն 6 օր է, ինչ Հայաստանի Հանրապետության տարածքը բռնազավթված է թշնամական զորքերի կողմից։ Այս ընթացքում մենք լսել ենք ամեն ինչ. Նիկոլիվախկոտ լռությունից մինչև Սյունիքի մարզպետի ստախոսությունը, Պաշտպանության նախարարի անգործունակության խոստովանությունից մինչև Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի զառանցանքը։ Այս մասին Սուրբ Աթոռում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը գրում է Տելեգրամ ալիքում:

«Բայց կա եւս մեկ, խորհրդարանական հանրապետությունում ամենաբարձր ամբիոնը՝ խորհրդարանը։ Իսկ ահա խորհրդարանական ուժերը լռում են։ Եվ եթե իշխանական ուսապարկերի կուսակցության հետ ամեն ինչ պարզ է, ապա նրանց լռությունը, ում խորհրդարանական ընդդիմություն են անվանում՝ հատկանշական է։ Բանն այն է, որ Բարգավաճ Հայաստանը (առաջնորդ՝ Գագիկ Ծառուկյան) և Լուսավորյալ Հայաստանը (առաջնորդ՝ Էդմոն Մարուքյան) երբեք ընդդիմություն չեն եղել։ Սկզբի համար թվարկենք փաստերը։

Այսպիսով.

- այս երկու կուսակցություններն էլ աջակցեցին նիկոլական հեղափոխությանըը

- երկու կուսակցություններն էլ մասնակցել են իշխանության յուրացմանը

- այս երկու կուսակցություններն էլ նախարարական պաշտոններ են ստացել նիկոլական խորհրդարանում, որոշներն իշխանության են մինչ օրս

- երկու կուսակցություններն էլ ողջունել են 2018 թվականի ընտրությունները նիկոլական սցենարով անցկացնելը

-երկու կուսակցություններն էլ դեմ չեն եղել 2019-ի մայիսին դատարանների նկատմամբ աննախադեպ ճնշմանը

- երկու կուսակցություններն էլ ձևացրել են, թե դատարանների արգելափակման գործընթացում ֆիզիկական բռնություն չեն նկատել դատավորների նկատմամբ

- այս երկու կուսակցությունները չարձագանքեցին Հրայր Թովմասյանի նկատմամբ հետապնդումներին և անթաքույց ճնշումներինին

- Լուսավոր Հայաստանը տապալեց Նիկոլի նախաձեռնած սահմանադրական փոփոխությունների վերաբերյալ Սահմանադրական դատարան դիմելը, որը նրան թույլ էր տալիս յուրացնել ՍԴ-ն՝ ստանալով մեծամասնություն։

- երկու կուսակցություններն էլ չարձագանքեցին դատական իշխանության զավթմանը՝ արդեն Նիկոլին հաճո Գագիկ Ջհանգիրյանին նշանակելու և Ռուբեն Վարդազարյանի հալածանքների մեկնարկի միջոցով

- այս երկու կուսակցություններն էլ չարձագանքեցին Նիկոլի օգնականի՝ Աննա Վարդապետյանի միջամտությանը՝ իշխանության ընդդիմախոսների դեմ հարուցված քրեական գործերի քննությանը

- երկու կուսակցություններն էլ հարցեր չեն բարձրացրել զոհերի, վիրավորների, անհայտ կորածների և գերիների վերաբերյալ ստի մասին

- երկու կուսակցություններն էլ Հայաստան հիմնադրամից միջոցներ գողանալու հարց չեն բարձրացրել

- այս երկու կուսակցություններն էլ չեն փորձել Արցախյան երրորդ պատերազմի հանգամանքները հետաքննող հանձնաժողով ստեղծել

- այդ երկու կուսակցությունները չեն փորձել հասկանալ, թե ինչպես են տեղի ունեցել զինամթերքի գնումների ձախողումները (Օսա-ԱԿ, Սու 30), ինչ խախտումներ են այնտեղ տեղի ունեցել

- երկու կուսակցություններն էլ ձևացրել են, թե չեն նկատել, որ Արարատ Միրզոյանը թուրքական և հայկական հատուկ ծառայությունների գործակալ է

- այս երկու կուսակցություններն էլ լռում են աննախադեպ ավելացած պետական պարտքի մասին

- այս երկու կուսակցություններն էլ լուրջ օրինագծեր չէին առաջադրում, որոնք կարող էին թուլացնել Նիկոլի իշխանությունը

- այս երկու կուսակցություններն էլ Նիկոլի հետ համաձայնության են եկել 2021 թվականի ընտրությունները Նիկոլի համար հարմարավետ կազմակերպելու համար

- այս երկու կուսակցությունները կարող էին Սահմանադրական դատարանում վիճարկել Նիկոլի հրաժարականից հետո վարչապետի գործառույթների կատարումը, բայց դա չարեցին

- այս երկու կուսակցությունները ոչ մի անգամ չեն օգտագործել քաղաքացիական ազատությունների ակնհայտ խախտման՝ համաճարակի եւ ռազմական դրության ժամանակ խոսքի ազատության սահմանափակումների, համաճարակի ժամանակ զանգվածային լրտեսման, ԲՈՒՀ-երի անկախության խախտման եւ այլ հարցերի վերաբերյալ ՍԴ դիմելու հնարավորությունը:

Ես մի քանի անգամ ասել եմ, որ 2018-ին ընտրողը ցանկացել է խորհրդարանը տեսնել առանց ընդդիմության։ Ընդդիմությունը պետք է հենց նման դեպքերի համար. երբ պետք է սանձել իշխանական վիժվածքներին, երբ պետք է իշխանություններին պատասխանատվության ենթարկել ստի ու գողության համար, երբ պետք է պայքարել հայրենիքի համար։

Խոսելով վերջին երեք տարիների խորհրդարանական ընդդիմության մասին՝ մենք ինքներս էլ, չցանկանալով, շփոթում ենք ենք հասկացությունները՝ Բարգավաճ Հայաստանն ու Լուսավորյալ Հայաստանը՝ նիկոլական կլիենտելան* են։ Սա գործիքներ են, որոնց օգնությամբ Նիկոլը ծրագրում է իր վերարտադրությունը։

* Կլիենտելա՝ Հին Հռոմում սոցիալական կախվածության ձեւ' փոխադարձ իրավական, սոցիալական եւ տնտեսական պարտավորություններ տերերի եւ հաճախորդների միջեւ»,- գրել է Մինասյանը:

Աղբյուր` Փաստինֆո