Փաստ ինֆո

Գեղարքունիքի մարզի Կութ բնակավայրում մայիսի 12-ից հետո ստիպված են հետևել ադրբեջանական զորքի տեղաշարժերին գյուղի տարածքում։ Ադրբեջանական կողմը մայիսի 12-ին գյուղից մի քանի կիլոմետր հեռավորության վրա հատել է ՀՀ սահմանը ու տեղակայվել մի քանի բարձունքների վրա։ 

Գեղարքունիքի մարզի Կութ բնակավայրի վարչական ղեկավար Սիմա Չիտչյանը «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում տեղեկացրեց, որ ադրբեջանցիներին առաջինը տեսել է տղաներից մեկը՝ կենդանիներին արածացնելիս։

«Ամսի 12-ին մի հոգի է տեսել։ Գյուղից մի տղա ձիով արոտավայր է գնացել, տեսել ադրբեջանցի զինվորներին՝ իրենց համազգեստով։ Խոսացել են, իրար լեզու չեն հասկացել, ձիու կապն են ձեռքից բռնել՝ թե վերցնում ենք»,- պատմել է համայնքի ղեկավարը՝ նշելով, որ, բարեբախտաբար, տղային ոչինչ չեն արել։ Կատարվածի մասին համայնքում իմացել են երեկոյան, երբ վերադարձել է ու ասել, որ թուրքերն են սարում նստած։

«Չհավատացինք։ 13-ին ուրիշ անասնատեր է բարձրացել, տեսել, որ իսկականից թուրքերն են։ Զանգել է ինձ, ես էլ զանգել եմ համայնքի ղեկավարին, ինքն էլ արդեն տեղեկացրել է ու եկել են,- նշել է Ս.Չիտչյանը»։

Վարչական ղեկավարն ասում է՝ մայիսի 12-ից ոչինչ չի փոխվել՝ ոնց եղել են, նույն տեղում էլ մնում են։ Չիտչյանի խոսքով՝ վախով են նայում դեպի սարեր ու ոչ մի լավ նորություն դեռ չեն լսել։

«Վայեննիի գործա, վայեննիներն իրենց աշխատանքներն են կատարում։ Գյուղում տարաձայնություն ու խուճապ չկա, ճիշտա վախվխելով դեպի սարերը նայում ենք ու հլա որ ոչ մի լավ բան չենք լսում»,- ասել է նա։

Փաստացի՝ ադրբեջանական զորքերը մի գիշերում առանց որևէ խոչընդոտի զբաղեցրել են Կութ համայնքի բարձունքները, տեղակայվել մինչև վեց կետում։ Գյուղից բարձունքներում տեղակայված ադրբեջանցիները 9 կմ-ով են հեռու, իսկ օդային ճանապարհով մինչև 4 կմ հեռավորության վրա են։

«Իրենք տարբեր վայրերում են, որ նայում ենք՝ մի 5-6 բարձունքում նստած են»։
Վարչական ղեկավարն ասում է՝ միայն այն պատճառով, որ թշնամին կանգնել է բարձունքի վրա, հստակ թիվ չեն տեսնում, բայց հետևում են ու տեսնում են՝ ադրբեջանական զորքերը վրաններ ունեն բարձունքներում և կողքն էլ մի քանի հոգի մշտական հերթապահում է, չեն կարող տեսնել նաև թե թիկունքային ապահովման աշխատանքներ արվում են թե ոչ։

«Չեմ կարող քանակը հստակ ասել։ Հիմա էլ նայում եմ, օրինակ՝ երկու հոգի մի տեղ են երևում, մի քիչ առաջ 10-ից ավելին էին։ Մտնում են հաց են ուտում, դուրս են գալիս վրաններից։ Միանգամից լրիվ չեն գալիս, որ տեսնենք։ Շատ բարձրում են իրենք, որ տեսնենք ինչքան են, ինչ տեխնիկա կա։ Վրանն ենք տեսնում մեկ էլ կողքին մի քանի հոգի։ Մեկ քչանում են, մեկ շատանում են ու համարյա լրիվ տեղերում էլ նույն ձև»։

Բարձունքները Կութի համար ունեն և՛ ռազմավարական, և՛ անասնապահական նշանակություն։ Սեզոնին գյուղացիները կենդանիներին անասնապահության են տանում, խոտ հավաքում, իսկ հիմա հենց նույն տարածքում ադրբեջանական զինվորներն են ու գյուղացիները մոռացել են առօրյա աշխատանքների մասին։

«Էնտեղ մեր արոտներն է, մեր խոտհարքերն են։ Ճիշտ է, վարելահող չունենք այդտեղ։ Մեր անասուններին էտդեղ ենք արածացնում։ Այնտեղ ուր հիմա նստած են, այդտեղ են խոտեր քաղել ժողովուրդը։ Նշանակությունը մեկ էլ էնա, որ եթե դրանք մնան էդտեղ, ուրեմն գյուղում մարդ չպիտի ապրի։ Հիմա իրենք բարձունքում կանգնած են, մեր զինվորներն էլ ներքևում են նստած։ Եթե սենց մնա՝ թուրքը բարձունքում, մեր գյուղը նշանակետի տակ է լրիվ։ Ամեն տեղից էլ գյուղը լրիվ երևում է»։

Չնայած հիմա խոտհարքի ժամանակը չէ, բայց գյուղացիները չեն էլ կարող բարձունքներ գնալ, հիմա կենդանիներին գյուղին մոտ՝ ոչ բարենպաստ պայմաններում են արոտի տանում։

«Գերանդի վերցնեն, գնան խոտ քաղեն, որ իրանցից վերև սարի դոշի վերևում կանգնած են թուրքերը։ Չեն գնա, ամենքը իրենց անասունը գյուղի տարածքում են արածացնում, որտեղ ոչ խոտ կա, ոչ բան, բա ի՞նչ անեն, ո՞նց անեն,- նշել է նա»։

Չիտչյանի փոխանցմամբ՝ բանակցություններ են ընթանում, ոչինչ չգիտեն ընթացքի և արդյունքների մասին։ Սպասում են, որ ադրբեջանցիները հայկական բարձունքներից «կորչեն»։

«Իրենք ասում են, որ մերն է, իջնում էլ են էլի ասում են, որ մերնա։ Իրենք ասում են Երևանն էլ է մերը, հո իրանց ասելով չի, սպասում ենք տարածքներից ռադ անեն, չգիտեմ ինչ կլինի»։

Աղբյուր` Փաստինֆո