Փաստ ինֆո

Թե ինչպես է երեկ կեսգիշերին ադրբեջանական 200 հոգանոց զորքը ներթափանցել Հայաստանի սահման՝ շուրջ 3․5 կմ առաջ գնալով ռազմավարական կարևորագույն նշանակություն ունեցող Իշխանասարի բարձրունքի և Վերիշենի ուղղությամբ, աղերսներ ունի նույն թշնամու՝ անմատչելի Շուշի մուտք գործելու և քաղաքն առանց կռվի թշնամուն հանձնելու՝ մինչ օրս բազում հարցականներ պարունակող պատմության հետ։

Երեկ ողջ օրվա ընթացքում հետևելով լրահոսին, անհնար էր շատ տրամաբանական մի հարցադրում չանել՝ լավ, ի՞նչ կարգավիճակ ունեին վերը նշված 200 ադրբեջանցի զինվորները, եթե ոչ՝ ահաբեկիչ դիվերսանտների։ Խախտե՞լ է թշնամին ՀՀ սահմանը, այդ հատվածում տեղակայված մեր դիրքապահները՝ ՌԴ 102-րդ ռազմաբազայի հետ կարողացե՞լ են օպերատիվ կերպով արձագանքել, հապա ինչու՞ հետագա քայլերը չեն արվում ՀՀ իշխանությունների կողմից։ Չէ՞ որ մենք նույնքան և ավելի ռազմագերիներ ունենք ադրբեջանում, որոնց ամեն օրը մահվան է հավասար։ Փաստերն աշխարհին է հայտնի՝ ռազմական և քաղաքացիական մեր 19 գերիներին այդ բարբարոս պետությունը կտտանքների ենթարկելով, խոշտանգելով սպանեց։

Ի՞նչու Հայաստանի իշխանությունն իր քաղաքացիների շահերը պաշտպանելու փոխարեն՝ ադրբեջանի քաղաքացիներին է պաշտպանում՝ հանկարծ դրանց մի մազը չպակասի։ Տարօրինակ է նաև, որ այս հարցերն իրենց չեն տալիս և չեն բարձրաձայնում գերիների հարազատները։ Ի վերջո, ադրբեջանցիներն իրենց իսկ փորած փոսն էին ընկնում՝ դիվերսիոն հարձակու՞մ ես կատարել, ձերբակալված ես և կվերադարձվես քո երկիր միայն գերիների փոխանակման համատեքստում։

Այսպես կվարվեին տարածաշրջանի պետությունները՝ Իրանը, Ռուսաստանը, Թուրքիան՝ ցանկացած ինքն իրեն և իր քաղաքացուն, իր քաղաքացիների անվտանգությունը, իրենց սահմանների անխախտելիությունը կարևորող պետությունները։ Բնականաբար, նախ՝ դիվերսիոն խմբի ներթափանցումը կկասեցնեին՝ կրակ բացելով։ Որը չի արվել, իսկ սա նշանակում է՝ նման հրաման չի տրվել։ Ինչու՞։ Մի տեսակ տպավորություն չի՞ ստեղծվում, թե՝ գործ ունենք նախապես պլանավորված սցենարի հետ, որը կարողացան կասեցնել սյունեցիներն ու մեր դիրքապահները՝ ռուսների հետ։

Ի դեպ, այս համատեքստում արժե հիշել նաև, թե ինչպես ադրբեջանն իր երկու հանցագործներին կարողացավ 44-օրյա պատերազմից հետո առաջնահերթորեն հետ ստանալ ՀՀ կապիտուլյանտ իշխանությունից։

Այն, ինչ արեց երեկ ՀՀ իշխանությունը՝ Սյունիքի մարզպետից մինչև պաշտպանության ոլորտի պատասխանատուներ և վարչապետի ժ/պ՝ ընդհուպ անվտանգության խորհրդի ուշացած նիստ, ՀՀ քաղաքացիներին լրջորեն մտածելու առիթ պիտի տա։

Մինչ Սյունիքի Գորիս, Սիսիան, Տեղ համայնքների սահմանային բնակավայրերից բնակիչները Մարդու իրավունքների պաշտպանին ահազանգում են Սյունիքի մարզպետը «Փաստինֆոյի» հետ զրույցում հայտարարում էր, թե՝ «Սյունիքում հակառակորդը ոչ մի հատվածում առաջ չի եկել: Եկել են դիտակետ դնեն, մոլորվել են: ՀՀ պետական սահմանին որևէ խախտում չի կարող լինի, դա անհնարին բան է, ես եմ ասում»։

Այս մոլորյալին հարկ է հասկացնել, որ ադրբեջանը երբեք չի մոլորվում, քայլ առ քայլ առաջ է գալիս, քանի որ ՀՀ իշխանության ղեկին իր նման՝ մոլորյալի դիմակ հագած ստախոսներն են։ Մեղմ ասած։

Սյունիքի մարզպետի պարտքն ու պարտականությունն է Սյունիքի մարզի բնակչության անվտանգության ապահովումը, բայց նա, ըստ էության, երեկ հանդես էր գալիս որպես ադրբեջանցի դիվերսանտների պաշտպան։ Ձուկը գլխից է հոտած, ինչպես իրենց ղեկավարն է պերմանենտ ստում ու ինքն իրեն հերքում, այնպես էլ՝ իր ստորադասները։

«Ստորադաս»՝ այս բառն ամենից ավելի է պատշաճում նիկոլականներին, իսկ տվյալ պաշտոնյան և՛ ստորադաս է, և՛ ստախոս ։

Աղբյուր` Փաստինֆո