Փաստ ինֆո

Այն, որ վարչապետի օգնական Աննա Վարդապետյանի՝ քրեական վարույթ իրականացնող մարմնի գործողություններին միջամտության հայտնի փաստերը, կարող են զուգորդումներ ունենալ «բարի» բառի հետ, ավելին, համարվել՝ «բարի կամքի դրսևորումներ» միայն ու միայն ՀՀ գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյանի համար է ընկալելի։ Մինչդեռ, հիշյալ խորհրդականի՝ քրեական վարույթ իրականացնող մարմնի գործողություններին միջամտելու հետևանքով ունենք մի կողմից՝ գործադիրի ճնշում՝ իրավական համակարգի վրա, միաժամանակ՝ մարդու իրավունքների ոտնահարում՝ քաղաքացու վերաբերյալ քրգործերին միջամտություն ցուցաբերելու փաստով։

Բայց եկեք մի պահ վերացարկվելով դիտարկենք, թե՝ քանի-քանի այսօրինակ «բարի կամքի դրսևորումների» օրինակների ենք ականատես-վկա եղել եռամյա թավշյա սեզոնի ընթացքում։ Եվ դեռ ընթացքի մեջ ենք։

Ըստ ամենայնի, դրանց մեջ ամենացայտուն «բարի կամքի դրսևորումը» ներկա պահին ինքնահռչակ վարչապետի ժ/պ-ի պաշտոն զբաղեցնող անձից ենք ունեցել։ Մասնավորապես, եթե ոչ «բարի կամքի դրսևորում», հապա էլ ինչպե՞ս կարելի է բնութագրել որպես փաստացի ինքնախոստովանական ցուցմունք վերջինիս բարձրաձայնած միտքը՝ «Այլընտրանքն այն էր, որ դիմեի ժողովրդին, ասեի՝ ժողովուրդ ջան, իրավիճակը էսպիսին է, կամ պիտի հանձնենք 7 շրջանները՝ առանց Ղարաբաղի կարգավիճակի, կամ պատերազմ է: Մարդիկ ի՞նչ պետք է ասեին. պիտի ասեին՝ ոչ, մենք կկանգնենք և կկռվենք հանուն մեր հայրենիքի: Ու պատերազմը կսկսվեր, ու կստացվեր, որ Հայաստանը պատերազմ սկսեց։ Եթե ասեի՝ չէ որ չէ, պետք է հանձնենք, մարդիկ պիտի ասեին՝ «Նիկոլ-դավաճան», ու էլի պատերազմ պիտի սկսվեր»։ Հիմա, գլխավոր դատախազի տրամաբանությամբ՝ կապիտուլյանտի այս քայլն էլ, ըստ ամենայնի, «բարի կամքի դրսևորում»-ների համատեքստում է, քանզի վարչապետի աթոռը զբաղեցնողը ուղղակի չի ցանկացել, որ Հայաստանի վարչապետը «դավաճան»-ի համարում ունենա։ Իր այս շա՜տ «բարի կամքի դրսևորումը» ազգի համար ճակատագրական եղավ՝ արժենալով մի ողջ սերնդի կյանք։

Կամ՝ նույն անձի կողմից ՀՀ 2-րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին մարտի 1-ի «մեղավոր» նշանակելը ո՞նց կարելի է «բարի կամքի դրսևորում» չհամարել, քանզի երկարատև և այդպես էլ չհիմնավորված դատավարության արդյունքում Ռոբերտ Քոչարյանը վերադարձավ մեծ քաղաքականություն։ Հավանաբար, Արթուր Դավթյան-գլխդատախազը իր սրտի վարչապետի «բարի կամքի դրսևորումն» է համարում սա, մանավանդ՝ այսօր արդեն ըստ հարցումների՝ հանձինս 2-րդ նախագահի ունենք առաջիկա արտահերթ ընտրություններում բարձր ռեյտինգ ունեցող վարչապետի թեկնածու։

Ի վերջո, մանր-մունր բաների հետևից չընկնելով՝ եկեք անկեղծ խոստովանենք՝ մի՞թե «բարի կամքի դրսևորում» չէր թավշյա ուսապարկերի իշխանության հայտնությունը ուղղակի փողոցից՝ գործադիր, օրենսդիր և նույնիսկ իրավապահ մարմիններ՝ առանց որի՝ ժողովրդի զգալի մասը հնարավորություն չէր ունենա համեմատել, թե՝ բոլոր բնագծերում ի՜նչ առաջընթացներ ունեինք՝ մինչթավշյա ժամանակը կամ՝ շարիկովշչինայից առաջ։

Հետաքրքիր է, Արթուր Դավթյանն իր «բարի կամքի դրսևորման» արդյունքը չի՞ համարում նաև, որ դատական համակարգում ցորենը որոմից առանձնացավ և իրապես «բարի, խորագետ և արդարադատ» պրոֆեսիոնալները զատվեցին, իսկ իր և իրպեսների համատեքստում՝ « Թունավոր ծառի պտուղները՝ թունավոր են» կանոնը ճշգրիտ գործեց․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո