Փաստ ինֆո

Նոյեմբերի 9-ի խայտառակ կապիտուլյացիոն պայմանագրի ստորագրումից հետո վախից բունկեր մտած, իսկ հետագա ամիսների ընթացքում ընդդիմության անվճռական քաղաքականության հետևանք որպես վարչապետի աթոռին պինդ կպած անձի այսօրվա ելույթը Ազգային ժողովում ակնհայտ խուճապային էր։ Իսկ խուճապի մեջ գտնվող անձինք հայտնի է, որ հավասարակշիռ խոսք չեն կարող ունենալ։

Մենք գործ ունենք բարբարոս և ցեղասպան Ալիևին կիրթ ու ինտելիգենտ համարող կապիտուլյանտի հետ։ Որը վերջապես սեփական ուսապարկերի հետ առերեսվելուց և ամեն մեկին իր ցանկությամբ խոստումներ տալուց և պատասխան հավատարմության երդումներ ստանալուց հետո, վախը բրոնեժիլետի մեջ սեղմած՝ հասավ ԱԺ ամբիոնին և իր սիրած՝ հաթաթաների ժանրի մեջ սկսեց «ամեն ինչի մեղավորը նախկիններն են»՝ շարքի նախընտրական իր արսենալից մի հատված։ Որի շուրջ, հավանաբար, գիշեր-ցերեկ տքնում է քպական եռյակը /ակամայից մեկ այլ տխուր եռյակ ենք հիշում/։

Այդպիսով երեք տարի շարունակ երկիրը ավերող, բոլոր կայացած ինստիտուտները ոչնչացնող, պատերազմում բանակը պարտության տարած, 6000-ից ավելի երիտասարդ կյանքեր զոհաբերած, 3500 անհայտ կորածների և 200-ից ավելի գերիների և հայրենազրկման մեղավորը ԱԺ էր եկել ասելու, որ տեղը պնդացրել է և որ իր կռիվը ամեն օր հոխորտացող Ալիևի ու ցեղասպան Թուրքիայի հետ չի, այլ՝ նախկինների։ Իսկ նախկիններ ասելով նա առաջին հերթին Ռոբերտ Քոչարյանին ու Սերժ Սարգսյանին նկատի ունի։

Ի դեպ, ուշագրավ է, որ վարչապետի աթոռին կառչածը նախորդների 20-ամյա դիվանագիտությունը և վարած բանակցային գործընթացը դիտարկելով այս համատեքստում փորձում է մեղադրել Ռ․ Քոչարյանին ու Ս․ Սարգսյանին, թե՝ նրանք բանակցություններով հույս են ներշնչել Ալիևին, որ իր ուզածն այդ կերպով կստանա։

Այստեղ ուղղակի հարկ է շեշտել՝ մեկը, որ գաղափար չունի՝ ինչ ասել է ի շահ սեփական պետության բանակցություն վարել, որը բանակցող չի կարող լինել, քանի որ դա ոչ սելֆի անել է, ոչ էլ լայվ մտնել ու անհեթեթություններ շաղ տալ և դրանք հաջորդ օրն իսկ մոռանալ, իրավունք չունի իր համար բարդ բաներից խոսել, կարծիք հայտնել, մանավանդ, մինչ օրս, բանակցային ողջ փաթեթին չի տիրապետում։

Ի վերջո, ինչպես կարող են նույն կերպ մտածել և գործել մարդիկ, որ պատերազմում հաղթել ու հաղթողի դիրքերից են գործում, և ասենք, ըստ տեղեկությունների՝ կեղծ հարթաթաթությամբ բանակից ազատված այսինքն՝ չծառայելու համար «մախինացիաների» դիմածը։ Մեկը, որ կարծում է, թե՝ բանակցելը մուտիլովկա-մանիպուլյացիա անել է։

Ընդհանրապես, Փաշինյանի հիստերիկ տեքստերը լուրջ կարող են ընդունել միայն իր ուսապարկերը, որոնք հոտընկայս ծափահարեցին նրան, բայց հետո պատերի տակով էին գնում, որ լրագրողների հարցերի տարափի տակ չընկնեն։ Ցավոք, խորհրդարանական ընդդիմություն կոչվածն այս անգամ էլ փախուստի մեջ էր։

Ի դեպ, նախկիններից բացի Փաշինյանը էլի հակահերոսներ ունի՝ բանակը և ԳՇ նախկին պետ Օնիկ Գասպարյանը։ Այսինքն, նախկիններից բացի էլի կան «մեղավոր նշանակվածներ»։ Այդ շեշտադրումներով էլ /բնականաբար՝ բրոնեժիլետով/՝ նա պատրաստվում է հնարավոր ընտրություններում ներկայանալ և լվանալ հատկապես գյուղի մարդկանց ուղեղները։

Անշուշտ, ամեն կերպ փորձելով խուսանավել թուրք-ադրբեջանական եղբայրությանը պաշտոնական պատասխան տալուց։ Որքան էլ նրանք իրեն ծաղրուծանակի ենթարկեն, պատերազմից կես տարի անց ՝ հայ գերիներին չհանձնեն և ընդհուպ՝ Բաքվում արցախյան պատերազմին նվիրված «պուրակ» ստեղծեն, որն ինքնին թուրք-ադրբեջանական ցեղասպան քաղաքականության ապացույց է։

Ինչ վերաբերվում է նրա զառանցագին մտասևեռումներին՝ առ ՀՀ 2-րդ նախագահ Ռ․ Քոչարյան, ապա այդպիսով վերստին ի ցույց է դնում հոգեկան առողջության հետ կապված իր պրոբլեմները, որն, ըստ ամենայնի, պիտի հետաքրքրի մասնագետներին։

Աղբյուր` Փաստինֆո