Փաստ ինֆո

Ապրիլի 7-ին, Սուրբ Աստվածածնի Ավետման տոնի օրը ազգությամբ հայ, համենայնդեպս, «յան» ազգանուն կրող ոստիկանները բռնի ուժ գործադրեցին, վիրավորեցին ու ուշագնացության հասցրեցին, քաշքշելով բռնոտեցին, բռնոտելով մեքենաների մեջ նետեցին ու ոստիկանության բաժիններ բերման ենթարկեցին հայ կանանց։ 

Նրանք այդ ամենն արեցին մայրության տոնի օրը։ Այդ օրը որպես կանոն նախկինում պետական արարողակարգի մաս էր դարձել նաև փողոցներում և հրապարակներում կանանց ծաղիկներ նվիրելը՝ ի նշան հարգանքի, սիրո և երախտագիտության։

2020-21 թվականների տխուր իրողությունների համապատկերում, երբ մեր երկրում հենց ներկա իշխանությունների վարած քաղաքականության արդյունքում անջնջելի և անդառնալի փաստ ունենք, այն է՝ որդեկորույս մայրեր, որոնց զավակները զոհված են, ունենք անհետ կորած ու գերեվարված իրենց զավակներին , ամուսիններին ու եղբայրներին արդեն կես տարի սպասող մայրեր, կանայք ու քույրեր, ինչը նշանակում է՝ ներկա իշխանությունն ավելի քան ուշադրություն և զգայնություն պիտի աշխատեր ցուցաբերել հայ կնոջ, հայ մոր նկատմամբ, բայց եկեք տեսեք, որ ճիշտ հակառակ փաստերի և իրադարձությունների ենք ականատես լինում՝ բռնություն և վայրագություն։

Կառավարության շենքի դիմաց իրենց նախապես հայտարարած խաղաղ ակցիան իրականացնող կանայք, թերևս, մտածում էին՝ հայ ոստիկանները մի-մի ծաղիկով կդիմավորեն իրենց, բայց ոչ՝ նրանց հրահանգ էր տրված՝ լինել ագրեսիվ ու վայրագ։

Առանց խոսքի՝ այս ոստիկանները 2018-ի կամ նույնիսկ՝ 2019-ի ոստիկանները չեն։ Նրանք բացարձակ ոչինչ չգիտեն իսկական ոստիկանի կերպարի մասին։ Ասենք՝ չգիտեն, ամենապարզ ճշմարտությունը՝ որ ոստիկանը ՀՀ քաղաքացուն պաշտպանելու համար է այլ ոչ թե՝ քաղաքացուն հրմշտելու, նրա հանդեպ ուժ գործադրելու, ձեռնամարտի համար։ Ըստ էության, այս ոստիկանները հենց նրանք են, որոնց մասին ներկա իշխանության առաջնորդը ասում էր՝ «նոր, բարեփոխված, բարեկիրթ» ոստիկաններ ենք ունենալու։

Իրականում՝ ինչպես սովորաբար, այս դեպքում էլ՝ ճիշտ հակառակ երևույթի հետ գործ ունենք։ Բնականաբար։ Ինչպե՞ս կարող է բարեկիրթ ոստիկանը աշխատել «ասֆալտին պառկեցնելու, պատերին ծեփելու, թաթիկները կտրելու» մասին պարբերաբար հրամայող իշխանության շրջանակում։ Այս ոստիկանությունը բոլորովին ուրիշ է, նախ՝ նրանց հայերեն խոսքն է ահավոր, նրանք պարզ վարվեցողության, էթիկայի կանոններ չգիտեն։ ՈՒր մնաց՝ էսթետիկան․․․մայրության տոնը․․․Իրենց միայն ասված է՝ թևանցուկ պատ կազմեք, այն անձի, այն շենքի կամ այն դռան դիմաց, որը պահում եք, եղեք ագրեսիվ և անզիջում։ Մոռացեք, որ մարդ եք։

ՈՒ նրանք մոռանում են․․․ Ի դեպ, այդպես մոռացել ու սոսկ հրամաններ էին կատարում նաև հայ բարձրաստիճան սպաները՝ պատերազմի օրերին։ ՈՒ կորցրինք Արցախի 80 տոկոսը։

Հային հայրենազրկել, հայրենիքի զգացողությունից, այդ գիտակցությունից զրկել՝ այս է ներկա իշխանության առջև դրված խնդիրը։ Բոլոր օրերին, այդ թվում նաև՝ Սուրբ Աստվածածնի Ավետման տոնի օրը։

Չի՛ լինելու․․․ Չի լինելու, քանզի «մենք ճակատագրով դատապարտված ենք Հայաստան ունենալու»։

Հ․Գ
«Չի կարող պատահել, որ մենք մարտիրոսներ չունենանք։ Իմ դժբախտությունն է և երջանկությունը, բարեբախտությունը երևի, որ մենք կանք, և դժբախտությունը՝ միաժամանակ, որ միշտ պիտի տառապենք։ Վերացնեն Հայաստանը, մաքրեն, սրբեն, էլի կգտնվեն հայեր, որոնք կստեղծեն Հայաստանը։ Մենք ճակատագրով դատապարտված ենք Հայաստան ունենալու»՝ սա ասել է մեր ժամանակի մեծերից՝ Աղասի Այվազյանը՝ Վազգեն Սարգսյանի կերպարը բնութագրելիս։ 2000 թվականին։

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո