Փաստ ինֆո

Պետք է հասկանանք ՀՀ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի և անձամբ Օնիկ Գասպարյանի իրական ծրագրերն ու շարժառիթները։ Եթե ԳՇ-ն և Օնիկ Գասպարյանը չեն հակազդելու վարչապետի հայտարարություններին ու գործողություններին, ապա իրավիճակը չի սրվի։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցի ժամանակ այս մասին ասաց քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը՝ անդրադառնալով Արտակ Դավթյանին իրավունքի ուժով ԳՇ պետ հայտարարելուն։

Քաղտեխնոլոգը նկատեց, որպեսզի կարողանանք եզրակացնել վարչապետն իր այս գործողություններով գնում է իրավիճակի սրման, թե հանգուցալուծման, հստակ պետք է հասկանանք, թե իրականում ինչ նպատակներ ունի ԳՇ-ն․ «Եթե ԳՇ-ն և Օնիկ Գասպարյանը սահմանափակվում են զուտ իրավաբանական «պինգպոնգով», այսինքն՝ հայտարարություններով և եթե ԳՇ-ն չի հակազդելու վարչապետի գործողություններին, ապա որևէ բան չի սրվելու։ Այսինքն՝ ամեն ինչ մնալու է արտաքինից իբրև թե հարկադրման դաշտում, բայց իրականում դրանից քաղաքական դաշտին ո՛չ տաք, ո՛չ էլ սառն է լինելու»,-նշեց Վիգեն Հակոբյանը։

Հարցին՝ հնարավո՞ր է Օնիկ Գասպարյանն ուզում էր որևէ գործողության դիմել, դրա համար եղավ վարչապետի այս հայտարարությունը, քաղտեխնոլոգը նկատեց՝ այդ փուլը վաղուց անցել է․ «Ժամանակին երբ զինվորականությունն ասաց «Ա», բոլորն ակնկալում էին, որ «Բ»-ն էլ պետք է ասի, ինչպես բնորոշ է նման իրավիճակներին, բայց «Բ»-ն չասվեց։ Այսինքն` Հայաստանում մեր զինվորականությունը, գեներալիտետը, մեր ԳՇ պետը նույնիսկ այդ հարցում օրիգինալ գտնվեցին, գնացին աշխարհում չտեսնված ինչ-որ սցենարով։ Կարծում եմ՝ աշխարհի գրեթե բոլոր քաղաքական գործիչները, զինվորականությունը երևի սկսեն ուսումնասիրել՝ ի վերջո ինչ տեղի ունեցավ Հայաստանում փետրվարի 25-ին և դրանից հետո։ Ինչ-որ մի բան սկսվեց, բայց որևէ մեկն այդպես էլ չհասկացավ՝ ի վերջո ո՞րն էր դրա վերջնական նպատակը, ինչ սցենարներ կային։ Որևէ մեկը հասկացա՞վ՝ ԳՇ-ի դիրքորոշումն ինչ է և ընդհանրապես ինչ կարող է լինել»,-ասաց Վիգեն Հակոբյանը՝ ընդգծելով, որ համաշխարհային պրակտիկայում, երբ գործի է անցնում զինվորականությունը, աննախադեպ դեպք է, երբ ասվում է «Ա»-ն, իսկ «Բ»-ն՝ չի ասվում․ «Այսինքն զինվորականությունը հայտարարում է իշխանության հրաժարականի պահանջի մասին, հետո գլուխը կախ դուրս գալիս պաշտոնից ու գնում իրավական դաշտ։ Ընդ որում՝ այդ իրավական «պինգպոնգը» հավերժ կարող է տևել, որովհետև Հայաստանում օրենքները տարբեր իրավաբաններ կմեկնաբանեն տարբեր ձևով»,-նշեց Վիգեն Հակոբյանը։

Անդրադառնալով հարցին, որ ԳՇ պետի հայտարարությունից հետո վարչապետը դա ռազմական հեղաշրջում որակեց, որից հետո իր կողմնակիցներին հրապարակ հրավիրեց, հնարավո՞ր է վարչապետի այդ քայլը ստիպեց, որ ԳՇ-ն «Բ»-ն չասի, քաղտեխնոլոգը նկատեց՝ միամտություն կլիներ մտածել, որ վարչապետը կարող էր ողջունել այդ քայլը և ինքնապաշտպանական գործողություններ չաներ․ «Եթե դրանից իրենք պետք է նեղվեին, ազդվեին ու իրենց պրակտիկ ծրագրերը փոխվեին, այդ պարագայում որևէ բանի վրա չեմ զարմանում»։

Դիտարկմանը, որ գուցե ԳՇ-ն այդ քայլին դիմեց՝ կանխելու համար հնարավոր քաղաքացիական բախումները, Վիգեն Հակոբյանը նշեց, որ վարչապետի կողմից քաղաքացիական բախումների չտանելու երաշխիքն այն էր, որ երկրի ամենաուժեղ, ամենակարևոր ուժային կառույցն այդ պահին իր կողմը չէր․ «Վարչապետն ինչպե՞ս էր բախումների տանելու, եթե գլխավոր ուժային կառույցն իրեն չէր աջակցելու։ Ավելին ասեմ, երբ գլխավոր ուժային կառույցը՝ բանակը, չի աջակցում իշխանությանը, գրեթե 70-80 տոկոս հավանականությամբ կարելի է կանխատեսել, որ շատ արագ նաև այլ ուժային կառույցներն են սկսում չենթարկվել օրվա իշխանություններին։ Այնպես չէ, որ եթե ոստիկանությունն ու ԱԱԾ-ն տեսնեին բանակը հստակ դիրքորոշում ունի, բանակի դեմ էին գնալու։ Լավագույն դեպքում չեզոք դիրքորոշում էին ընդունելու։

Ավելին, եթե վերլուծենք, թե փետրվարի 25-ից հետո ինչպես փոխվեց ուժայինների վարքագիծն ընդդիմադիրների նկատմամբ, ակնհայտ է, որ նրանք դարձան ավելի հանդուրժող։ Բանակի հայտարարությունները զսպաշապիկ էին և ուժային մյուս կառույցներն ավելի տոլերանտ դարձան ընդդիմադիր շարժման ներկայացուցիչների նկատմամբ»,-ասաց քաղտեխնոլոգը՝ վստահեցնելով, որ այդ դեպքում բախումներից խոսելն աբսուրդի ժանրից է։

Աղբյուր` Փաստինֆո