Փաստ ինֆո

Պատերազմի ընթացքում կապիտան Ռաֆիկ Օրդոյանի աչքից չվրիպեց թշնամու որևէ անօդաչու թռչող սարք։ 43 օր շարունակ Ռաֆիկն իր առջև դրված պարտականությունները փառքով կատարեց։ Պաշտպանեց Աղդամի օդային տարածքը, խոցեց թշնամու 22 ԱԹՍ, ինչի համար ծառայակիցների կողմից արժանացավ «Երկնքի տիրակալ» մականվանը։ 26-ամյա կապիտանը եղել է Օսա-Ակ համալիրի հաշվարկի հրամանատար։

Պատերազմի վերջին լուսաբացը դարձավ կյանքով լեցուն, դեռևս նպատակների իրականացման ճանապարհին գտնվող երիտասարդի կյանքի վերջին լուսաբացը։ Ռաֆիկի հարսնացուն հիշում է, կյանքի բոլոր դժվարությունները հաղթահարում էր բարի ժպիտով, բայց մի ակնթարթում, ամենակարեւոր ու վճռական պահին սառեց ժպիտը սպայի աչքերում։

«Ամենառոմանտիկ, նրբանկատ անձնավորությունն է եղել, ինչը սպային այդքան էլ բնորոշ չէ։ Չորություն, կոպտություն չկար իր մեջ։ Որոշել էր մեծ մարդ դառնալ։ Ամեն ինչ անում էր, որ մարդկանց ինչ-որ օգուտ տա։ Իր շրջապատում ուժեղ և թույլ մարդիկ կան, թույլերին փորձում էր ամեն կերպ վերև բարձրացնել»,-նշում է Ալինա Ադիլխանյանը։
Ռաֆիկն ամեն կերպ նպաստում էր ընկերների առաջխաղացմանը, նրանց կողքին կանգնում վերելքների ու անկումների ժամանակ, նրանց հետ կիսում ուրախությունն ու տխրությունը։ Ընկերներն անկեղծանում են՝ եթե շատերին խուսափում էին դիմել ինչ-որ հարցով, ապա իր գործի գիտակ կապիտանին առանց տատանվելու էին դիմում․ նա միշտ հասանելի էր, պատրաստ օգնելու։

Նախքան գիտակցությունը կորցնելը հիվանդանոցում Ռաֆիկը հասցրել է բժիշկների մոտ անկեղծանալ. ընդամենն ապրել էր ուզում, անկատար բազում նպատակներ ուներ, պատրաստվում էր Շուշիում մկրտվել, այնուհետև՝ ամուսնանալ։

«Հոկտեմբերի 24-ին նամակ է գրել, որ ինքն ամենազգույշ մարդկանցից մեկն է, որ հանգիստ լինեմ։ Վերջին անգամ, որ խոսեցինք շատ բարձր տրամադրություն ուներ, շատ ուրախ էր։ Գիշերը երկուսին ենք խոսել, առավոտյան դեպքն եղել է։ Անիմաստ հարցեր էի տալիս, հեռախոսը չէի ուզում անջատել։ Երբեք նման բան չի եղել, միշտ, որ ասել է զբաղված է, գնում է, բարի գիշեր ենք ասել ու գնացել է, բայց այդ օրը ինքս էլ չէի հասկանում ինչի։ Ուրախ է անջատել հեռախոսը։ Ասեց ցուրտա, գնամ, որ չմրսեմ ու գնաց․․․»,-ասաց Ռաֆիկի հարսնացուն։

Ռաֆիկն իր մահով զինակիցներին սթափեցրեց. իր վերքը քաջությամբ էր տանում, բայց թշնամու հասցրած վնասը ցավոք կյանքի հետ ուղղակի անհամատեղելի էր։ նրա մահը հետ վերադարձրեց ընկերների սառած զգացմունքները, հիշեցրեց, որ դեռ ապրում են, թոթափեց պայթյուններից ու արկերից առաջացած անզգայությունն ու թմրածությունը։ Հարսնացուին տվեց 5 տարվա համատեղ հիշողություններ ու անսահման սեր, հայրենիքին՝ կյանքի գնով ձեռքբերված խաղաղ երկինք։

Մանրամասները՝ տեսանյութում

Աղբյուր` Փաստինֆո