Փաստ ինֆո

Աշխարհին վաղուց հայտնի է «անձի պաշտամունք» երևույթը, սակայն «դավաճանի պաշտամունք» դեռ որևէ պետության, որևէ ազգի պատմության մեջ կարծես, արձանագրված չէ։ Այսօր ներհայաստանյան որոշ շրջանակների վարքաբանությունն անվանել, կոչել այլ կերպ քան՝ «դավաճանի պաշտամունք»-ն է, անհնար է։ 

Ասել է՝ մենք գործ ունենք պատմականորեն մի նոր, ազգային ինքնաոչնչացման տանող դրսևորման հե՞տ։

Մեկ այլ երևույթի նույնպես ականատես և վկա եղանք Հայաստանում տեղի ունեցած գունավոր հեղափոխության համատեքստում։ Խոսքն այսպես կոչված՝ «ծրագրված պարտության» մասին է, երբ պետության ղեկին բազմածը կանխավ գիտի, որ թշնամու դեմ պատերազմում ինքն ազգը տանում է պարտության։ Այս ողջ պարտվողական գործընթացի մասին հնարավոր է՝ շատ քչերը նախապես տեղյակ լինեին, բայց այն, որ պատերազմը վարող բարձր զինվորականությունը՝ գեներալիտետը առնվազն ինչ-որ պահից սկսած պիտի հասկացած լիներ, թե՝ ինչն-ինչոց է, թե ու՞ր կարող է տանել անհրաժեշտ պահին պատերազմի օրենքներին տրամագծորեն հակառակ հրամաններ արձակելը, կարծում եմ, շատերի մոտ է տարակուսանք առաջացրել։

Բայց այդ տարակուսանքն, ըստ ամենայնի, ենթակայական վիճակից այն կողմ չի գնացել։ Այս դեպքում էլ, թերևս, մենք՝ հանձինս բարձր զինվորականության գործ ունենք զուտ հրաման կատարողների հետ։ Տարբերության համար շեշտեմ, որ բոլորովին այլ կերպ է լինում, երբ ռազմական գործիչը նաև պետական գործիչ է, պետություն և երկիր ստեղծող։ Այդպիսիք, այսօր մեր բարձր զինվորականության մեջ, ցավոք, չկան։

Ի վերջո, կա՞ Հայաստանից բացի մեկ այլ երկիր, որի ղեկավարը պատերազմում խայտառակ պարտություն է կրել և շարունակում է պաշտոնավարել՝ ամեն նոր օրվա հետ պարտության նոր քարտեզներ գծելով։ Կա՞ մեկ այլ երկիր, որի պարտություն կրած ղեկավարին շարունակեն հպատակորեն ենթարկվել տվյալ երկրի զինվորականները։ Սպակայակազմը, որոնց համար ավելի բարձր բան, քան՝ սպայի պատիվն է՝ թրծված հանուն հայրենիքի, հանուն պետության և պետականության պայքարում, պիտի որ չլիներ։
Բայց եկեք՝ տեսեք այս աքսիոմատիկ ճշմարտությունն էլ մեր օրերում բեկվեց՝ բախվելով պարտությունից հետո /ընդ որում, ոչ միայն՝ պատերազմում, այլև՝ պետական կառավարման բոլոր օղակներում պարտվելուց, դրանք կազմաքանդելուց հետո/ իր տխրահռչակ պաշտոնավարումը հնարավորինս երկարաձգող իշխանության։

Իսկ այդ իշխանության՝ «իր պատկերով և նմանությամբ» կերտած նոփ-նոր ոստիկանության մասին խոսք չկա ասելու։ Նրանք իրենց բռնությունների ողջ զինանոցի գործադրմամբ խմբակային հարձակվում և «վնասազերծում» են սեփական իրավունքներն իրացնող ՀՀ քաղաքացիներին։

Օտարահպատակ իշխանության անոմալիական գոյության դեմ է ողջ ազգը և հաղթանակն այլընտրանք չունի։

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո