Փաստ ինֆո

Ազգային անվտանգության և պաշտպանվածության առումով ավելի փխրուն վիճակ, որում այսօր հայտնվել է Հայաստանը, երբեք չենք ունեցել:

Երբեք չի եղել այնպես, որ պետությունը, պետական ինստիտուտները Հայաստանում առաջնորդեն մարդիկ, ովքեր տասնամյակներ շարունակ գործունեություն են իրականացրել ամենատարբեր ուղղվածության հասարակական ու միջազգային կազմակերպություններում, որոնք ֆինանսավորվել են օտար պետություններ ներկայացնող կառույցների, հիմնադրամների և անձանց կողմից։

Այդ մարդիկ այսօր ՀՀ կառավարությունում են ՝ գործադիր մարմնի տարբեր մակարդակներում և՛ օրենսդիրում՝ Ազգային Ժողովում։ Ընդհուպ հասել են դատական ոլորտ․․․

Բնականաբար, այսօրինակ խճապատկեր ունեցող պետությունը լեցուն պիտի լինի տարբեր երկրների շահերի գործակալներով, այսինքն, մարդկանցով, ովքեր մեր կողքին ապրելով ներսից քանդել են պետությունը՝ ոչ միայն քարոզչությամբ, այլ նաև՝ պետական համակարգերում տեղավորվելով։

Թշնամի հարևաններ ունենալու պայմաններում մեր ազգային անվտանգության համակարգը ոչ միայն այսօր, որ բառացիորեն անգործության է մատնված, այլ նաև նախկինում շատ հարցեր բարձիթողության է մատնել։ Արցախյան առաջին պատերազմից հետո մենք ուղղակի շարունակել ենք ապրել՝ չափազանց հանդուրժողական վերաբերմունք դրսևորելով Հայաստանի թշնամիների ջրաղացին ջուր լցնող հասարակական կազմակերպությունների ու ինչ-որ կասկածելի հիմնադրամների հանդեպ։

Այսօր հենց այս սեգմենտն է հայտնվել պետության ղեկին, մարդիկ, որոնք իրենց, իրենց երեխաների ապագան Հայաստանի հետ չեն կապել և չեն կապում։ Այսինքն, եթե Հայաստան պետությունը պատկերավոր կերպով նավի հետ համեմատենք, մենք նավ ենք, որի նավապետից մինչև վերջին նավաստին անվստահելի են։ Նրանք արդեն երկուսուկես տարի Հայաստան-նավի ուղևորներին խորտակման են տանում։

Եվ բոլորովին պետք չէ ամեն օր զարմանալ, որ ադրբեջանական ու թուրքական, անգլո-ամերիկյանն էլ վերադիր՝ շահերի գործակալներն են մեր նավն առաջնորդում, թերի, հայությունից հեռու մեկին պաշտոնի բերում, մյուսին տանում, ասենք՝ դիվանագիտության մեջ անվարժ և զուտ անգլերենի իմացությամբ մեկին, մեկ ուրիշ անգույն արարածի, որի համար Շուշին Շուշա է և բացարձակ միևնույն է, թե՝ վերջին պատերազմը սանձազերծողը հայության հանդեպ ատելությամբ լցված Ադրբեջանն է, թե՞․․․ որ երբեք չի պատահել այդպես՝ հայը, կարևորը ապագան է, առաջ գնալը։

Բայց ու՞ր, դեպի ու՞ր՝ այս նավակազմի հետ։

Տարուբերվող ու երերացող, բախտի քմահաճույքին հանձնված մեր նավը, քանի դեռ չի փոխել այս օտարահպատակ և հակահայ անձնակազմը, անհնարին է լինելու բարձրանալ Լեռը։

Մեզ փորձառու ու հմուտ նավապետ է պետք։

Պետք և փոխել նավակազմը և կտրուկ բեկել նավի ուղին․․․

ՈՒ նավը Լեռան վրա կլինի, ու նավը ծով էլ կհասնի․․․

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո