Փաստ ինֆո

Ինձ հաճախ են ասում, որ իմ կանխատեսումները իրականանում են։ Հաճախ մեղադրում են հոռետեսության մեջ, բայց, անպայման, խոսակցության ավարտին մոտ, հարցնում են. «Իսկ ի?նչ է լինելու հետո»: Երբ ես խոսում եմ այն մասին, թե ինչ է մեզ սպասվում, ես ելնում եմ վերլուծված փորձից: Վերլուծելով փորձը, գրեթե միշտ, դա հնարավոր է բավարար ճշգրտությամբ հաշվարկել, թե ինչ կլինի հետո: Այս մասին Սուրբ Աթոռում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը գրում է Տելեգրամ ալիքում:

«Դեռ անցած տարվա ամռանը ես ասում էի, որ Նիկոլը Հայաստանը դարձրել է սուլթանատի նմանակ՝ որպես մոդել վերցնելով Ադրբեջանը։ Պատճենահանվում էր գրեթե ամեն ինչ՝ յուրայնների միջև իշխանության բաշխումից և կնոջից մինչև անձի պաշտամունք։ Այն ժամանակ դեռ անհրաժեշտություն կար մանրամասն հիմնավորել նման եզրահանգումները, իսկ այսօր դա դառը իրականություն է։ Ստորացուցիչ կապիտուլյացիան, հայրենիքի կորուստը, հազարավոր զոհերը ոչ թե կանգնեցնում են Հայաստանի ադրբեջանացման գործընթացը, այլ միայն արագացնում են այն։

Դիկտատորները միշտ գործում են ստուգված գծագրերով՝ ոչ մի նոր բան չհայտնաբերելով։ Ալիևի հաջող օրինակը դերային այն մոդելն է, որը Նիկոլին ամենաշատն է հարազատ։ Ասեկոսեների և բամբասանքների վրա կարիերա արած շանտաժիստը որոշել է սահմանափակել ԶԼՄ - ների՝ սեփական անանուն աղբյուրներին հղում անելու հնարավորությունը, և դա բնական է՝ 44 օրում ժողովուրդը դադարել է հավատալ պաշտոնական ապատեղեկատվությանը։ Կյանքը ցույց տվեց, որ պատերազմի ժամանակ անանուն աղբյուրները շատ ավելի ազնիվ ու հուսալի էին, քան Արծրունի քարոզչությունը։ Տեղեկատվության խախտված մենաշնորհը կենսական վտանգ է ցանկացած բռնապետի համար։ Նիկոլը բացառություն չէ:

Խափանման միջոց ընտրելու գործերով մասնագիտացված դատարանների ստեղծումը եւս մեկ քայլ է Հայաստանի ադրբեջանացման ուղղությամբ։ Հետպատերազմյան աղետի պայմաններում բռնապետի համար իշխանությունը պահելուց առաջնային ոչինչ չկա։ Այն փաստը, որ «Իմ քայլը» խմբակցությունը մերժել է ռազմագերիների հարցերով հանձնաժողով ստեղծելու հարցի ընդգրկումը օրակարգում, սակայն արտակարգ կարգով հավանություն է տվել քաղաքական ընդդիմախոսներին կալանավորելու եւ կալանավորելու համար գրպանի դատարան ստեղծելու նախագծին, մեզ ասում է առաջնահերթությունների մասին: Բռնապետին ռեպրեսիվ գործիքների ստեղծումն ավելի կարեւոր է, քան իրական հարցերը։

Նիկոլ նմանակել է Ալիևից անգամ «մասսովկայի» ուղեկցությամբ ժողովրդի մեջ դուրս գալու պրակտիկան. Բայց ի տարբերություն Ալիևի՝ նա մարդկային ռեսուրսների դեֆիցիտ ունի. Փաշինյանը սեղմում է ճպնված ոստիկանի ձեռքը, որը ներկայացնում է որպես խանդավառ ժողովրդի ներկայացուցիչ։ Ժողովրդական սերը կամ նրա ձևացումը լեգիտիմացնում է բռնապետի բոլոր արարքները:

Նախորդ տարվա սկզբից Հայաստանում սկսել են տուգանել ու դատել սոցիալական ցանցերում ստատուսների համար։ Եղել են ժամանակներ, երբ արևմտյան դիվանագետները դատապարտել են Թուրքիային և Ադրբեջանին, որոնք իրենց քաղաքացիներին պատժում են հրապարակային կարծիք արտահայտելու համար։ Նիկոլի շնորհիվ այդ ցուցակը համալրվեց նաև Հայաստանով։

Նիկոլական Հայաստանում ջարդում են ընդդիմադիր ակտիվիստին պատկանող ավտոմեքենան, խոչընդոտում լրագրողների աշխատանքը, կամրջի տակ գտնում ԱԺ նախագահի աթոռին նստած պատանու դիակը եւ բոլորը գիտեն, թե Նիկոլի շրջապատից ով է կանգնած այս ամենի հետեւում։ Այս փաստերը առաջներում կառաջացնեին զարմանքի քմծիծաղ: Բայց այս ամենն այժմ տեղի է ունենում Հայաստանում։ Հայաստանում, որը վերածվում է Ադրբեջանի։

Գոյություն ունեցող և նախապատրաստվող ռեպրեսիաները խոսում են մի բանի մասին. բռնապետը վախեցած է։ Նա չի հասկանում, որ նա չունի բռնապետության ոչ հատկանիշները, ոչ էլ ռեսուրսներ, իսկ այդպիսինը երևալու խղճուկ ճիգերը նրա հրամանները կատարողների նեղ շրջանակին վերածելու են մատաղացու գառների: Բռնապետության հաստատումը ապացուցում է բոլոր նրանց, ովքեր Նիկոլին հավատացել և նրա հետ հույսեր էին կապում, որ Նիկոլը փրկիչ չէ և առաջնորդ չէ։ Նա տականք է, որը պատրաստ է ամեն ինչի՝ հանուն իշխանության պահպանման, իսկ նրա հռչակած արժեքները ոչ այլ ինչ են, քան այն պահպանելու ճանապարհին մարդկանց ապուշացնելու գործիքներ։

Միակ բանը, որ հանգստացնում է. մենք բոլորս գիտենք, որ բռնապետությունները հավերժ չեն։ Եվ մենք բոլորս գիտենք, թե ինչպես և ինչով է ավարտվում բռնապետերի կյանքը»,- գրել է նա։

Աղբյուր` Փաստինֆո