Փաստ ինֆո

Փետրվարի 1-12-ը Թուրքիան զորավարժություններ կանցկացնի Հայաստանի սահմանին մոտ գտնվող Կարսում, որին կմասնակցեն նաև ադրբեջանցի զինվորականները։ Թուրքական լրատվամիջոցներն են փոխանցում` վարժանքների ընթացքում նախատեսվում են նոր սպառազինության փորձարկումներ։ Զորավարժությանը ներգրավելու են նաև տանկային ու հրետանային ստորաբաժանումներ, ուղղաթիռներ, հատուկջոկատայինների ստորաբաժանումներ:

Նշվում է, որ զորավարժություններին նախատեսվում են նաև նոր սպառազինություն մտած կամ դեռ չմտած զինտեխնիկայի դաշտային փորձարկումներ։

Հիմա՝ այս համատեքստում օրերս ՀՀ ԱԺ պաշտպանության ազգային անվտանգության և ներքին գործերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Անդրանիկ Քոչարյանը հայտարարում է՝ «Այդ զորավարժություններից այդքան մի՛ վախեցեք»։ Այս հայտարարությունը նա անում է՝ հստակ գիտենալով, որ պարտությամբ ավարտված պատերազմից հետո հայկական բանակը ջլատված վիճակում է՝ զգալի զինուժի կորուստներ ունենք, հարյուրավոր գերիներ, մեծաքանակ զինտեխնիկա է մնացել թշնամու վերահսկողության տակ։ Հայաստանի վարչապետը կապիտուլյացիոն պայմանագիր է ստորագրել, որով կորցրել ենք ԱՀ 75 տոկոսը, ՀՀ սահմանային հատվածներն ենք ամեն օր կորցնում, երկիրը հետպատերազմական ճգնաժամի մեջ է, արտաքին և ներքաղաքական անկայուն վիճակում ենք․․․

Իսկ ահա՝ Ա․Քոչարյանի «փափուկ բարձին» հակառակ՝ կոշտ և սթափ հիշեցումներ՝ ՀՀ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ Օնիկ Գասպարյանը այսօր, հայոց բանակի օրվա առիթով իր ուղերձում շատ հստակ ասում է՝ «Միշտ պետք է հիշենք` թշնամին մեր տան դարպասների մոտ է և չի հրաժարվել հայկական օջախներն ավերելու նենգ մտադրությունից:

Բանա΄կն է այն ուժը, որ կարող է ու պարտավոր է ամուր կանգնել ու կասեցնել թշնամու ոտնձգությունները. ոչ ոք մեր փոխարեն դա չի անելու»:

Այս զուգահեռ իրականությունների մեջ՝ առկախ է հարցը՝ մեկ-երկու օրից Կարսի զորավարժությունները սկսվում են, իսկ ո՞րքանով ենք մենք վստահ, որ այդ զորավարժությունների ընթացքում նույնպես չի կիրառվելու « SPOT 7» երկրային դիտման արբանյակը, որը Ադրբեջանը գնել էր Ֆրանսիայից։ Անշուշտ, այն օգտագործվել է արբանյակային նկարներ հավաքելու համար, որոնք թույլ են տվել թիրախների հստակ տեղադրում իրականացնել։ Այսինքն `Հայաստանի և Արցախի ամբողջական քարտեզագրումը նրանք ունեն, հիմա առավել մանրամասնությունների վրա են կենտրոնանալու:

Ի վերջո, ընդհանրապես, ի՞նչ է արվում այսօր անհրաժեշտ զինտեխնիկա ձեռք բերելու համար, որ մարդկանց գլխի տակ « հաղթելու ենք» 44-օրյա մանտրայի հանգույն՝ փափուկ բարձ է դրվում կրկին՝«Այդ զորավարժություններից այդքան մի վախեցեք» մոտիվով։

Հիշենք նորից Օ․ Գասպարյանի խոսքը, ուր նա ասում է՝ «հունիսի 12-ին ՀՀ վարչապետին, իսկ մի քանի օր անց նաև՝ անվտանգության խորհրդին ներկայացրել եմ տարածաշրջանում ռազմաքաղաքական իրադրության վերլուծությունը և մեր զինուժի կարողությունները: Կատարված վերլուծության հիման վրա ներկայացրել եմ առաջարկություններ պետության ռազմական անվտանգության աստիճանը բարձրացնելու ուղղությամբ: Մասնավորապես նշել եմ, որ մեր հակառակորդը այլևս միայն Ադրբեջանը չէ, այլ նաև՝ Թուրքիան:

Ի դեպ, արժե հիշել որ այդ օրերին Օ․ Գասպարյանի դիտարկումներին և զգուշացմանը զուգահեռ կրկին որպես փափուկ բարձ հնչել էր խորհրդարանական իմքայլական մեծամասնության ղեկավար Մակունցի խոսքը, թե՝ «ռազմական ագրեսիայի դեպքում Թուրքիան չի միանա Ադրբեջանին»։

Համադրեք Անդրանիկ Քոչարյանի և Լիլիթ Մակունցի խոսքերը՝ Օնիկ Գասպարյանի զգուշացումների ու դիտարկումների հետ՝ պատերազմից առաջ, պատերազմի օրերին։ Ընդ որում, ոչ մեկ անգամ և ոչ միայն ՀՀ վարչապետին, այլ նաև անվտանգության նիստի ժամանակ։

Ցավոք, Գասպարյանը միայն հիշեցնում ու զգուշացնում է:

Արդյունքը բոլորիս առաջ է։

Աղբյուր` Փաստինֆո