Փաստ ինֆո

Հակասահմանադրական ճանապարհով համալրված ՍԴ կազմին թույլատրված կամ հանձնարարված է գործել զրոյական կետից որպես փաշինյանական զրոյական կետի քաղաքականության բաղկացուցիչ, թույլատրված է շրջանցել սահմանադրական լուծումները և որոշումներ կայացնել այնպես, ինչպես կցանկանան, երբ կցանկանան՝ անտեսելով Սահմանադրությունը` չընդունելու համար այնպիսի որոշումներ, որոնք կարող են գրգռել Փաշինյանին /օրինակ՝ այն գործերով, որոնք առնչվում են մարտի 1-ի հայտնի գործին, կամ կարող են խոչընդոտել նրա դավադիր կործանարար նպատակների իրականացմանը/:

ՍԴ դիմող սուբյեկտները, նրանց ներկայացուցիչները, մասնագիտական շրջանակները «Փաստինֆո»-ին ահազանգում են՝ ՍԴ նորացված կազմի որոշումների մասնագիտական որակը, մեղմ ասած, շրիշակից ներքև է: Բացի այդ՝ գրեթե բոլոր որոշումներով պահպանված չեն ոչ ընթացակարգերը, ոչ ժամկետները: Կարճ ասած՝ վիճակը ողբալի է։

Որպես թարմ օրինակ ՀՀ նախկին պաշտպանության նախարար, գեներալ գնդապետ Միքայել Հարությունյանի դիմումի ոդիսականն է. ՍԴ-ն որոշել է կարճել ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 290-րդ հոդվածի 1-ին մասի՝ Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցով պարոն Հարությունյանի դիմումի հիման վրա գործի քննությունը։ Կարելի է կարծել, որ սովորական բան է, եթե չլինեին մի շարք եթեներ։ Բանն նրանում է, որ այս որոշումը կայացվել է Սահմանադրական դատարանի մասին օրենքով այս դիմումների դիմումների քննության համար նախատեսված 6 ամսյա առավելագույն ժամկետի ավարտից մեկ օր առաջ, այն պատճառաբանությամբ, որ դիմումը ՍԴ է ներկայացվել օրենքով սահմանված 6-ամսյա ժամկետից 1 օր ուշ /և դա այն դեպքում, երբ հենց իրենք են խախտել դիմումը վարույթ ընդունելու սահմանված ընթացակարգերը՝ խախտելով դիմումատուի իրավունքները/։

Մարդը հուլիսի 23-ին դիմում է ներկայացնում ՍԴ, նոյեմբերին բոլոր ժամկետների և ՍԴ օրենքի խախտմամբ դիմումն ընդունվում է վարույթ, նշանակվում է դատաքննության օր, զեկուցող, կողմերը ներկայացնում են բացատրություններ, պատրաստվում է ՍԴ որոշման նախագիծ, այն շրջանառվում է, կազմակերպվում է ներկայացված նախագծի քննարկում և նոր միայն դրանից հետո, դատաքննությունը սկսելու պահին, ՍԴ-ն հանկարծ պարզում է, որ դիմումը ներկայացվել է ՍԴ սահմանված ժամկետների խախտմամբ, վերջնաժամկետը հուլիսի 20 էր, իսկ ներկայացվել է հուլիսի 23-ին։ Հարց է առաջանում՝ նշվածը չիմացության, անգրագիտության, թափթփվածության, բարդակի արդյունք է թե՞ հանձնակատարություն:

Հարցի պատասխանը ստանում ես, երբ պարզում ես, որ դիմող սուբյեկտը մարտի 1-ի հայտնի գործով որպես մեղադրյալ ներգրավված ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Միքայել Հարությունյանն է և ուշադրություն ես դարձնում գործի ընթացքին։ Այսպես, հիշյալ դիմումը ՍԴ է մուտքագրվել 2020 թվականի հուլիսի 23-ին: Դա այն ժամանակահատվածն էր, երբ ՍԴ-ը հակասահմանադրական փոփոխությունների արդյունքում կազմաքանդվել էր, դադարեցվել էր ՍԴ նախագահ Հրայր Թովմասյանի լիազորությունները և նրան փոխարինում էր ՍԴ տարիքով ավագ դատավոր Աշոտ Խաչատրյանը: Իսկ վերջինը, ինչպես զանգվածային լրատվամիջոցներից է հայտնի, երկար ժամանակ իրեն շեքսպիրյան ոճով հարց էր տալիս` ստանձնե՞լ, թե՞ չստանձնել ՍԴ նախագահի պարտականությունների կատարումը: Ինչպես հետագա ընթացքը ցույց տվեց, նրա դրսևորած անգործությունը ոչ թե չիմացություն էր, այլ հստակորեն միտված էր այդ ժամանակահատվածում ՍԴ մուտքագրված կոնկրետ դիմումներին ընթացք չտալուն /իր կամքով, թե հարկադրաբար` հետագա քննության խնդիր է/:

Մ. Հարությունյանի դիմումին ընթացք է տրվում ՍԴ օրենքի բոլոր ժամկետների խախտմամբ: Որոշում են դիմումն ընդունել քննության 2020 թվականի նոյեմբերի 30-ին /ՍԴԱՈ-227 աշխատակարգային որոշում/, այն դեպքում, երբ այդ հարցը պետք է որոշվեր առնվազն 2020 թվականի օգոստոսին, գործով նիստը նշանակում են 2021 թվականի հունվարի 19-ին, գործի նյութերը ուղարկում են կողմերին, ստանում բացատրություններ, լրացուցիչ նյութեր, Արման Դիլանյան և Վահե Գրիգորյան զույգը նախապատրաստում են այնպիսի որոշման նախագիծ, որը բացարձակապես չի բխում Սահմանադրությունից, նշված նախագծի դեմ բերվում են ՍԴ որոշ դատավորների անառարկելի դիտողությունները, նախագիծը ՍԴ որոշ դատավորների զարմանքն է անգամ առաջացնում՝ անհետևողականության, պրիմիտիվիզմի, հակասականության առումով։ Հետագայում՝ երկար-բարակ քննարկելուց, ժամանակ ձգելուց և ժամկետը սպառելուց հետո՝ տվյալ գործով նիստի օրը, հավանաբար հակափաստարկների բացակայությունից դրդված, «հանկարծակի հայտնաբերում են», որ այդ դիմումին ի սկզբանե պետք է ընթացք չտրվեր և հունվարի 19-ին ՍԴ աշխատակարգային որոշմամբ կարճվում է գործի վարույթը․ այն հիմքով, որ բացահայտվել է գործի քննությունը մերժելու հիմքեր։ ԱՆհասկանալի է ինչ է բացահայտվել՝ երբ առաջին իսկ օրը այդ փաստը եղել է ՍԴ-ի տրամադրության տակ և երկրորդ ՍԴ-ի աշխատակազմին պահանջվել է 6 ամիս, որպեսզի բացահայտեն, որ դիմումը ներկայացվել է 3-օր ուշացումով։

Իսկ նշված դիմումով բարձրացված էր տարիներով լուծման կարոտ լրջագույն սահմանադրական խնդիր, որը ՍԴ քաղաքական կապանքների մեջ գտնվող կազմը որոշեց չլուծել՝ ինքն իրեն դնելով մասնագիտական անարժանապատիվ դրության մեջ: Չնայած, ի՞նչ մասնագիտական արժանապատվություն պահանջես հակասահմանադրական կազմից: Ինչպես երկիրն է կործանարար քաոսի մեջ, այնպես էլ՝ օրվա իշխանության վերակազմավորած հակապետական կառույցները: ՍԴ-ն անօրինական է ճանաչում երեք ամիս առաջ իր իսկ ընդունած որոշումը։ Այսպես է լինում երբ կրպակ կառավարելու ունակություն չունեցողը նիկոլի ձեռամբ դառնում է ՍԴ նախագահ։

Եթե մի քիչ հետևողական լինենք կարող ենք փաստել, որ գործ ունենք բացահայտ վատնման փաստակազմի հետ։ Այս գործի վրա ըստ էության փաստացի միլիոնավոր անտեղի դրամներ են ծախսվել, այն պատճառով, որ 6 ամիս շարունակ ՍԴ-ում մի կենդանի էակ չի եղել, որ նկատեր օրենքի խախտմամբ վարույթ ընդունելը։

Նորից նույն հարցը, այս ամբողջը չիմացության, անգրագիտության, թափթփվածության, բարդակի արդյունք է թե՞ հանձնակատարություն է․ պատասխան՝ այդ բոլորի արդյունք է։

Աղբյուր` Փաստինֆո