Փաստ ինֆո

«Դատելով Մինսկի խմբի ռուսաստանցի համանախագախ Իգոր Պոպովի արձագաքից, կարելի է ենթադրել, որ Փաշինյանի «44 օրյա պատերազմի ակունքները» հոդվածն, առնվազն, ուշադրության արժանի բան չէ: Այդ արձագանքից, արդեն իսկ պարզ է դառնում, որ այնտեղ չափազանց շատ սուտ ինֆորմացիա և մանիպուլացիայի մեծ չափաբաժին կա», - ասում է քաղաքագետ Սուրեն Սարգսյանը, «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում վերլուծելով Մինսկի խմբի ռուսաստանցի համանախագախ, Ռուսաստանի արտգործնախարարի հատուկ հարցերով հանձնակատար Իգոր Պոպովի արձագանքը՝ Փաշինյանի վերջին հոդվածի առնչությամբ, որի առիթով Ի. Պապովը մասնավորապես ասել է. «Պնդել, որ Ռուսաստանն առաջարկել է վերադարձնել ԼՂ 7 շրջանները «հենց այնպես», մոռանալ կարգավիճակի մասին ու հանգստանալ, չի համապատասխանում իրականությանը»:

Քաղաքագետ Սուրեն Սարգսյանը նկատում է՝ ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, թե ի՞նչ հիմունքների վրա են հիմնված եղել բանակցությունները: Այդ մասին, ըստ վերջինիս փոխանցած տեղեկությունների, դեռևս ամիսներ առաջ հրապարակային անդրադարձ է կատարել նաև նախկին Արտաքին գործոց նախարար Էդուրադ Նալբանդյանը, հետևաբար, Սուրեն Սարգսյանը հորդորում է՝ լուրջ չվերաբերել հարցի առնչությամբ՝ ՀՀ-ում վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձի վերոհիշյալ վերլուծություններին: Ռուսական կողմի արձագանքն էլ այդ հոդվածին, ըստ Սուրեն Սարգսյանի համոզման, հենց այնպիսին էր, ինչպիսին, որ պետք է լիներ տվյալ պարագայում, ինքը զարմացած կամ անակնկալի եկած չէ այդ կապակցությամբ:

Հարցին՝ ի՞նչ նպատակ է հետապնդում պատերազմի ավարտից հետո, Հայաստանի վարչապետի նմանօրինակ կեցվածքը ռուսական կողմի նկատմամբ, երբ մեր երկրում արյունահեղությունն, ըստ էության և փաստացի կերպով կանխվեց հենց ռուսական կողմի միջնորդությամբ և ակտիվ ջանքերով, իսկ Արցախում հրադադարից հետո, այլևս, ռուսական խաղաղապահ ուժերն են տեղակայված, Սուրեն Սարգսյանը պատասխանում է՝ սրանով Փաշինյանը փորձում է հնարավոր բոլոր մեթոդներով երկարաձգել սեփական իշխանության օրերը: Այս իմաստով, նույնիսկ մեկ օր ավել իշխանության աթոռին մնալը չափազանց մեծ նշանակություն ունի այդ մարդու համար, նկատում է քաղաքագետը:

Անդրադառնալով օրերս Թուրքիայի նախագահ Էրդողանի կողմից՝ Արցախում ռուսական խաղաղապահ ուժերի ներկայության առնչությամբ հայտնած դժգոհության թեմային, ինչպես նաև՝ այս ենթատեքստում, Փաշինյանի ընդգծված հակառուսական դիրքորոշմամաբ հայտնի վերջին հոդվածի վերլուծությանը, Սուրեն Սարգսյանը նկատում է՝ Թուրքիային, բնականաբար, չէր կարող բավարարել ոչ միայն Արցախում, այլ նաև Հարավային Կովկասում և, մասնավորապես, Ադրբեջանում ռուսական կողմի դիրքերի ամրապնդման այսօրինակ զարգացման հեռանկարը.«Թուրքիան խիստ դժգոհ է մնացել պատերազմի արդյունքներից, որովհետև չի ստացել այն, ինչի ակնկալիքով, փաստացի, հրահրել է այս պատերազմը: Հետևաբար, թուրքական կողմի նմանօրինակ վարքագիծը կանխատեսելի և դեռ շարունակական բնույթ է կրելու, սրանից պետք չէ զարմանալ, մանավանդ, որ այն, մեծ իմաստով, մարտահրավեր է ոչ թե Հայաստանին, այլ Ռուսաստանի Դաշնությանը: Ինչ վերաբերում է Փաշինյանի հոդվածն այս ենթատեքստում ընկալելու ձեր հարցին, կամ այնտեղ պրոթուրքական դիրքորոշման վերաբերյալ առկա ձեր նկատառումներին, ապա, նորից եմ կրկնում, այդ հոդվածը լի է ակնհայտ և բացահայտ մանիտուլյատիվ պրովոկացիաներով, որն, ի դեպ, տարբեր կերպերով կարելի է ընկալել և վերլուծության ենթարկել: Իմ կարծիքով, դա պայմանավորված է հասարակության որոշակի խավին, հերթական անգամ թյուրըմբռնման և մանիպուլացիայի մեջ գցելու փաշինյանական վարքագծով, ինչն էլ, ինչպես արդեն ասացի, մի նպատակ է հետապնդում՝ հնարավորինս շատ կառչած մնալ աթոռից»,- նկատում է Սուրեն Սարգսյանը:

Արդյո՞ք Փաշինյանն, ինքն, անձամբ չի ստանձնել Հայաստանում հակառուսական քարոզ իրականացնելու գործառույթն, ինչն էլ նա փորձում է հնարավոր բոլոր մեթոդներով կյանքի կոչել՝ նախաձեռնելով տարատեսակ հակահայկական գործողություններ կամ հրապարակային մանիպուլյատիվ տեքստեր ու ելույթներ, Սուրեն Սարգսյանը նկատում է՝ հաշվի առնելով այս իշխանության հակառուսական տրամադրություններն ու տրամադրվածությունները, որոնք, ըստ վերջինիս, այս թիմի անդամների մոտ առկա են եղել դեռևս իշխանական ղեկը ստանձնելուց շատ առաջ, հենց այդ մասին են վկայում: Ըստ Սուրեն Սարգսյանի, որպես սրա վառ ապացույց կարելի է ընկալել, օրինակ Հայաստանի Հանրապետությունում Անվտանգության Խորհրդի քարտուղարի գործոնը: Ավելին, Սուրեն Սարգսյանը վստահ է՝ իշխանությունը չի դադարեցնի և դեռ կշարունակի հնարավոր բոլոր միջոցներով առաջ տանել իր որդեգրած կամ իրեն պարտադրած հակառուսական վարքագիծը:

Անդրադառնալով Մոսկվայում ստորագրված վերջին համաձայնագրի թեմային, որով ըստ «Կոմերսանտ» -ի հրապարակած տրանսպորտային միջանցքների և երկաթուղու քարտեզի՝ Երևանից դեպի Ռուսաստան ճանապարհն անցնելու է Նախիջևան-Մեղրի-Զանգելան-Ջաբրայիլ-Բաքու ճանապարհով, քաղաքագետ Սուրեն Սարգսյանը նկատում է. «Եթե մի նախադասությամբ որակելու լինեմ այդ հանդիպման արդյունքները, ապա հայկական կողմն այնտեղից հետ է վերադարձել բացարձակ ձեռնունայն: Պատասխանելով հարցին՝ կարո՞ղ էր արդյո՞ք Փաշինյանը չթողնել իր ստորագրությունը մի փաստաթղթի տակ, որը, փաստացիորեն, բացարձակ ոչինչ չտվեց իր երկրին, ապա կասեմ՝ այո, կարող էր, եթե օժտված լիներ կամքի ուժով և վճռականությամբ, ինչը, թերևս հատուկ չէ այդ մարդուն»:

Հիշեցնենք, որ նախօրեին Մինսկի խմբի ռուսաստանցի համանախագախ, Ռուսաստանի արտգործնախարարի հատուկ հարցերով հանձնակատար Իգոր Պոպովն անդրադարձել էր Նիկոլ Փաշինյանի՝ «44 օրյա պատերազմի ակունքները» վերնագրով հոդվածին, որով, հակադարձվելով վերոհիշյալ հոդվածում առկա պնդումներին, վերջինս նկատել էր. «Պնդել, որ Ռուսաստանն առաջարկել է վերադարձնել ԼՂ 7 շրջանները «հենց այնպես», մոռանալ կարգավիճակի մասին ու հանգստանալ, չի համապատասխանում իրականությանը: Ռուսական առաջարկների մասին խոսելիս, հավանաբար, ենթադրվում է փուլային կարգավորման առաջարկը, որը կողմերին է փոխանցվել 2019թ. հունիսին ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից ։ Ըստ այդ պլանի, որը հիմնականում համընկնում է Կազանի փաստաթղթի հետ, առաջին փուլում Ադրբեջանին պետք է վերադարձվեր հինգ շրջանները, իսկ երկրորդում ՝ մնացած երկուսը։ Ընդ որում, ընդգծեմ դա հատուկ ՝ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի որոշման կոնտեքստում»,- պարզաբանումներ էր ներկայացրել Իգոր Պապովը:

Հեղինակ՝ Նվարդ Մանվելյան

Աղբյուր` Փաստինֆո