Փաստ ինֆո

Արցախից ազատվելու Նիկոլի ծրագիրը հունվարի 11-ին Մոսկվայում կայացած բանակցություններից դրական արդյունքներ չի արձանագրել։ Այդ ձախողման մեղքը պետք է բարդել ինչ-որ մեկի վրա։ Ըստ պլանի՝ այժմ ամեն ինչում մեղավոր է Ռուսաստանը։

Մոսկովյան հանդիպումից մեկ շաբաթ առաջ Վովաևիչը գրում է «44-օրյա պատերազմի ակունքները» հոդվածը, որը լի է ստերով, կեղծիքներով և մանիպուլյատիվ հնարքներով։ «2013-ին հայտնվում են և 2015-ին վերջնականապես ձևավորվում են այժմ արդեն հայտնի ռուսական առաջարկները, որոնք նախատեսում են 7 շրջանների վերադարձ Ադրբեջանին 5+2 բանաձևը, փախստականների վերադարձ և ռուս խաղաղապահների տեղակայում: Առաջարկների փաթեթը ոչ մի կերպ չի անդրադառնում Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցին, այն շրջանցում է այդ հարցը։ Այդ առաջարկները հայկական կողմին ներկայացվում են 2016 թվականի հունվարին։ Հայկական կողմը մերժում է դրանք»:

Բերված հատվածում Նիկոլը, փաստորեն, մեղադրում է Հայաստանի ռազմավարական դաշնակցին մեր երկրի ազգային շահերն անտեսելու մեջ։ Պնդելով, որ Ղարաբաղի վերաբերյալ ՌԴ-ի առաջարկություններում հայերի համար կարևոր Արցախի կարգավիճակի հարցը չկա, նա այն աստիճան է ստում, ասելով, որ այդ առաջարկություններն այնքան հակահայկական են, որ դրանք մերժել են անգամ «ծախու նախկինները»։  Նա թքած ունի, որ այդ ամենը սուտ է, որ միջազգային հարաբերություններում նման զրպարտությունը խիստ պատժվում է, և որ հերթական անգամ իր ստերից կտուժի ոչ միայն մեր երկիրը, այլև մեր կենսական շահերը։ Բանակցությունների ձախողման մեղավոր Ռուսաստանը շատ հարմար թիրախ է նրա կողմնակիցների՝ ֆեյսբուքյան վերլուծաբանների և սորոսովյան գործիչների համար։

Հիշում եք, թե ինչպես էր նա գրում ռազմագերիների ազատ արձակման հարցը Մոսկվայում քննարկելու առաջնահերթության մասին։ Հիշում եք, թե ինչպես արդեն Մոսկվայում՝ մամուլի առաջ, աքլորացավ՝ խոսելով Արցախի կարգավիճակի մասին։ Մոսկվայում այդ երկու հարցերի վերաբերյալ դրական արդյունքներ չստանալով՝ նա այդ ձախողումը բարդել է Ռուսաստանի վրա, որը «չի աջակցել եւ չի պնդել»։ Նետված ոսկորն անմիջապես բռնել են պրոնիկոլական լրատվամիջոցները, նրա ֆեյքերի բանակը և հայկական արևմտամետները։ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ռուսաստանցի համանախագահ Իգոր Պոպովը պատասխանել է Փաշինյանին. «Ռուսական առաջարկների տակ, հավանաբար, ենթադրվում է փուլային կարգավորման ծրագիրը, որի վերջին խմբագրությունը կողմերին է փոխանցվել 2019թ-ի հունիսին ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից։ Այդ ծրագրի հիմքում, որը հիմնականում համընկնում է Կազանի փաստաթղթի հետ, ընկած են Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման հիմնարար սկզբունքները, որոնց թվում են՝ Ադրբեջանին հինգ շրջանների վերադարձն առաջին փուլում, իսկ երկրորդում ՝ երկուսը, ընդ որում՝ ընդգծեմ, դա հատկապես Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի որոշման հետ կապելու մեջ։ Առաջին փուլում Երևանի շահերն արտացոլող մյուս տարրերի թվում են՝ Լեռնային Ղարաբաղի նկատմամբ նրա բնակչության լիարժեք կենսագործունեության կազմակերպումն ապահովող իրավունքների ճանաչումը, ԵԱՀԿ նիստերին ԼՂ ներկայացուցիչների մասնակցությունը, շրջափակման վերացումը, սահմանների բացումը, ուժի չկիրառման մասին կողմերի պարտավորությունների ընդունումը և այլն: Ուստի պնդել, որ Ռուսաստանն առաջարկել է վերադարձնել յոթ շրջանները «հենց այնպես», մոռանալ կարգավիճակի մասին և հանգստանալ, չի համապատասխանում իրականությանը»։ «Ոչ հայկական, ոչ ադրբեջանական կողմերը չեն մերժել այդ առաջարկները»:..

Պաշտոնապես հերքված նիկոլաևական սուտը հերթական անգամ հարվածեց Հայաստանի միջազգային իմիջին։ Նիկոլը, անձամբ համակարգելով ռուսատյաց տրամադրությունները, իր առջև 2 նպատակ է դնում։ Նախ՝ նա ձգտում է ռուսատյացությամբ փոխարինել «հականիկոլիզմը»՝ Ռուսաստանին գլխավոր մեղավոր նշանակելով։ Երկրորդ՝ հող է նախապատրաստում աշխարհաքաղաքական մանեւրների համար, որոնք սպառնում են վերջնական աղետ դառնալ հայերի եւ Հայաստանի համար։

Աղբյուր` Փաստինֆո