Փաստ ինֆո

Սյունիքի մարզի Գորիս խոշորացված համայնքի Ներքին Խնձորեսկ բնակավայրն արդեն հակառակորդի դիրքերից գտնվում է մի քանի հարյուր մետր հեռու։ Գյուղի ճանապարհներին՝ ի տարբերություն Որոտանի, Գորիսի, Կապանի ու Շուռնուխի՝ ադրբեջանցի չեն տեսնում, իրենք սահմանակից են դարձել Ադրբեջանին, փոխարենը անասնապահներն են երբեմն թշնամու հետ առնչվում։ 

Երիտասարդ գյուղում նոյեմբերի 9-ից հետո նոր խնդիրներ են առաջացել՝ առաջինը անասնապահությունն է. բնակիչներն առաջվա պես կենդանիներին արոտավայր չեն տանում, մի պատճառով՝ դրանք արդեն հայկական չեն։

«Հիմա օրինակ ես ոչխար եմ պահում, բայց ոչխարը ֆերմայից չեմ հանել, որովհետև տեղ չկա պահելու»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նշեց Խնձորեսկի համայնքի ղեկավար Երվանդ Մալունցը։

Ադրբեջանցիները մի քանի հարյուր մետր հեռավորության վրա են գտնվում, արոտավայրերն էլ իրենց հսկողության տակ են ու երբ գյուղացին մեկ մետր անգամ շեղվում է՝ թշնամին բացականչում է՝ «Մեր տարածքն է, դուրս եկեք», ուրիշ ոչինչ։

«Հիմա մեր պոստերը իրենցից մի քանի հարյուր մետրի վրա են։ Մեր անասնապահը գնում՝ հարյուր մետրի վրա է մոտենում։ Մի քիչ շատ է գնում, ձենները գցում են, թե գնացեք այդտեղից։ Արև օրը, պարզ օրը բնական է՝ մեր պոստավիկը զենքը ձեռքը հետևելու է, բայց մառախուղ եղավ, տանի, ո՞վ է կարողանալու ասել՝ ինչո՞ւ ու ինչպե՞ս»։

Գյուղում ռմբակոծությունների հետևանքով տուժած բնակիչներին փոխհատուցում տրամադրվել է, բայց թե կապիտուլյացիոն փաստաթղթից հետո նոր գծվող քարտեզի հետևանքով ի՞նչ անհարմարություններ են պատճառվել ու ինչպե՞ս է պետությունը աջակցելու աշխատավայրը կորցրած գյուղացուն, դեռ պարզ չէ։ Առջևում գարուն է, ինչպե՞ս են բնակիչները զբաղվելու հողագործությամբ ու արդյոք զբաղվելո՞ւ են ևս պարզ չէ։

«Հողագործությամբ մարդիկ պետք է զբաղվեին, հիմա գործի բնույթը պետք է փոխեն, եթե չի լինում անասնապահությունը, փոխարենը ուրիշ բանով պետք է զբաղվեն, որպեսզի եկամուտ ստանան»,- ասաց Մալունցը ու հավելեց, որ դիմել է խնդիրները կարգավորելու համար՝ սպասում են։
Գյուղում այլ խնդիրներ էլ կան՝ ասֆալտ ու գազ չկա, ճանապարհների խնդիր ունեն, գազամատակարարում էլ երբեք չի ապահովվել։
«Որ գնում էին փայտը ազատագրված տարածքներից մի կերպ հայթայթում բերում էին, հիմա դա էլ է խնդիր»,- ասաց Մալունցը։
Ներքին Խնձորեսկում անվտանգային խնդիրը լուծում են ՀՀ ԶՈՒ-ները, բնակիչները, կամավորները։ Երվանդ Մալունցը նշեց, որ գյուղացիները հերթապահություն են իրականացնում, անկախ նրանից զինվորը կանգնած է, թե ոչ։ Հաճախ են այցելում հերթապահող զինվորներին, իրենք էլ են հերթապահություն կազմակերպում, որ բնակիչներն ավելի ապահով զգան։

«Երբ տան միակ տղամարդը դուրս է գալիս, տան կանայք ու փոքրերը անհանգստանում են։ Տան տղամարդը հիմնականում մեկն է։ Վախը, սակայն, ժամանակավոր է, չեն պատրաստվում գյուղը լքել, մտահոգություններ կան»,- ասաց Մալունցը։

Գյուղում երիտասարդները, կամավորները՝ տան տղամարդիկ զենք ունեն, առանց դրա չեն պատկերացնում ինչպես են առերեսվելու մի շարք խնդիրների, երբեմն կլինեն դեպքեր,երբ իրենց հույսը միայն իրենք կլինեն։ Մալունցն էլ նշեց, որ չի կարող զենքերը հավաքել բնակիչներից։

«Ի՞նչ անի գյուղացին, երբ հարյուր մետր ներքև մի բան լինի, առաջինը գյուղացին է 10-20 հոգով օգնության հասնելու»,- ասաց Երվանդ Մալունցը։

Ներքին խնձորեսկցիներից ոմանք վախենում են, ոմանք՝ ոչ, վախը կանցնի, երբ գյուղացին տեսնի, որ էլ խնդիր չկա։ Անհանգստանում են միայն, որ երբ ցածր տեսանելիության պատճառով մի օր բնակիչները չմոլորվեն։

Ադրբեջանական ուժերի կողմից գերեվարված Ներքին Խնձորեսկի բնակիչ Նարեկ Սարդարյանն օրինակ, հրաշքով վերադարձավ հայրենիք։

Մալունցը Երևանում այցելել է Նարեկին, վաղն էլ գյուղ է վերադառնալու, պատրաստվում են, որ խնձորեսկցիներով դիմավորեն նրան։

Մալունցը հավելեց, որ գիշերն է Երևանից վերադարձել Ներքին Խնձորեսկ, սահմաններ ու ֆերմերներին պետք է այցելի՝ տեղեկանալու հետագայում առաջացող խնդիրների մասին։

Աղբյուր` Փաստինֆո