Փաստ ինֆո

Աշխարհագրությունը, քարտեզը լիրիկական զեղումներից անդին է։ Այն ուղղակիորեն, տեսանելի կերպով բացարձակ և դաժան իրականությունն է մեզ ցուցանում։ Իսկ այդ իրականությունն ավելի դաժան է դարձել ՀՀ և ԱՀ ռազմաքաղաքական ղեկավարության կողմից՝ դավաճանաբար Արցախը թշնամուն հանձնելուց հետո։ Քանզի միշտ և առանց բեկման է ճշմարտությունը՝ Արցախը զիջելով՝ վտանգում ես Սյունիքը, ապա նաև՝ ողջ Հայաստանը։ 

ՈՒշադիր նայեք քարտեզին՝ Հայաստանը 10 մարզ ունի, որից 9-ը՝ սահմանամերձ են։ Ընդ որում, Վայոց Ձորը սահմանամերձ դարձավ արցախյան երկրորդ պատերազմի արդյունքում, քանի որ ՀՀ դավաճանական իշխանությունը սպասարկում էր ոչ թե Հայաստանի, այլ՝ Ադրբեջանի շահը և մարտական գործողություն չտեսած Քարվաճառը առանց մի կրակոցի հանձնվեց Ադրբեջանին՝ քրիստոնեական վաղ շրջանի մեր բացառիկ Դադիվանքով, Սոդքի հանքավայրով, բազմաթիվ այլ ռազմավարական նշանակության օբյեկտներով։
Սահմանամերձ չէ միայն Կոտայքի մարզը։ Եվ Երևանը։

Ընդ որում, 9 մարզերից 8-ը, այսինքն, Լոռու մարզից բացի, որը սահման ունի Վրաստանի հետ, մնացած ութ մարզերը՝ սահմանակից են մեր դարավոր թշնամի պետություններին՝ Ադրբեջանին կամ Թուրքիային։ Կամ՝ երկուսին միաժամանակ։ Ինչպես, օրինակ, Երևանին ուղղակի կիպ-կպած Արարատի մարզը, որը սահմանակից է և՛ Թուրքիային, և՛ Նախիջևանին։

Եվ եթե նկատի ունենանք, թե ինչ համառությամբ է Ադրբեջանն այս օրերին, սևագրության սև թղթի վրա ՀՀ դավաճանական իշխանության ներկայացուցչի ստորագրած հրադադարն Արցախում խախտելուն զուգահեռ՝ փորձում մխրճվել Հայաստանի Հյուսիս-Արևելյան և Հարավ-Արևելյան սահմաններով, այսինքն, Գեղարքունիքով, Սևանի ավազանով, Վայոց Ձորով՝ Ջերմուկով, ու Սյունիքով՝ Սիսիան, Գորիս, Կապան՝ բարձրադիր հատվածները թիրախավորելով, իսկ հարավում՝ Մեղրին է և թուրքադրբեջանական եղբայրության երազանքի ճանապարհի տեսլականը, ապա որևէ կասկած չի մնում, որ մեր ողջ հանրապետությունը թշնամու շրջափակման մեջ է։ Այն թշնամու, որը 20-րդ դարասկզբին և դարավերջին Ցեղասպանություն իրականացրեց հայության դեմ։

Այսօր Հայաստանը՝ Երևանով հանդերձ ուղղակի թուրքադրբեջանական տանդեմի օղակում է։
Իսկ ի՞նչ է անում Հայաստանի Հանրապետությունը՝ ի պատասխան Ադրբեջանի՝ ,,երկաթը տաք-տաք ծեծելու,, կոնկրետ քայլերի։ Ոչինչ, բացարձակ ոչինչ։ ՈՒղղակի թույլ է տալիս, որ թշնամին անի այն, ինչ ցանկանում է։ Պետությունը, ՀՀ ուժային կառույցները համայնքային իշխանություններին մենակ են թողել՝ լծվելով մեկ անձի պաշտամունքի պաշտպանությանը։

Սթափվել է պետք, հետպատերազմական ավերով լի այս ժամանակը, եղանակը, ի վերջո՝ ամենակարևորը՝ ներկա դավաճանական իշխանությունը, ամեն ինչ Հայաստանի դեմ է։

Այս դավադիր օղակը ճեղքելու, հաղթահարելու, երկիրը շնչավորելու և ապրեցնելու միակ միջոցը դավաճանին և նրա կամակատարներին հեռացնելն է։

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո