Փաստ ինֆո

Սոթքի հանքավայրի կեսը թշնամու վերահսկողության ներքո թողնելու հետևանքներն աղետալի են ոչ միայն այն պատճառով, որ հանքավայրը շահագործող ընկերությունը խոշոր հարկատու է, այլև փոխկապակցված համագործակցության մեջ է գտնվում ալ խոշոր հարկատու ընկերությունների հետ։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում այս մասին ասաց «Հայացք» վերլուծական կենտրոնի փորձագետ Լիլիա Ամիրխանյանը։

Սոթքի հանքավայրը շահագործող ընկերությունը համագործակցում է «Հարավկովկասյան երկաթուղիների» հետ։ Սոթքում արդյունահանված հանքաքարը Հարավկովկասյան երկաթուղիների միջոցով տեղափոխվում է Արարատի ոսկու կորզման, արդյունահանման ֆաբրիկա. «Ստացվում է՝ «Գեոպրոմայնինգ»-ի նկատմամբ հավակնություններով վտանգի ներքո են հայտնվում նաև մյուս երկու կազմակերպությունները, որոնք նույնպես խոշոր հարկատուներ են»,-նշեց փորձագետը։

Այս ամենի տնտեսական վատ հետևանքները հասկանալու համար պետք է ստեղծված իրավիճակը դիտարկել տնտեսությունում առկա առանց այդ էլ աղետալի, անմխիթար ճգնաժամային իրավիճակի հետ։ Փորձագետը նկատեց՝ փաստացի ունենք դոլարի դեֆիցիտ և երբ խոսում ենք տնտեսությունում այնպիսի խոշոր սուբյեկտների գործունեության վտանգի մասին, որոնք ուղղակիորեն օտարերկրյա կապիտալով աշխատող ընկերություններ են, ավելի շատ վտանգի առաջ ենք կանգնում, որ մեզ մոտ արտարժույթի խնդիր է լինելու։ Լիլիա Ամիրխանյանը գտնում է, որ բացի փաստացի թվային հետևանքները, մենք ունենք նաև ֆոնային վատ ու վտանգավոր իրավիճակ, որի հետևանքներն ու ազդեցությունը շատ ավելի երկարաժամկետ են լինելու։

««Գեոպրոմայնինգ»-ը ռուսական կապիտալով աշխատող ընկերություն է։ Հիմա, եթե հետհայացք ենք նետում վերջին 2.5 տարիներին ու տեսնում, թե օտարերկրյա կապիտալով աշխատող ընկերությունների նկատմամբ ինչքան բացասական ուղերձներ են եղել ՀՀ իշխանությունների կողմից։ Այս ամենին գումարվում է ԳՇ պետի տեղակալի այն հայտարարությունը, որ հանքի անվտանգության խնդիրը դրված է ոչ թե Հայաստանի զինված ուժերի, այլ հանքը շահագործող ընկերության վրա։ Ստացվում է՝ ՀՀ-ն բաց տեքստով ասում է, որ օտարերկրյա կապիտալի երաշխիքը տրվում է ոչ թե պետության կողմից, այլ ներդրողը պետք է զբաղվի իր ներդրման, իր կապիտալի անվտանգության հարցերով։ Այստեղից հետո հարց է առաջանում, թե որ ներդրողը կմտածի Հայաստանում ներդրում անելու մասին։ Այսինքն` առանց այդ էլ մեր ներդրումային վարկանիշը շատ վատ վիճակում էր ապաշնորհ քաղաքականության արդյունքում, սա իսկապես ներդրումային միջավայրի համար բավական վատ ազդակներ են։ Սրանից հետո, երևի, վառ երևակայություն է պետք ունենալ կամ ահռելի աշխատանք է պետք իրականացնել ներդրող բերելու համար։ Այս իշխանությունը շատ այլ հարակից հարցերով ապացուցել է, որ աշխատանքի ունակ չէ որևէ կերպ»,-նշեց փորձագետը։

Դիտարկմանը, որ այս դեպքում գործ ունենք գործարարի շահերը չպաշտպանելու հետ, քանի որ ըստ որոշ տեղեկությունների՝ տնօրենը տեղյակ չի եղել այս ամենին, Լիլիա Ամիրխանյանը նկատեց՝ օտարերկրյա կապիտալի անվտանգության մեջ են ներառվում այն բոլոր սուբյեկտները, որոնք ուղղակի կամ անուղղակի առնչություն ունեն այդ կապիտալի և դրա արդյունքում ստեղծված գործունեության հետ. «Նույն տրամաբանությամբ կարող ենք ասել՝ ինչու «Հարավկովկասյան երկաթուղիներ»-ին որևէ կերպ չի ասվել, որ վտանգի տակ է դրվում այն խոշոր սուբյեկտը, որի հետ ինքն ունի կնքված համաձայնագիր։ Առնվազն սպասելի է, որ դա պետք է լիներ պետության կողմից ստանձնած երաշխիքների տրամաբանության մեջ։ Սա տրամաբանության խեղում է»,-ասաց Լիլիա Ամիրխանյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո