Փաստ ինֆո

Մարդկանց մեջ շահագրգռվածությունը մեծ է, դուխը՝ մեծ։ Առավոտյան սկսվում և մինչ ուշ երեկո ընթանում է պահեստազորայինների վերապատրաստման գործընթացը։ Պահեստազորային Աղբալյանն իր գիտելիքներն ու ունակություններն է փոխանցում՝ ռազմաճակատ մեկնող հրետանավորներին։ Աղբալյանը պատմում է. որ գալիս են, դաս է անում, իսկ երբ պատրաստվում և գնում են ասես իր կեսն էլ հետը գնա։

«Կարճ ժամանակահատվածում շատ ենք մտերմանում, թեկուզ փուշ է մտնում մատները, մեր սրտից է գնում, բայց կարող եմ վստահ ասել՝ իրենք պատրաստված են գնում, կարող են իրենց խնդիրը կատարենլ այնտեղ»,- նշեց Աղբալյանը։

Տղաներն ընդգծում են՝ գիտակցում են վերապատրաստման կարևորությունը, բայց շտապում են՝ րոպե առաջ մեկնել առաջնագիծ։

«Ցանկություն կա, որ ժամ առաջ գնանք։ Բոլորն են մեր եղբայրները, լինենք մեր կրտսեր եղբայրների կողքին և ապացուցենք, որ հային հաղթելն անհնար է»,- նշեց պահեստազորային մեկնող մարտիկներից մեկը։

Անցած ամիս որպես կամավորական ներգրավված Հենրիխ Պողոսյանն էլ արդեն երկրորդ անգամ է մեկնում առաջնագիծ՝ այս անգամ որպես պահեստազորային։ Պողոսյանն ընդգծեց, որ հիացած է 18-20 տարեկան զինվորների ոգով և, մեկը մյուսին փոխարինելով, կարողանում են իրենց դիմաց դրված պարտականությունները կատարել՝ 100 տոկոսով։

Իսկ ուսումնական զորամասում կամավորագրված հայր և որդի Արշակյաններից կրտսերը՝ որդին, պատմում է, որ փորձել է համոզել հորը, որ չգա՝ նշելով, որ նա արդեն մեծ է, 90-ականներին արդեն արել է իր անելիքը և այժմ սերունդները պետք է անեն, սակայն համոզելն այդպես էլ չի ստացվել, քանի որ և՛ կոչումով է բարձր, և՛ չի կարողացել համոզել, այժմ մեծ հպարտություն է զգում, որ անկախ ամենի ինչից իր կողքին է։ Հայրն էլ ընգծում է, որ սա մեր հայրենիքն է, այստեղ ծնվել և մեծացել ենք, սա մեր հողն ու ջուրն է, մեր բարեկամները, հարազատները, բոլորն այստեղ են։

«Մեր Մայր Հայաստանն այստեղ է։ Մենք չենք կարող առանց հայրենիք մնալ։ Որտեղ ուզում է լինենք, որտեղ ուզում է հաջողության հասնենք, եթե մենք մեր հայրենիքը կորցնենք, մենք ոչ ոք ենք այնտեղ, մենք չենք կարող կոչվել հայ»,- ընդգծեց Արշակյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո