Փաստ ինֆո

Համլետ Սարգսյանը բարի էր, կամեցող, ընկերասեր։ Ու թե հարցնեին՝ ի՞նչ ես սիրում ամենաշատն ասում էր՝ ընտանիք ու հայրենիք։ Համլետ Սարգսյանը պահարանի մի անկյունում պահում էր զինվորական հագուստը, իսկ մեդալները, որ ապացուցում են հայրենիքի նկատմամբ անսահման սերը, տան երևացող անկյունում։ Երկու տասնյակից ավելի կյանքը հայրենիքին է նվիրել ու հանուն հայրենիքի նվիրաբերել։

Սեպտեմբերի 27-ին լսեց պատերազմի լուրը՝ հագավ զինվորական համազգեստն ու գնաց զինվորագրվելու՝ Ապարանի ջոկատի հետ։ Որոշումը վերջնական էր։

Համլետը գնաց կռվելու, զինծառայող որդուն էր ուզում տեսնել, նրան պաշտպանել։ Նարեկը տասը ամիս է՝ ինչ ծառայում էր հայրենիքին։ Չտեսան միմյանց։ Ասաց ոչինչ, ես կփրկեմ ուրիշի որդուն, ուրիշն՝ իմ որդուն։ Ընտանիքին խոսք էր տվել, մի քանի օր կապի դուրս չեկած որդուն կտեսնեն. այդպես էլ արեց՝ իր կյանքի գնով։

Համլետ Սարգսյանի ողնաշարը վիրահատված էր։ Երբ գնում էր հայրենիքի սահմաններն ամուր պահելու, վստահ էր, որ դրա մասին ոչ ոք չի իմանա։ Օմար տանող սղլիկ բլուրները հաղթահարելով՝ Համլետն ամեն կերպ ընկերներին զենք էր հասցնում։ Մինչև 3000 մետր բարձրության վրա ամուր էին կանգնել՝ թշնամուն ջախջախելու նպատակով։ Այստեղ էր Համլետի սիրտը, Համլետի պոստը։ Զինվորներին հասավ, կռվեց, փրկեց ընկերոջն ու ինքը հայտնվեց թշնամու դիտակետում։

Հարգված, ռիսկով ու ընկերասեր։ Այսպես բնորոշեց նրան զինծառայակիցը։ Համլետի համեստ բնակարանում մարտի դաշտից մարտական ընկերներն էին եկել։ Համլետի խոսքերն էին հիշում՝ մենք, որ չպաշտպանենք մեր հայրենիքը, ո՞վ կպաշտպանի։

Ընտանիքում իրեն ու երկու եղբայրներին հայրենսեր էին դաստեարակել։ Համլետի սերն առ հայրենիք անհնար էր չափել։ Ինքն էլ շտապող էր։ Ընտանիքի անդամները հիշում, ասում էին՝ մեկ ամսում երկու դստերն ամուսնացրեց, այդտեղ էլ էր շտապում։ Երազանքն էր թոռնիկին տեսնել։

Համլետ Սարգսյանը պլանավորում էր հոկտեմբերին ծննդյան օրը դստեր տանը նշել։ Ծնունդներ շատ էր սիրում։ Երեք զավակներին՝ Ջուլիետային, Անուշին ու Նարեկին հայրենիքի հանդեպ սեր էր սերմանել, այնպես, ինչպես իր ծնողներն իրեն։ Կարևորում էր զավակների կրթությունը։ Հպարտանում էր մարզիկ որդու ամեն ձեռքբերումով։

Համլետ Սարգսյանն ամեն անգամ երբ կլսեր սահմանին անհանգիստ է՝ շտապում էր ծառայելու Հայրենիքին։ Մեկ անգամ է հուզվել, թաքուն արտասվել, երբ որդուն՝ Նարեկին, զինվորական համազգեստով է տեսել։

Հերոսների մասին անցյալով չեն խոսում։ Համլետը հերոս է՝ ընտանիքի ու հայրենիքի համար։ Ինչպես 90-ականներին, այնպես 2016-ի ապրիլին կռվեց հայրենիքի համար։ 2020-ի կռիվը վերջինը դարձավ։ Համլետի սիրտը հոկտեմբերի երկուսին Օմարի լեռներում մնաց։

Աղբյուր` Փաստինֆո