Փաստ ինֆո

Ավագյան Սվետլանան Ասկերանի շրջանից է ՝ Նորագյուղից։ 1993 թվականին ամուսինը մահացավ ռազմի դաշտում, եղբայրը եւս զոհվել է երիտասարդ տարիքում։ Երեք երեխաներին տիկին Սվետլանան է մեծացրել։ Միակ որդին հիմա հայրենիքն է պաշտպանում։

Կրակոցները սկսվելուց հետո տան կանայք ու երեխաները եկան Աբովյան քաղաք, տիկին Սվետլանան մնաց՝ միտքը որդին էր, սակայն ստիպեցին որ ինքն էլ միանա ընտանիքի մյուս անդամներին։

«Ուշքս ու խելքս էնտեղ է։ Որդիս կամավորական է, ինքն էլ զոհվածի տղա է։ Հինգ երեխա ունի։ Շատ ժամանակ չի կարողանում զանգի»,- «Փաստինֆո»-ին պատմեց Սվետլանա տատիկը։

«Առավոտն արթնացա, կենդանիներին կեր տալու գնացի։ Հարսս ասեց վատ երազ է տեսել՝ իբր թուրքերն եկել են։ Կրակոցներ սկսվեցին ու երեխաների հետ ոտաբոբիկ վազեցինք ապաստարան»։

Աբովյան քաղաքում՝ բեռնատար մեքենաների կայանման վայրին կից փոքր՝ մեկ սենյականոց տանն ապրում են 17 հոգով՝ ինքը, 9 թոռները, դուստրը ու հարսը, հարևանն էլ իր 4 երեխաների հետ։ Չեն դժգոհում, անգամ ամաչում են, որ Ռուբիկին՝ հյուրընկալողին նեղություն են տվել։

«Այնքան շնորհակալ ենք, ամաչում ենք, մեզ հացը տալիս են, շորը տալիս են, ցուրտ ժամանակ տաքացնում են։ Ամաչում ենք, պատերազմը ավարտվի գնանք, էս մարդկանց, Ռուբիկին հարգել-պատվելու եմ»։

Մինչև պատերազմը տիկին Սվետլանան գյուղատնտեսությամբ ու անասնապահությամբ էր զբաղվում։ Տունը ինքն էր պահում, թոռներին դաստիարակում։

«Էստեղ օրը լավ է անցնում, բայց մյուս կեսս էնտեղ է»։

Համեստաբար նստած «Փաստինֆո» նկարահանող խմբին ծանոթացրեց թոռների հետ։ Բոլորն արվեստի հետ կապ ունեն՝ մեծ տղաները երգում են, Սվետլաննա տատն էլ հպարտությամբ ասում է՝ պապիկից են ժառանգել։ Երկու աղջիկներն էլ նկարչուհի են։ Տան փոքրը ամենաչարաճճին է, բայց տատիկը բոլորին հավասար սիրում է։

Օրերն են հաշվում՝ պատերազմը վերջանա, գնան իրենց տուն։ Վստահ են՝ տունը առաջվա նման կանգուն է, երեխաները դպրոց հաճախեն, ինքն էլ իր գործերին անցնի։
Մանրամասները` տեսանյութում

Աղբյուր` Փաստինֆո