Փաստ ինֆո

Արեգնազան կրթահամալիրի դասասենյակներն ու միջանցքները վերածվել էին մեծ կարի արհեստանոցի։ Դպրոցական աշնանային արձակուրդները ծնողները, ուսուցիչները և կրթահամալիրի սաները առաջնագծում կռվող զինվորներին օգնելու համար են ծառայեցնում։ Ժամացույցի պես աշխատում են, աշխատանքը հավասար բաժանել են, մարտական տրամադրված բանակի համար քողարկող ցանցեր են հյուսում։

«Առայժմ թիկունքում ենք օգնում, հարկ եղած դեպքում զենք ենք վերցնելու։ Այս պահին առաջնագծում եմ, մտածում եմ՝ ոնց զինվորի համար օգտակար լինեմ»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց ծնողներից մեկը։

Արեգնազան կրթահամալիրի ուսուցչուհի տիկին Քրիստինայի որդին առաջնագծում է։ Ասում է՝ օր ու գիշեր կրթահամալիրում կարի արտադրամասից նվիրաբերած կտորներով ցանց են հյուսում, մինչև այդ էլ քնապարկեր են պատրաստել՝ ուղարկել առաջնագիծ։ Մեր նկարահանման ընթացքում զինծառայող որդին զանգահարեց՝ ասաց ամեն ինչ կարգին է։

«Ես 4 զավակ ունեմ՝ երեք աղջիկ, մեկ որդի։ Որդիս զանգում է, միակ բանը, որ ասում է՝ ես ցենտր եմ։ Զանգահարեց, ասացի, որ ցանց ենք հյուսում՝ միանգամից հասկացավ ինչի համար։ Պատերազմի առաջին օրերից առաջարկ եղավ քնապարկեր, պարկեր, ծածկոցներ, ապա պաշտպանիչ ցանցեր կարելու։ Օր ու գիշեր՝ արդեն երրորդ օրն է այստեղ են բոլորը, դպրոցի բոլոր մասնաշենքերն օգտագործում ենք։ Արդեն 6-րդ ցանցն ենք կարել»։

Ծնողները, ուսուցիչները՝ բոլորը առաջնագծում կռվող որդի, բարեկամ ու հարազատ ունեն։ Ամեն զանգ ստանալիս ավելի են ոգևորվում։ Ասում են՝ զինվորներն են իրենց «Դուխ» տալիս։ Տիկին Լիլիթը՝ հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի է, ասում է՝ մենք պարտավոր ենք, պիտի լինենք թիկունքում մի բռունցք դարձած, յուրաքանչյուրս իր ներդրումը պիտի ունենա։

«Չեմ կարծում կա մարդ, որ առաջնագծում ծանոթ չունի։ Իրենք պիտի իմանան, որ թիկունքն ամուր է, թիկունքում պիտի իմանան՝ առաջնագծում ամուր են։ Դեռ երեկ աշակերտիս հուղարկավորությունն էր, պատիվ եմ ունեցել՝ լինել հերոսի ուսուցչուհի»։

Արեգնազանի ուսուցչուհի տիկին Եգանյանի թոռնիկն էլ է առաջնագծում՝ պետական համալսարանի միջազգային հարաբերություններ բաժնում է սովորում։

«Ես մի քիչ հուզվում եմ, երբ թոռնիկս զանգում է, ինքն է մեզ դուխ տալիս։ Թոռնիկս կոփված տղա է։ Երևի ես տատիկն եմ, դրա համար եմ մի քիչ հուզվում»։

Կրթահամալիրի 11- ամյա սաներն էլ երրորդ օրն է՝ ցանցի վրա հատ առ հատ զինվորական կտորներ են ամրացնում։ Հստակ գիտեն՝ ինչի համար է պաշտպանիչ ցանցը, ասում են, որ տանկերի վրա գցեն՝ անօդաչուն չտեսնի։

Ծնողները կտորները կտրում, հյուսում են՝ մտքներին զինվոր տղաներն են։ Բոլորը գիտեն, որ հաղթելու ենք։ Հաղթելուց հետո, ասում են` մի լավ բարձրաձայն բղավելու են։
«Ոնց ուղարկել ենք նույն ձև հետ գան, թող ոչ մեկի գլխից մազ չպակասի»,- մաղթում էին բոլոր ծնողները։

Մանրամասները՝ տեսանյութում։

Աղբյուր` Փաստինֆո